மகன்களுக்கு மலையாள ட்யூஷன்
by mounirasigan©
//இந்த ஆங்கில கதையின் கரு இணைய தளத்தில் இருந்து எடுக்கப்பட்டது. ஆனால் முழுக்க முழுக்க கதை பாத்திரங்கள், நிகழ்ச்சிகள் எல்லாம் என் கைவண்ணம். நிர்வாகத்திடமும் அனுமதி பெற்று விட்டேன். இது சற்று மென் மற்றும் ஹார்ட் காமம் சேர்ந்து வரும். மௌனியின் டச் இதில் நிச்சயம் இருக்கும். எஞ்சாய். //
என் தலையில் யாரோ கிணுகிணுவென்று தண்டவாள துண்டை இரும்பால் அடித்தது போன்று ஓசை. சட்டென்று விழித்துக் கொண்டேன். அப்போது அலாரம் கிர்ரென்று அடித்தது. வெளியே என்ன நடக்கிறதோ அப்பபடியேதான் மனமும் கற்பனை செய்கிறது. வெளியே இசை என்றால் கனவில் சங்கீத கச்சேரி போல. ஆ கனவே நீ வேண்டும். அப்பாடியானால் நேற்று என் கனவு நாயகர்கள். நாயகிகள். சட். காலையிலேயே உடலில் உஷ்ணம் ஏறியது. டெல்லி. நல்ல குளிர். விடியற் காலை 4 மணிக்கே குளிர் தாங்கவில்லை. பனியும் அதிகமாக இருந்தது. டெல்லியே அப்படித்தான். குளிரென்றால் அப்படி ஒரு குளிர்.
என் மேல் இருந்த இரும்பு தடி போன்ற சிவாவின் கையை எடுத்து தூக்கி போட்டேன்.
சிவா."
"ம்."
"நீங்க கிளம்பனும்"
மனம் சோகமானது. இன்று சிவா தன் வேலைக்காக வெளிநாடு போக வேண்டும். போனால் மறுபடியும் எப்போது வருவானோ? சிவா என்னை இழுத்து என் உதட்டில் அழுத்தி முத்தம் கொடுத்தான்.
"என்னங்க. கிளம்பணும் நீங்க."
"இருடி" சிவாவின் ஆண்மையின் வெளிபாடு தெரிந்ததது. ரெண்டு சின்ன பசங்க கூட டெல்லி வந்தபோது என்னை காத்தது இவந்தான். இவன் ஆளுமைதான். நான் இவன் ஆளுமையை காதலித்தேன். மூச்சு முட்ட காதலித்தேன். இவனும் அப்படித்தான் இவன் மனைவி இறந்து விட இரண்டு குழந்தைகளுடன் சிரமப்பட்டுக் கொண்டு இருந்தது நினைவுக்கு வந்தது. டெல்லிக்கு வந்து ஒரு தனியார் பள்ளியில் தமிழ், மலையாளம் சொல்லிக்கொடுத்து முயற்சித்தேன்.
இறுக்க அணைக்க முயன்ற சிவாவை தள்ளி விட்டு கண்ணாடியில் தெரியும் என் உருவத்தை பார்த்தேன். சுகன்யா நாயர். வெண்பட்டு புடவையில் கோல்டன் பார்டர். வெண்மையான நிறம். சற்றே உருண்டையான முகம். நல்ல உயரமாக இருந்தேன். வெண்பட்டு கேரள முண்டில் இருந்ததால் சற்று உயரம் அடங்கி இருந்தது. தலைமுடி கேரள பெண்களுக்கே உரிய முறையில் சற்று அடர்ந்த்தி. புஸ்ஸென்று சோப்பு நுரை போல எழுந்து இருந்த உதிரி உதிரியான தலைமுடியை கஷ்டப்பட்டு அடக்கி வாரியிருந்தேன். தலை முடி என் பிட்டத்தை தொட்டிருந்தது. ஜாக்கெட் ப்ளெய்னாக வெண்பட்டு சேலைக்கு ஈடாக வெண்பட்டில் இருந்தது. கட்டான உடம்பு. மார்பகங்கள் ரெண்டும் முந்தானையை முட்டிக் கொண்டு காட்சி அளிக்கும். பருமனாக இருக்கும் அதை ஒரு கையால் கசக்க முடியாது. முந்தானை விலக்கி காட்டினால் ஜாக்கெட்டை பிதுக்கிய டூத்பேஸ்ட் போல கும்மென்று இருக்கும். மடிப்பு விழுந்த இடுப்பு சதை. ஜாக்கெட்டிற்கும் புடவைக்கும் இடையில் உடல் ஸ்கேஸ் வைத்து அளக்கலாம். நெற்றியில் ஸ்டிக்கர் பொட்டு. எட்டணா ஸைஸ் தொப்புள். வாளிப்பான தொடைகள், புடவையை முட்டிய அடி வயற்று மேடு, நடக்கும் போதும் பொதக் பொதக்கென்று குலுங்கும் பிட்ட மேடு.
"குளிச்சிட்டு வறேன் சிவா" என்று சொல்லிவிட்டு பாத்ரூமிற்கு செல்லும்போது
பக்கத்து அறையில் இருந்த சிவாவின் மகள் ஷர்மிளாவை பார்த்தேன். ஷர்மிளா நூறு சதவீதம் அழகான தமிழ் பெண். ஐந்துக்கு ஐந்து இருப்பாள். கல்லூரிக்கு இப்போதுதான் காலடி எடுத்து வைத்திருந்தாள். அழகான வட்ட வடிவமான முகம். அழகான பெரிய கண்கள், நல்ல வெண்மையான சரீரம், ரோஸ் கன்னங்கள். குழி விழுந்து சிரிக்கும்போது அழகாக இருக்கிறது என்று நிறைய பேர் சொல்லி இருக்கிறார்கள். நீண்ட அழகான கூந்தலை தோள் வரை வெட்டி இருந்தாள். சுருள் சுருளான கருமையான கூந்தல் அவளுக்கு ஒரு ப்ளஸ் பாயிண்ட். பருத்த மார்பகங்கள் இன்னொரு ப்ளஸ் பாயிண்ட். அதிலும் பருத்த தொடையை இறுக்கமாக கவ்வும் நீல நிற ஜீன்ஸ் அவள் சாய்ஸ். அதற்கு மேட்சாக சிறியதாக டாப்ஸ் அணிவது அவளுக்கு பிடிக்கும். அதே போல் ஹை-ஹீல்ஸ் வைத்து இருக்கும் செருப்பை விரும்பி அணிவாள். காரணம் அது அவளை சற்று உயரமாக காட்டும்.
அயர்ந்து தூங்கிக் கொண்டு இருந்தாள். அவளை போர்த்தி இருந்த போர்வையை விலக்கி விட்டு பார்த்தேன். பார்த்த கணத்தில் அதிர்ந்தே போனேன். அவள் அணிந்து இருந்த நைட்டி அப்படி இருந்தது. அவ்வளவு ட்றேன்ஸ்பேரண்ட். அந்த ஆடைகளுக்கு பின்னால் என்ன இருக்கும் என்று சந்தேகத்திற்கு இடமில்லாமல் எல்லாம் தெரியும். பகீரென்று இருந்தது. இவ்வளவு அழகான பெண் ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ் எங்கள் மூன்று மகன்களுக்கு நடுவில். ம்ஹும் கஷ்டம்தான். அந்த பசங்க ஏன் படிக்க மாட்டேங்கறாங்கன்னு இப்பதான் புரியுது. மெல்ல பாத்ரூம் பக்கம் நுழைந்தேன்.
அங்கே பாத்ரூம் டவல் ராடில் ஷர்மியின் ப்ரா ஒன்று தொங்கிக் கொண்டு இருந்தது. எவ்வளவு அழகான ப்ரா. பிங்க் நிறத்தில் ட்ரான்ஸ்பேரண்டாக இருந்தது. பூப்பூவாக டிஸைன். வாவ். அதை அணிந்து கொண்டாலே ஒரு தனி கிக்காகத்தான் இருக்கும் போல. சட்டென்று என் மனதில் காமம் பொங்க ஆரம்பித்தது. அங்கே இருந்த கண்ணாடியில் சென்று என்னை பார்த்தேன். பழங்கால கச்சை போல ஒரு ப்ரா. இவளிடமிருந்து நிறைய கற்றுக்கொள்ள வேண்டும். அவள் ப்ராவை பார்த்தால் கொஞ்சம் பொறாமையாகவே இருந்தது. உடனே அது போல ஒன்று வாங்கிக்கொள்ள வேண்டும்.
மெல்ல உடைகளை களைந்தேன். பூங்கொத்து போல புடவையை அவிழ்த்து ஸ்டாண்டில் போட்டேன். மெல்ல பாவாடையை தூக்கி மலையாள போஸ்டரில் வருவது போல கட்டிக் கொண்டு ஷவரை திறந்து வைத்து விட்டு நீர்த்துளிகள் மேலே அக்ரேலி ஷவரில் இருந்து ஐஸ் ஊசிகளை போல என் மேல் சொரிந்ததை கண்ணாடியில் பார்த்து ரசித்தேன். நிஜமாகவே என் உடலில் இருந்து லேசாக ஆவி புறப்பட்டது. அப்படியானால் மனதில் எவ்வளவு சூடு.
நேற்று சிவாவிடம் போட்ட ஆட்டம் நினைவுக்கு வந்தது. இன்று போனால் அடுத்து 6 மாதமோ? இல்லை 8 மாதமோ? அப்போது மனம் சிவாவின் மகன். இப்போது எங்கள் மகன் - பரத் மேலே மனது போனது. அவனை நினைத்ததும் என் மனம் சூடாகியது. பரத் நல்ல உயரம். கொஞ்சம் போல்ட் டைப். நேற்று அவனுடன் பேசியது நினைவுக்கு வந்தது.
"அம்மா சொல்லட்டுமா"
"ம்ம்"
"சொன்னா கோச்சுக்க கூடாது."
"ம்ஹும் சொல்லு."
"உங்க மார்பில் ஒரு மச்சம் இருக்கு."
"மச்சம் பார்த்து விட்டாயா?" என்று நான் புடவையை பாசாங்காக மூடினேன்."சொல்லேன்"
"ம்ஹும் சொன்னா திட்டுவீங்க"
"அய்யோ நீ சொல்லலைன்னாதான் திட்டுவேன். மண்டை வெடித்து போகும். கோபம் வரும்" என்று என் கண்ணை செல்லமாக உருட்டி அவனை பார்த்தேன்.
"இல்லே. மார்பு மச்சத்தை பார்த்ததும் உங்கள் உடலில் வேறெங்கு மச்சம் இருக்கும்னு யோசித்தேன்"
"ஏய். நான் உன் மம்மிடா. திஸ் ஈஸ் டூ மச்"
"எனக்கு உடல் லட்சணம் தெரியும். அதை வைத்துதான். வேறொன்னு சொல்லட்டுமா."
"சொல்லேன்"
"இடது பக்கம் விலா எலும்பு கீழே."
"கீழே இரு பருப்பு ஸைஸுக்கு ஒரு மச்சம் இருக்கும்."
"அப்புறம்" என்றேன் நாணத்துடன். என்னால் வெட்கத்தை கட்டுபடுத்த முடியவில்லை.
"வலது கால் தொடையில் ஒரு மொச்சை."
"ச்சீய் விட்டா அப்படியே கறபழிச்சிடுவே" என்று செல்லமாக விரட்டினேன். இப்போது மெல்ல என் கையால் வலது தொடையை பார்த்தால் ஐய்யோ அதே போல ச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்சீய் நாட்டி பாய்.
ஆம். சிவாவிற்கு ஒரு மகன், மகள். மீரா ஜாஸ்மினை போன்ற ஷர்மிளாவும், மாதவன் போன்ற குறும்புக்கார பரத்தும் மகன்கள். பாவம் அவர்கள் அம்மா சின்ன வயதில் இறந்து விட்டதால் என்னிடமே வளர்ந்தவர்கள்.
இன்னும் ஷவரில் நனைந்துக் கொண்டு இருந்தேன். என் மனம் இப்போது என் வயிற்றில் பிறந்த என் மகன்களை பற்றி போனது. மை காட். பெரியவன் விவேக்கை நினைத்தவுடன் என் மனம் பூரித்து போனது. விவேக் முகத்தில் அவ்வளவு இளமை. தோள் என்றால் ஆண்களுக்கு அப்படித்தான் இருக்க வேண்டும். நான் கற்பனை செய்த மாதிரியே இருந்தது. நேற்று அவன் ஒரு மாதிரியான எலுமிச்சை மஞ்சள் நிறத்தில் ஒரு ஷர்ட் போட்டிருந்தான். கருப்பு பேண்ட், கறுப்பு ஷூ, கீழுதடு கீழே ஒரு மச்சம். அவனை பார்த்தாலே அவன் கன்னத்தை கிள்ள வேண்டும் போல இருக்கும். நேற்றுகூட அப்படித்தான் இருந்தது. நேற்று கூட அவன் கன்னத்தை கிள்ள போனேன். அப்போது அவன் என்ன சொன்னான். அப்படியே அவன் அவங்கப்பா ஜாடை.
அவனுடன் போன பிக்னிக் நினைவுக்கு வந்தது. நாங்கள் எல்லாரும் போயிருந்தோம். ஷர்மிளா கூட தேவதை போல இருந்தாள். ரத்த சிவப்பு நிறத்தில் வெல்வெட் பினிஷுடன் ஒரு மிடி. அதற்கு வெள்ளை வெளேர் என்று ஒரு டாப்ஸ். அப்புறம் ஒரு ரத்த சிவப்பு ஸ்வெட்டர். குதிரை வால் போல் தலையை லூஸாக விட்டிருந்தாள். ஆஹ்ஹ்ஹ் எவ்வளவு அழகு. கண்ணில் ஒரு காம ஏக்கம். மூக்கு---ஆஹ் என்ன ஒரு மூக்கு. அதுதாண்டா மூக்கு ஸாரி அதுதாண்டி மூக்கு என்று சொல்ல வேண்டும் போலிருந்தது. அப்புறம் லேசாக அழுத்தியிருந்த மேலுதட்டின் மேல் பாகம், அப்புறம் உதடுகள், ரோஸ் நிற உதடுகள், செயற்கை சாயம் இல்லை - அவ்வளவு அழகாக. இயற்கையாக. நான் என் கேமராவில் பார்த்தேன். சில முகங்கள் போட்டாவில் பார்த்தால் நன்றாக இருக்கும். போட்டொஜெனிக் முகம். ஆனால் நேரால் பார்க்க சகிக்காது. ஆனால் இவள் அமர்களமாக இருந்தாள். வேகமாக கேமராவை எடுத்து பொருத்தி வேகமாக அடித்தேன் க்ளிக். க்ளிக். அப்போதுதான் என் பின்னால் வந்த மட்ட குதிரையை பார்த்தேன். சற்றே சுதார்ப்பதற்குள் அது என்னை நோக்கி வேகமாக வந்தது. அப்போதுதான் சினிமாவில் வருவது போல விவேக் பாய்ந்து வந்து என் கையை (ஆஹ் என்ன ஒரு ஆண்மை.) பற்றியது. குதிரை கனைத்து விட்டு முன்னால் பாய்ந்தது. யோசிப்பதற்குள் நான் அவன் மேல் படர்ந்திருந்தேன். மூச்சுக்காற்று. சூடாக வாசனையாக அவன் மேல். அவன் மூச்சு சுனாமியாக என் மேல். இரும்பு சிலை மேல் படுத்திருந்து போல் இருந்தது.
"எழுந்திருடா" என்று புன்னகைத்தேன்.
"நீ தாம்மா முதலில் எழுந்துக்கனும்"
"அதானே" என்று சொன்னாலும் நான் அவன் அணைப்பில் இருந்தேன். வினாடிகள் கரைந்தன. நான் விலகவில்லை. விலக எனக்கு மனம் வரவில்லை. நாங்கள் இருவரும் மகுடி பாம்பு போல இருந்தோம். எங்கள் இதயம் படக், படக் என்று அடித்துக் கொண்டது. அவன் மார்பு ஏறி இறங்குவதை என் மார்பு உணர்ந்தது. அப்போதுதான் அவன் என் கன்னத்தில் மென்மையாக என் உதடுகளை பதித்தான். சிலிர்த்தேன். அப்போது சிவா எல்லாரும் வர நான் எழுந்தேன்.
"சூப்பர்மா" என்றான். நாட்டி பாய்.
கடைசியாக ராஜ். அவன் விக்ரம் மாதிரி. பைக் பைத்தியம். இரண்டு நாளைக்கு முன்னால் நடந்தது நினைவுக்கு வந்தது.
"சுகி மம்மி. கமான் ஹாப்" பார்த்தால் பைக்கில் அவன்.
"எங்கேடா கூப்பிடறே."
"உட்காருங்க போலாம்."
தயங்கிக் கொண்டே அவன் பின்னால் பைக்கில் அமர்ந்தேன். வண்டி தடுமாறியது. மெல்ல அவன் இடுப்பை வளைத்தேன். ஸ்கூட்டர் பறந்தது. எங்கே போய் நிற்கிறது என்று தெரிய ஆவல். கடைசியில் பார்த்தால் சினிமா தியேட்டர்.
"ஏஎய்ய்ய்ய்ய் வாலு. இது தேவையா"
"வாங்க மம்மி. சூப்பர் படம்" என்று என் கையை பிடித்து இழுத்தான்.
"படிக்கறத்தை விட்டு."
"எனக்கு எதற்கு பாடம்"
"ச்சீய் அப்ப எனக்கா?" என்றேன்.
"சொல்லிக்கொடுக்கவா?"
"ச்சீய்"
மெல்ல அவன் கையை பிடித்துக் கொண்டு இருட்டில் சென்று அமர்ந்தோம். மெல்ல படத்தை பார்க்க ஆரம்பித்தேன். திடிரென்று அவனை பார்த்தேன். இருட்டில் அவன் கண்களில் ஈரம் மின்ன என்னையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான். மெதுவாக என் உடலில் உஷ்ணம் பரவியது.
"ச்சீய் என்னையே பார்க்காதே" என்று அவன் கன்னத்தில் லேசாக தட்டினேன்.
அவன் என் கையை பற்றினான். எவ்வளவொ தடவை என் கையை பற்றி இருக்கிறான். ஆனால் இந்த தடவை புதியதாக இருந்தது. எனக்குள் ஏதோ மாற்றம். உடலில் புதிய தினவு. அவன் என் கையை இன்னும் அழுத்த மாட்டானா? ச்சீய்ய்ய்ய் பையனிடமா. சினிமாவை யார் பார்த்தார்கள். வெண் திரையில் மீண்டும் முடிவு. என்று வரும்வரை அவன் கையை பற்றிக் கொண்டு இருந்தேன். முடிவுக்கு வந்தவுடம் விளக்கு எரிந்தபோது வெட்கப்பட்டேன்.
"அம்மா" என்றான்.
"ம்ம்ம்ம்"
"நீ என்னை."
"நான் உன்னை"
"காதலிக்கறாயா?" என்று சொல்லி சிரித்தான்.
"படவா ராஸ்கல். அம்மாகிட்டே பேசறா பேச்சா இது" என்று அவனை செல்லமாக திட்டினேன். திட்டிக் கொண்டே இருந்தேன். அதை நினைத்ததும் இப்போதும் சிரித்துக் கொண்டே இருந்தேன். மை காட். என்ன பசங்க.
மெல்ல என் உடையை போட்டுக் கொண்டு உள்ளே சென்றேன்.
அங்கே சிவா முழிந்த்து என்னை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான்.
"என்ன சுகி. சிரிச்சிட்டே வறே."
"ம்ம்ம் உன் பசங்க. என் பசங்களை நினைச்சி சிரிச்சிட்டே வறேன். அவங்க என்னை பார்க்கறே பார்வையே" என்று சிரித்தேன்.
"பார்வையே"
"ஆமாங்க. என்னை கண் கொட்டாமல் அவங்க பார்க்கும்போது."
"பார்க்கும்போது."
"ச்சீய். மேலே சொல்ல முடியலை."
"ஏய்ய்ய்ய்ய்ய் எனக்கு புரிஞ்சி போச்சி."
"என்னை புரிஞ்சது."
"கண்ணால் கற்பழிக்கங்கறாங்கன்னு சொல்றே."
"ச்சீய் அப்பா பசங்களை பேசற பேச்சா இது. நான் அப்படி சொல்லலே."
"ம்ம்ம் புரியுது. அப்ப உன் உருவம் அவங்களை பாதிக்குது."
"ம்ம்ம்"
"அப்ப நான் ஒண்ணு சொல்லட்டுமா?"
"என்ன"
"ஷிங்கோன் தத்துவம்னு ஒண்ணு இருக்கு. அதாவது நாம நினைக்கறத்துக்கு ஆப்போஸிட்டா செய்யணும். அதாவது உன்னை ஒருத்தன் திட்டினா அவனை மன்னிச்சிடு."
"இப்போ எதுக்கு இது" என்று அவன் மேல் சாய்ந்தேன்.
"அதாவது உன் உருவம்தான் அவங்களை பாதிக்குதுன்னா. உன் உருவத்தையே பாஸிட்டிவா யூஸ் பண்ணு. மறைக்காதே. திறந்து காட்டு."
"ச்சீய்."
ம்ம்ம் இது புதுசாத்தான் இருக்குது. இது அவர்களை படிக்க மேலும் உதவும் போல. இந்த உருவத்தை வைத்தே அவர்களை படிக்க வைத்தால். சிவாவும் அதை உணர்ந்தது போல.
"சுகி. உன்கிட்டே ஏராளமா அழகு இருக்கு. நீ நினைச்சா அவங்களை உற்சாகப்படுத்தலாம், மோட்டிவேட் பண்ணலாம். அவர்களை நல்லா படிக்க உதவலாம். அவங்க சரியா படிக்கணும்" என்று சொன்ன அவன் முகத்தை பார்த்தேன். அவன் சொன்னதில் உண்மை இருக்கு.
"ம்ம்ம்"
"குட். நாளைக்கே உன் ட்யூஷனை ஆரம்பி."
"இப்ப."
"நான் என் ட்யூஷனை ஆரம்பிக்கறேன்"
கட்டி அணைத்தான்.
"ஒரு சுத்து அதிகமாயிடுச்சி."
"ச்சீய். எல்லாம் உன் கைவண்ணம்தான். நீ வருஷத்துக்கு இரண்டு தடவை வந்தாலும்"
"வந்தாலும்"
"நீ கசக்கறா மாதிரி யாராலும் முடியாது. மாவு பிசையறா மாதிரி பிசையறே."
"அப்போ தினமும் ஆட்டுக்கல்லு உன் அடிவாரத்தில் ஆடுனா"
"ஐய்யோ. ஆடினா. தினமும் உலக்கையால் குத்தனா எவ்வளவு நல்லா இருக்கும்."
"அதுக்குதான் நான் அடிக்கடி வரேனே. ஆனாலும்" என்று பெருமூச்சி விட்டான். அவன் கிளம்ப வேண்டும்.
"அதுக்குதானே நான் ஆசையா காத்திட்டு இருக்கேன். நீ ரொம்ப மூடுல் இருக்கியா"
"ஏனாம்"
"என் அடிவாரத்தை புடவையை மீறிட்டு குத்துதே உன் உலக்கை."
"உன்னை பார்த்தா கிழவனுக்கே தூக்கி போட்டு ஏத்தணும்னு தோணுமே"
"நீ பேசாம இருக்கியே அப்ப"
மெதுவாக என்னை தரையில் சாய்த்தான்.
"ஏய் கதவை சாத்திட்டு வா. பெட்ரூம் போகலாம்"
அவன் கதவை சாத்தி விட்டு வர நாங்கள் இருவரும் வேகமாக அவரத்துடன் உள்ளே நுழைந்தோம். புடவையை அவிழ்க்க முயன்றான்.
"நீ கிளம்பணும் சிவா. லேட்டாயிடும்" என்றேன்.
"முந்தானையை எடுத்துகிட்டு ஜாக்கெட்டை மட்டும் சும்மா பிரிச்சிடறனே?"
"ம்ம்ம் சீக்கிரமாப்பா உன்னை பார்த்ததும் என் அடிவாரம் நமநமன்னு இருக்குது."
அவன் என் ஜாக்கெட்டை பிரித்தான். வெள்ளை பாடிக்குள் அடங்காத பருமனா மார்பகங்கள். முதுகில் கைவிட்டு பாடி கொக்கியை அவிழ்த்து பாடியை மேலே தூக்கினான். கவர்ச்சியான மாங்கனிகள். இரண்டு கையாலும் போட்டு வெறியோடு கசக்கினான். அவன் கசக்க கசக்க எனக்கு கண்கள் சுருங்கியது. குனிந்து ஒரு மார்பில் வாய் வைத்து சப்பி உறிஞ்சினான். மற்ற மார்பில் கை கசக்கியது. அவன் தன் உடையை தளர்த்தி மேலே படுத்தான். மெத்தென்ற என் தொடைகளில் அடி வயித்து மோட்டில் அவன் குறி தேய்த்ததால் அவன் டெம்பர் எகிறியது.
"உஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் கடிக்காம. பச். சீக்கிரமாப்பா தாங்க முடியல. ம்"
நான் எழுந்து புடவையை மேலே தூக்கி காலை வி ஷேப்பில் விரித்தேன். மொழு மொழுவென்று ஷேவ் செய்து இருந்தேன். அவன் குனிந்து அந்த மதன மேட்டில் முத்தமிட்டதும் சிலிர்த்து விட்டேன். உஸ்ஸ்ஸ்ஸ் என்று அனத்த ஆரம்பித்தேன்.
"சிவா தாங்காது போல" என்று இடுப்பை பிட்டங்களை மேலே தூக்கி விரிக்க மாதுளங்கணி வெடித்தது போல சிவந்த முக்கோண பிளவு. மெல்ல அடிவார மதன குகைக்குள் தன் உலக்கையை புகுத்தி திணித்தான். இன்ச் இன்சாக அவன் உலக்கையை திணித்தான். உள்ளே திணித்து மேலே படுத்து மார்பகங்களை கசக்கி உதட்டை கவ்வினான். தழுவினான். காலை விரித்து குறி நழுவாமல் நான் அவன் இடுப்பை அணைத்துக் கொண்டேன்.
"சுகி நேத்துதான் வயசுக்கு வந்தியா?"
"ச்சீய். என்ன கேள்வி இது."
"ஏன்னா. இன்னும் புது பெண் போல ரொம்ப டைட்டாதான் இருக்குது. ம்" என்று காலை அகல விரித்து மாவாட்டினான்.
"மாவாட்டினது போதும்பா. கிளம்பறத்துக்குள்ளே ஒரு ரவுண்டையாவது முடிச்சிடு. ம்ம்"
அவன் ஆசையை வெறியாக்கி எக்ஸ்பிரஸ் வேகத்தில் முன்னும் பின்னும் தூக்கி இறக்கி என் உடலுக்குள் புகுந்து போரிட்டான். அவன் குத்துகள் ஒவ்வொன்றின் போதும் என் உடம்பு குலுங்க ஆரம்பித்தது. நான்"ஆஆஆ ஊஊ யம்மா ஆஅ" என்று முக்கி முக்கி அணத்தினேன். மீறிய வளர்ச்சிகள் அவனிடம். அவன் ஆவேசமாக இயங்கினான். பாதி வேலை முடிந்த போது கதவை தட்டும் சத்தம்.
"இருடி" என்று முழுசா குத்திட்டு சாய்ந்தான். இதுதான் சிவா.
***********
சிவா கிளம்பி விட்டான். அவன் போவதையே ஆசையாக பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். மீண்டும் என் உடலில் உஷ்ணம் பொங்கியது. திரும்பி பார்த்தேன். எங்கள் மூன்று மகன்களும், மகளும் நின்றுக் கொண்டு இருந்தனர். சிவாவின் விந்து இன்னும் இரு தொடைகளுக்கு நடுவே கசிந்துக் கொண்டு இருந்தது. சிவா வருவதற்கு மறுபடியும் 6 மாதம் ஆகும்.
ஆனால் உடம்பில் எடுத்த தினவு அடங்கவில்லை.
சிவா சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது.
"ட்யூஷன்"
என்ன ட்யூஷன் எடுக்கலாம். ச்சீய் இந்த பசங்களுக்கு. தமிழ், மலையாளம். ஆங்கிலம். இல்லை மன்மத ட்யூஷன். ச்சீய். எல்லாரும் என்னை பார்ப்பது தெரிந்தது. யாரு பெஸ்ட் -"மீரா ஜாஸ்மின்" ஷர்மிளாவா?"மாதவன்" பரத்தா?"அப்பாஸ்" விவேக்கா? இல்லை"விக்ரம்" ராஜ்.
ச்சீய். இதில் என்ன சாய்ஸ். வேணும். வேணும். இவர்கள் அனைவரும் எனக்கு வேணும். என் அணுகுமுறை சரியாக இருந்தால். இதயம் படக், படக் என்று அடித்துக் கொண்டது. என் மார்பு ஏறி இறங்குவதை உணர முடிந்தது. அக்மார்க்காய் 42 ஸைஸில் கொப்பறை தேங்காய்கள் ஜாக்கெட்டுள்ளே திமிறியது.
"என்ன மம்மி சிரிக்கறீங்க?" ஷர்மிளா கேட்டாள்.
"யாருக்கு முதலில் அதிர்ஷம் இருக்கோ?" என்று சொல்லி சிரித்தேன். அவர்கள் யாரும் புரியாமல் பார்த்தார்கள்.
"புரியலையே?" என்றான் பரத்.
"ட்யூஷன் ஆரம்பிக்கும் போது புரியும். யாருக்கு முதலில் அதிர்ஷம் இருக்கோ?" என்று சொல்லி மீண்டும் சிரித்தேன்.
அடுத்த பாகத்தில் ட்யூஷன் ஆரம்பிக்கும்.
மௌனி.மகன்களுக்கு மலையாள ட்யூஷன் - 2
நாலு பேரும் ஸ்கூலில் உட்கார்ந்து இருப்பது போல அமர்ந்து இருந்தார்கள். ஹாலில் நான் சொன்னபடியே ஒரு ஸ்கூலில் இருப்பது போல கரும்பலகை உட்பட ஒரு சூழ்நிலையை உருவாக்கி வைத்து இருந்தாள் ஷர்மிளா. இதை பார்க்கும்போது எனக்கு என் பள்ளியில் பாடம் நடத்துவது போலவே தோன்றியது. எல்லார் முன்னாலும் நின்றேன். நால்வர் முகத்தையும் உற்று பார்த்தேன். நிச்சயமா பாடத்தில் ஆர்வம் இருக்கறா மாதிரி தெரியல. அவர்கள் பார்வை என் மார்பகத்தையும், தொடையையும், பிட்டத்தையும்தான் அளவெடுத்துக் கொண்டு இருந்தது. என் மனதிற்குள் சிரித்துக் கொண்டேன். இதைத்தானே நான் எதிர்பார்த்தேன். இதற்காகவே நான் என் பழைய இறுக்கமான ஜாக்கெட் அணிந்துக் கொண்டு இருந்தேன். இதனால் என் மார்பகங்கள் பிதுங்கிக் கொண்டு ஜாக்கெட்டை விட்டு வெளியே வர முயற்சித்துக் கொண்டு இருந்தது. இந்த ஷோவால் நான் எதிர்பார்த்த நிசப்தம் வந்தது.
அருகே இருந்த கரும்பலகையில்"ஊக்கம், வெலை, வெற்றி, பரிசு" என்று எழுதினேன். மெல்ல என் முந்தானையை இழுத்து விட்டு மார்பகத்தின் ஸைடு போஸை காண்பித்தேன். இன்று பசங்களை எவ்வளவு டீஸ் செய்ய முடியுமோ அவ்வளவு செய்ய வேண்டும் என்று முடிவு கட்டிக் கொண்டேன். கரும்பலகையில் மெதுவாக தமிழில் எழுதினேன். இந்த பையன்கள் எல்லாரும் டெல்லியில் வளர்ந்தவர்கள். இவர்கள் தமிழை ரெகுலராக படித்தவர்கள் கிடையாது. எனவே சற்று சிரமப்படுவார்கள் என்று நன்றாகவே தெரியும். பின் எழுதியதை மெல்ல அழித்தேன். நிச்சயம் நான் எழுதியதை நிமிடத்தில் பார்த்து கிரஹிக்க கூடியவர்கள் யார்? என்ற என் முதல் டெஸ்ட் அருமையாக அமைய வேண்டும் என்று எதிர்பார்த்தேன்.
"ஹாய். பசங்களா நான் என்ன எழுதினேன். சொல்லுங்க"
நான் எதிர்பார்த்ததுதான். விவேக், ராஜ் சிரித்துக் கொண்டு இருந்தார்கள். பரத் மட்டுமே கையை ஸ்டைலாக தூக்கினான்.
"ஹோஓஓ" என்று ஒரே கூச்சல்.
"ஊக்கம், வெலை, வெற்றி, பரிசு" என்றான் பரத் சிரித்துக் கொண்டே.
"ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம் குட். பரவாயில்லே தமிழ் நல்லா வருது. உனக்கு பரிசு தரணும்"
"என்னம்மா பரிசு தரப்போறீங்க?" என்றாள் ஷர்மி.
"என்ன ஒரு சாக்கலேட் தருவாங்க" என்று ராஜ் கிண்டலடிக்க எல்லாரும் கொல்லென்று சிரித்தனர்.
"பார்க்கதானே போறீங்க" என்று சொல்லி பரத் அமர்ந்து இருந்த நாற்காலியை நோக்கி போனேன். மெல்ல அவன் முன்னால் நின்றேன். அவன் அண்ணாந்து என்னை பார்த்தான். என்னையா பார்த்தான். ச்சீய் என் மார்பகம்தான் அவன் முன்னால் திராட்சை குலை போல தொங்கிக் கொண்டு இருந்ததே. அதைத்தான் ரசித்து பார்த்தான்.
"நீ சொன்னது சரி பரத். உனக்கு வெற்றி. அதற்கு என் பரிசு" என்று சொல்லிக் கொண்டே மெல்ல என் புடவை தலைப்பை கீழே இறக்கினேன். திடிரென்று சிரித்துக் கொண்டு இருந்தவர்கள் ஷாக்காகி நின்றார்கள்.
"என் பரிசு"
என்று பரத் காதில் கிசிகிசுத்துக் கொண்டே என் உதட்டால் அவன் கன்னத்தை பச்சக்கென்று முத்தமிட்டேன். அவன் நரம்புகள் திடிரென்று இறுக்கமானது. அந்த இடத்தில் இருந்த அனைவரும் எல்லாம் அதிர்ச்சியில் உறைந்தார்கள். ஷர்மிளாவின் வாய் ஏற்க்குறைய அதிர்ச்சியால் பாதி திறந்துக் கொண்டு இருந்தது. எல்லாரும் அதிச்சியால் உறைந்து போயிருந்தனர்.
"சூப்பர் டீச்சர்தான்" என்று விவேக் முணுமுணுத்தான்.
"இனிமேல் வெகேஷன் தினமும் காலை ஒரு மணி நேரம் ட்யூஷன். தமிழ், மலையாளம். ஆங்கிலம் எல்லாம் கலந்து வரும். யார் நான் வைக்கும் பரிட்சையில் தேறினாலும்."
மெதுவாக குரலை தாழ்த்தினேன்."பரிசு நிச்சயம் உண்டு" என்று என் கண்களை செருகிக் கொண்டு சொன்னேன். நான் எதிர்பார்த்த நிசப்தம் வந்து விட்டது. ஊசி போட்டாலும் கேட்குமளவிற்கு நிசப்தம். ராஜ் தயங்கிக் கொண்டே கேட்டான்.
"என்ன மாதிரி பரிசும்மா."
"ம்ஹும். உங்களுக்கு 15 நாள் வெகேஷன். 15 கிளாஸ் ஒரு மணி நேரம் நடக்கும். என்ன பரிசுன்னு முன்னாடி சொல்ல மாட்டேன். ஆனா என்ன பரிசுன்னாலும் உங்கள் எல்லார் முன்னாடித்தான் நடக்கும்" என்று சொல்லிவிட்டு அனைவரை பார்த்து கண்ணடித்தேன்.
"தாங்க முடியாது போலிருக்கே" என்றான் விவேக்.
"இன்னும் சில ரூல்ஸ் இருக்கு. யாருக்கும் தொடர்ந்து இரண்டு தடவை பரிசு கிடையாது. ஏன்னா எல்லாருக்கும் பரிசு கிடைக்கணும். இன்னொன்னு க்ளாஸில் பெர்பாமென்ஸ் சரியில்லேன்னா பரிசு நிகழ்ச்சியை பார்க்க அனுமதி கிடையாது" என்றதும் எல்லாம் ஊஊஊஊஊஉஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ச்ச் என்று சப்பு கொட்டுவது கேட்டது.
"ஏதாவது கேள்வி இருக்கா?" என்றேன் மெதுவாக. விவேக் கையை தூக்கினான்.
"அம்மா. அடுத்த கிளாஸ் என்ன அவார்ட்."
"ம்ஹும். அதுதான் ரூல்ஸ்"
"தெரிஞ்சாதானே நாங்க படிக்க முடியும்."
"கவலைப்படாதே. இன்னிக்கு பரிசை பார்த்தே இல்லே. இனி பரிசும் அதிகமாகிட்டே போகும்" என்று சொன்னவுடனேயே பரத் தன் கன்னத்தை தடவி விட்டுக் கொண்டான். உடனே ஏதோ ஒரு உத்வேகம் அவர்களுக்கு வந்தது போல உணர்ந்தேன். கொஞ்சம் ஷாக். கொஞ்சம் ஆச்சரியம். கொஞ்சம் ப்ரமை எல்லாம் இருந்தது.
"அடுத்த கிளாஸில் மீட் பண்ணுவோம். பரீட்சை தமிழ் உயிர் எழுத்து எல்லாம்" சொல்லிக் கொண்டே என் அறைக்கு வந்தேன்.
மனம் குதுகலித்துக் கொண்டு இருந்தது.
வகுப்பு இரண்டு
"டேய் டயமாவுதுடா. என்னடா அம்மா இன்னும் காணோம்?" என்று என் வீட்டு ஹாலின் சோபாவில் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்த விவேக் கேட்பது மெலிதாக கேட்டது.
"இப்ப வந்துருவாடா" என்றான் ராஜ் கிசுகிசுப்பான குரலில்.
"எனக்கு என்னவோ டவுட்டாதான் இருக்கு. என்ன பெருசா வெகுமதி. ஒண்ணும் இருக்காது. பேசாம ஷகிலா படம் ஒன்னு பாத்துட்டுகவுந்து அடிச்சி படுத்திருக்கலாம்."