அரவாணி வசந்தி
by mounirasigan©
அரவாணி வசந்தி
பாகம் - 1
இன்று சாப்பாட்டுக்கடையை மூடிக்கொண்டு வரும்போது இரவு 10 மணி ஆகி விட்டது! வெட்டியாக நடந்துக்கொண்டு இருந்ததால் தரையில் இருந்த தீப்பெட்டியை உதைத்துக்கொண்டு போனேன்.
அந்த நிசப்தத்தில் எங்கேயோ ஒரு வீட்டில் இருந்து குரல் கேட்டது!
"ரொம்ப கூதி திமிருடி ஒனக்கு" என்று யாரோ யாரையோ சொல்லிக்கொண்டு இருந்தது என் காதில் விழுந்தது! சட்டென்று என் மனம் இளகியது! ஆண்டவன் ஏன் என்னை பொட்டையா படைச்சான் என்று தோன்றியது! அதே சமயம் அதனால் என்ன குறைச்சல் என்று என் மனம் சமாதானப்படுத்திக்கொண்டது! என் நிலையை பற்றி நினைக்கொண்டு எங்கள் குடிசை நோக்கி சென்றுக்கொண்டு இருந்தேன். எங்கள் குடிசை ஊருக்கு வெளியே இருந்தது. சுற்றியும் ஏராளமான முள் செடிகள் இருந்தது. நான் குடிசையை அடையும்போது இரண்டு நாய்கள் வேறு. குறைத்துக்கொண்டு இருந்த நாய்களை எட்டி உதைத்துவிட்டு குடிசை கதவை தொடப்போனேன்.
அப்போது குடிசையில் இருந்து மெலிதாக பேச்சு சத்தம் கேட்டது. மெல்ல எட்டி பார்த்தேன்...அம்மா கையில் ஒரு காஸ்ட்லியான செல் ஃபோன்! பக்கென்றது! இவங்க கையில் எப்படி?
"வசந்தன் இருக்கானா?"
என் பேருதான். அம்மா செல்ஃபோன் முதல் முறையாக உபயோகிப்பதால் ஸ்பீக்கர் ஆன் செய்யப்பட்டு இருந்ததால் சத்தம் உரக்கவே கேட்டது!
எப்படி செல் போன்? காரணம் இதுக்கெல்லாம் நிச்சயம் எங்ககிட்டே காசு இல்லே. எப்படி இருக்கும். என் அம்மா பேரு ராணி. ராணி என்று இருந்தாலும் அவள் வாழ்க்கை என்னவோ ஒரு அடிமை மாதிரிதான் இருந்தது. வாழ்க்கப்பட்டவன் சில நாள்களிலேயே என்னை பிள்ளையாக கொடுத்து விட்டு மண்டையை போட்டு விட்டான். பின் அம்மா இட்லி கடை வைத்து காலம் தள்ளி வந்தோம். அம்மா ஏழையாக இருந்தாலும் பார்க்க அப்படி இருக்க மாட்டாள். அவள் வயது 40 இருக்கும். ஐந்தரை அடி உயரம். நல்ல கலர். தண்ணீர் குடிக்கும்போது கழுத்தில் இருக்கும் நீல நரம்புகள் தெரியும்படியான வெள்ளை கலர். எங்கேயோ கேரளாவில் பிறந்து இங்கு வந்து என் அப்பாவை..சட்! அந்த அளவு கலர். தள தளவென்று இருப்பாள். மலையாள கதாநாயகிகள் போல உருப்படிகள் எல்லாம் அமர்களமாக திம் திம் என்று இருப்பாள்.
இன்னொருவன் அவளை புணர்ந்தால்... சீச்சி என்ன வக்ரம்! இட்லி கடையில் பலர் அம்மாவின் உப்பியிருக்கும் இரண்டு இட்லிகளின் தரிசனத்துக்காகவே வருவதாக தோன்றும். எனக்கு ஏனோ அது கிளுகிளுப்பாக இருக்குமே தவிர தவறாக தோன்றாது! ஒரு படி மேலேபோய் "உங்க இட்லியை பார்கிறப்பவே சாப்பிடணும் போல இருக்கிறது" என்று சொல்பவர்களும் உண்டு. ஆனால் அம்மா இதுவரை யாருடனும் தொடர்பு வைத்துக்கொள்வது போல தெரியவில்லை. அவளா இப்போது இப்படி?
உள்ளே நடக்கும் உரையாடலை கவனிக்க ஆரம்பித்தேன்.
"ஹலோ ராணி?"
"ஆமாம் யாரு"
"ஏய் என் குரல் தெரியலயா?"
"ஐயோ மகேசா" என்றாள்.
ஐயோ மகேஷா? அவனை நினைத்ததும் என் உடம்பு முழுவதும் லேசாக சூடு ஏறியது! எனக்கு மகேஷ் சமீபத்தில்தான் பழக்கமானான்.
சமீபத்தில் நான் எங்கள் கடை சரக்கு வாங்க சென்னை பாரீஸ் முனைக்கு சென்று இருந்தேன். வாங்கிக்கொண்டு திரும்பும்போது என் கையில் பெரிய மூட்டை! ஏகப்பட்ட பஸ் இருக்கும் அங்கு அன்று வெறிச்சென்று ஒரு பஸ்ஸும் இல்லை. என் மனம் பக்கென்றது. ஏதாவது ஸ்ட்ரைக்கா? எப்படி இந்த மூட்டையுடம் வீட்டுக்கு என்று மனம் பரிதவித்தது! அருகில் இருந்த ஆட்டோ ட்ரைவர் கிட்டே
"ஏங்க பஸ் வராதா" என்றேன்.
"அதெல்லாம் இன்னிக்கு வராது? ஸ்ட்ரைக். ஆட்டோவில் வறயா?" என்றான்.
அடப்பாவி பஸ் வராதா? ஆட்டோ கேட்டால் நம்ம பேக்கட்டில் இருக்கும் எல்லாவற்றையும் கேப்பானே?
"எங்கே போகனும்" என்றான்.
"போரூர்"
"400 ரூபாய்"
பக்கென்றது. இதுக்கு இந்த ஆட்டோவே வாங்கலாம் போல! அவ்வளவு மட்டமான ஆட்டோ!
அப்போதான் அவன் அங்கு வந்தான். சற்றே நீண்ட சாந்தமான முகம். அலைபாயும் கண்கள். முன்னால் விழும் அடர்த்தியான கிராப்பை சற்றே முன்னால் விட்டு அடிக்கடி தன் விரலால் பின்னால் தள்ளிக்கொள்ளூம் அழகு சற்றே பரவசமூட்டியது. நீல நிறம் ஜீன்ஸ், அதே கலர் டீ ஷர்ட் மேட்சிங்காக! மேலே இரண்டு பொத்தான்களை கழட்டி விட்டு இருக்க அவன் மார்பின் ரோமங்கள் நன்றாக தெரிந்தது! அந்த ரோமக்காடுகளில் பளீர் என்று பளபளத்தது புலிப்பல் கொண்ட தங்க செயின். பையன் நல்ல சிவந்த நிறத்தில் சேட்டு மாதிரி இருந்தான்.
முகம் நல்ல தேக்கு நிறம். ஒரு பரு, ஒரு பள்ளம் ஊஹும் வழ வழ முகம். அவன் மோவாயில் ஒரு சின்னக்குழி. உடனே தொட்டு பார்க்க வேண்டும் போல கை பரபரத்தது. ரோஸ் நிறத்தில் அவன் ஆட்காட்டி விரல்கள் இருந்தது. பார்த்தால் லேசாக தொட்டுபார்க்க வேண்டும் போல இருந்தது. வசீகரமான இளைஞன். எனக்கே இப்படி இருந்தால் இந்த காலேஜ் பொண்ணுங்ககிட்டே கிடைச்சா அப்படியே சாப்பிட்டு விடுவார்கள் என்று தோன்றியது!
"ஏய்! சின்ன பையனை சைட் அடிக்கறயா?" என்று சற்று மனம் செல்லமாகவே திட்டியது. பாவம் அதற்கு மேல் நான் என்ன செய்ய முடியும்!
அவனா? மகேஷா? இப்போது அம்மா கூட குலவிக்கொண்டு இருக்கான்!
"என்ன செய்திட்டு இருக்கே?" மகேஷ் குரல்தான்!
"குளிச்சிட்டு இருந்தேன்! செல் அடிச்சது. அதான் ஒரு துண்டை கட்டிக்கிட்டு"
"ஐயோ தெரிஞ்சி இருந்தா ஒரு பிக்சர் போன் வாங்கி தந்து இருப்பேனே"
"அது என்ன மகேசு"
"ஐயோ! அதில் நான் ஒன்னை பாத்துக்கிட்டே பேசலாம்"
"ச்சீய்! கூசுது! சேலையை கட்டிக்கிட்டு வர்றேன்."
"வேணாம் அப்படியே பேசு...அதுல தான் கிக் இருக்கு!"
"ச்சீய்"
"அப்படியே உன் மாரை பிசைஞ்சிட்டே பேசு ராணி" என்ற மகேஷ் குரலில் ஏக்கம்!
"ம்ம்ம் நானா வேணங்கறேன்" என்றாள் அம்மா! அம்மா இப்படி எல்லாம் பேசுவாளா என்று எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது!
"ராணி! இட்லிக்கடையை பெருசாக்கணும்னு சொன்னயே"
"ம்ம்ம்"
"லோனுக்கு அரேஞ்ச் பண்ணிட்டேன்"
"அப்படியா? எவ்வளவு"
"ஒரு லட்சம்"
"ஐயோ! நம்மாலே லோன் தாங்க முடியாது"
"கவலைப்படாதே! அதை நான் பார்த்துக்கறேன்! நாளைக்கு வரட்டா?"
"வந்து"
"கடையையும் பெருசாக்கறேன்...அதையும் கசக்கி விட்டு இன்னும் பெருசாக்கறேன்"
"ஒனக்கு கிடைக்காத சின்ன குட்டிங்களா மகேசு"
"ஐயோ! எல்லாம் வத்தல் தொத்தலா இருக்கும்! உன்னை மாதிரி ஷகிலா முலை மாதிரி இருந்தாதான் பிசையறதுக்கு நல்லா இருக்கும்."
"அப்புறம்"
"உன் பாவாடையை மேலே தூக்கி புண்டையை பார்க்கணும்"
"தூக்கி"
"ஏய் என்ன கேள்வி! உன்னதை நானும் என்னதை நீயும் நக்கப் போறோம்."
"சீ... அருவருப்பா இருக்காதா..."
"முதல்ல நான் நக்கறேன். அப்புறம் நீ என் சுன்னியை ஊம்பு. அப்புறம் நீ தினமும் அதை கேட்ப..."
"மெதுவா... ஆ... ஸ்... மகேசு நீ பெரிய ஆளுதான்! அய்யோ... தாங்க முடியலை!"
எனக்கு அதற்கு மேல் இருப்புக் கொள்ளவில்லை. ஓ! மனம் மீண்டும் நான் அவனை சந்தித்த சம்பவத்தை நினைத்துக்கொண்டது!
ஆட்டோ பேரம் பேசும்போது வந்த மகேஷை நான் உற்று பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான். பெயர் தெரியாத அந்த பையனின் முகத்தை பார்த்தால் மெல்ல மனதி ஒரு ஐஸை தொட்டது போல ஒரு சில்லென்று சிலிர்ப்பு என் மனதெல்லாம் பரவுகிறது. இதுதான் பருவ சலனமா? என் மனக்கண்ணில் நான் அவனை கட்டி பிடிக்கிறேன். ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ் அவன் மென்மையாக என் கன்னத்தில் முத்தம் வைப்பது போல இருக்கிறதே! என் கனவு நாயகா! யாரடா நீ?
"வாங்க! நானும் போரூருக்குதான் போறேன்...அப்படியே நீங்களும் இறக்கிங்க"
"நீங்க"
"நான் மகேஷ்" என்று அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டான்.
நான் தயங்கினேன். என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் திகைத்தேன். அவன் புரிந்துக்கொண்டான். அவன் தயாராக இருப்பதை பார்த்த ஆட்டோ ட்ரைவர் "போரூருக்கு 500 ரூபாய் என்றான்"
"அடப்பாவி பஸ்ஸில் 20 ரூபாய் இருக்கும்! இப்போதானே 400 சொன்னே! அதுக்குள்ளே ஏத்திட்டே" என்று சண்டைக்கு போனேன்.
"சரி விடுங்க! இவனுங்ககிட்டே பேசிட்டு! இவனுங்க கிட்டே பேசினா பரம்பரையையே இழுத்து மானம் வாங்குவாங்க..வாங்க ஏறிக்குங்க" என்று என்னை ஆட்டோவில் ஏறச்சொல்லி அவனும் ஏறினான். சண்டை போட போன என்னை ஒரு நொடியில் அடக்கிய இவன் பார்வைக்கு என்ன போதை இருக்கிறது! இவன் வா! என்றால் அவனை அழைத்துக்கொண்டு போய் என் உடைகளை களைய சொல்வேன்! ஆ! என்ன ஒரு கண்கள்? என்ன புருவம்? என்ன இமை? உதடுகள்? அவன் உதடுகள் லேசாக பிளந்திருக்க அந்த பிளவில் அவன் ஆரோக்கியமான பற்கள்!
நான் உடனே "நன்றிங்க" என்றேன்.
"நான் இந்த பணத்தை எப்படி" என்று இழுத்தேன்!
'ஒண்ணும் வேணாம்..நானா உங்களை தூக்கிட்டு போறேன்...ஆட்டோதானே தூக்கிட்டு போகுது! விட்டுத்தள்ளுங்க!" என்று ரம்யமாய் சிரித்தான்.
"நீங்க போரூரில்" என்று இழுத்தேன்.
"ஒரு ஐ.டி கம்பெனியில் இருக்கேன்" என்றான். ஆட்டோ ஆடியதில் குலுங்கி என் மேல் விழுந்தான். என்னமோ ஒரு செண்டை போட்டிருந்தான். மெல்லிய மணம். அந்த செண்ட் மணம், அவன் ஆண் மணத்தோடு சேர்ந்து மெல்ல போதையை கிளப்பியது. ச்சீய் இப்படி ஓப்பனா ரசிக்கிறேனே! என்று மனம் லேசாக வெட்கமடைந்தது!
"நான் ஒண்ணு சொன்னா தப்பா நினைக்க மாட்டீங்களே?"
"என்ன?"
"ம்ம்ம் வேண்டாங்க...நான் கேட்டா தப்பா நினைப்பீங்க" என்றான் சிரித்துக்கொண்டே!
"நினைக்க மாட்டேன் சொல்லுங்க்" என்றேன்.
"பொம்பள கெட்டா...அவ்வளவு பெண்மையா இருக்கீங்க" என்று சொல்லி சிரித்தான்.
"சீச்சீ! இதுக்கு நான் ஏன் தப்பா நினைக்கிறேன்!" என்றேன்.
சட்! இவன் மனதில் பட்டதை அப்படியே சொல்லி விட்டான். நான் கூடத்தான் இவனை ரசித்தேன். இவன் மார்பின் முடிகளை ரசித்தேன். இவன் செண்ட் மணத்தை ரசித்தேன். இப்போது அவன் வெளிப்படையாக அவன் பேசியதால் ஏன் அவன் பேரில் கோபம் கொள்ள வேண்டும்! அவன் கன்னத்தை பிடித்து அப்படியே கிள்ள வேண்டும் என்று தோன்றியது!
"தப்பா நினைக்கலேன்னா சொல்றேன்" என்றான்.
"சொல்லுங்க!" என்றேன் வெட்கத்துடன்.
சுற்றி முற்றும் பார்த்தவன் குனிந்து
"நீங்க அரவாணியா?" என்றான்
"ஆமா!" என்றேன்.
அவன் மெல்ல என் கையை எடுத்து அவன் சுன்னி மேல் வைத்துக்கொண்டான். நடுங்கும் என் விரல்களால் மெதுவாக தொட்டு பார்த்தேன்.. அழுத்தமான வாழைப்பழத்தை தொடுவது போல இருந்தது.. என் ஆள்காட்டி மற்றும் கட்டை விரலால் சுண்னியின் முனையில் பிடித்து அதனை அசைத்தேன்.. வாழை பழமானாலும் சரியான மொந்தை பழமாக இருந்தது. மெல்ல மெல்ல அமுக்கி விட்டேன்! என் உடலெங்கும் சூடு பரவி கொதிக்க துவங்கியது.
"எவ்வளவோ பார்த்து இருக்கேன்,,,ஆனா அரவாணி கிட்டே இதுதான் முதல்" என்று சொல்லி சிரித்தான்.
"எனக்கும்தான்" என்றேன்.
"வாவ்! உங்க பேரூ" என்றான்.
"வசந்தன்" என்றேன்.
"இனிமே நீங்க எனக்கு வசந்தி" என்றான்.
அவன் வசந்தி என்று சொல்லும்போது என் உடலில் மின்சாரம் அடித்த மாதிரி இருந்தது.
"உங்ககிட்டே ஒரு உதவி கேட்கணும்"
"என்ன வேண்டுமானாலும் கேளு மகேஷ்" என்றேன்.
"அரவாணிங்க நல்லா ஊம்புவாங்களாமே....என்னை ஒரு நாள் ஊம்பறீங்களா?" என்று சொல்லும்போது எனது மனது சந்தோஷமடைந்தது. மெல்ல இழுத்து என்னை அணைத்துக்கொண்டான்.
தொடரும்
மௌனிஅரவாணி வசந்தி - 2/5
அரவாணி வசந்தி - 2/5
மகேஷுக்கும் அம்மாவுக்கும் நடந்த உரையாடலை கேட்டதில் என் தூக்கம் போனதுதான் மிச்சம். மகேஷ் அன்று ஆட்டோவிற்கு காசு கொடுத்து விட்டு அவன் அட்ரஸை கொடுத்து விட்டு போய்விட்டான். அதன் பிறகு அவனை இரண்டொரு இடத்தில் சந்தித்தேன். ஐயோ, அவனை பார்க்கும் போதெல்லாம் பனி நீரில் கால் வைத்த மாதிரி ஒரு சிலிர்ப்பு என் மனதெல்லாம் பரவுகிறது. இதுதான் பருவ சலனமா? இது விரகதாபமோ? மகேஷ் பேச்சிலர் என்று புரிந்துக்கொண்டேன். மகேஷை அம்மாவிடம் அறிமுகம் செய்து வைத்ததே நாந்தானே?
ஒரு நாள் அவன் எங்கள் இட்லிக்கடைக்கு வந்தான்.
பிறகு அம்மாவிடம் "அம்மா என் நண்பன் வந்திருக்கிறான், சாப்பிட ஏதாவது கொண்டு வந்து கொடு " என்று கூறினேன். என் அம்மாவும் நொறுக்கு தீனி மற்றும் டீயும் கொண்டு வந்து கொடுத்தாள். அவள் அணிந்திருந்த ரவிக்கையில் தையல் தெறித்துப்போய் அவளது தோலின் விலாப்பகுதி லெசாக தெரிந்துக்கொண்டு இருந்தது! அம்மா தலை முழுகி, ஈரக்கூந்தலை தளர பின்னி மார்பில் புரள விட்டிருந்தாள். கூந்தலின் ஈரம் வேறு அவள் உடலை நனைத்திருந்தது! அப்பொழுது என் அம்மாவின் மாராப்பு விலகி இடது பக்க முலை பாதி வெளியே பிதுங்கி கொன்டு கம்பீரமாக கண்ணுக்கு காட்சி தந்தது. மகேஷ் கண் கொட்டாமல் என் அம்மாவின் முலையையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான். அவன் அவ்வாறு பார்ப்பது எனக்கு பிடித்திருந்தது.
"ஏங்க நீங்க ஒண்டிக்கட்டை! சமைச்சு போட ஆளில்லை...இனிமே இங்கேயே வந்து சாப்பிடுங்க" என்று சொல்ல அவனும் தலையாட்டினான்.
அவனை பார்ர்கும்போது அம்மா மூச்சு ஏறும்...மார்பகம் ஏறி இறங்கும்..முந்தானை விலகும்! ஆனால் அது இந்த அளவு!
ஆனால் ஏன் எனக்கு கோபம் வரவில்லை. மாறாக காம உணர்ச்சிதான் வருகிறது! என் மனம் முழுதும் பெண்மை..! என் முன்னால் இருக்கும் கண்ணாடியில் மங்கலான குண்டு பல்ப் வெளிச்சத்தில் என்னை பார்த்துக்கொண்டேன்...எனக்கு வயது 20 இருக்கும்....ஆணாகத்தான் பிறந்தேன்...ஆனால்? ஆண்டவன் ஏன் என்னை இப்படி சோதித்து விட்டான்? முதல் முறையாக என் பெண்மையை நான் உணர்ந்தது என் 13 வயதில். அப்போது எங்கள் குடிசையின் பக்கத்தில் முருகேசன் என்று ஒருவன் இருந்தான். அவன் உடற்கட்டு இன்னும் என் நினைவில் இருக்கிறது! அது அவன் முன்னோர்கள் தந்த வரம் போல! நல்ல அகன்ற உடற்கட்டு! பால் போன்ற வெண்மையான நிறத்தில் உடல்! அதில் பொன்னிற மார்பில் கருமையாய் சுருள் சுருளாய் முடி! முதல் முறையாக அதை பார்த்தபோது எனக்கு போதை ஏறியது...!
ஒரு தடவை அவன் குளித்துக்கொண்டு இருக்கும்போது நான் ரகசியமாக பார்த்துக்கொண்டு இருந்தேன். சற்று திரும்பிய நான் திகைத்துபோனேன். காரணம் அங்கே அம்மா அந்த தகர கதவின் ஓட்டையில் அவனை வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள். அம்மா அவனை விட பெரியவள். அவனின் அம்சமான உடற்கட்டை பார்த்து பெருமூச்சு விட்டுக்கொண்டு இருந்தாள். கோபம் வரவில்லை....மாறாக சந்தோஷம்தான். காரணம் புரிய வில்லை. அதே போல ஆண் மார்பை பார்த்து நான் ஏன்?
பெண்மை அங்கேதான் துவங்கியதோ? அதன் பிறகு சினிமா பாடல்களில் நான் நடிகைகளை விட்டு விட்டு ஹீரோக்களை ரசிக்க ஆரம்பித்தேன். பின் அந்த நடிகைகளை பார்த்து அவர்களை போலவே நடக்க பழகினேன்....சரோஜா தேவி படங்களாக பார்த்து அந்த ஒயிலான நடையை பழகி நான் நடந்தபோது என் மனதில் எவ்வளவு மகிழ்ச்சி! கை காசை சேர்த்து வைத்து அவ்வப்போது பவுடர், கண் மை என்று வாங்கும்போது...ஏதோ புதையல் கண்டது போல மகிழ்ச்சி!
"அம்மா....நானும் உன் போல முடி வளர்கட்டுமாமா?"
என்று ஒரு நாள் கேட்டபோது அம்மா புரியாமல் தலையாட்ட அடித்தது ஜாக்பாட்! மலையாள அம்மாவை போல நீண்ட முடி வளர்த்தேன். மெல்ல என் முடி என் பிட்டத்தை தொட்டது! யாராவது கேட்டால் "திருப்பதிக்கு நேர்த்தி கடன்" என்று சொல்லி தப்பித்து விடுவேன்.
சட்! ஒரு தடவை அம்மாவிடம் கையும் களவுமாக பிடிபட்டேன்....! அம்மா புடவையை கட்டி இருக்கும்போது அம்மா பார்த்து விட்டாள். அவள் முகத்தில் சோகம், வருத்தம்..! புரிந்துக்கொண்டு இருப்பாள்....ஆனால் அதன் பிறகு நானும் அவளும் இதை பற்றி பேசவேயில்லை!
பல நாள் ஆசைகள் மகேஷை பார்த்ததும் மீண்டும் கரை புரண்டு வந்தது....! அதுவும் இன்று அந்த உரையாடல்கள்...மகேஷ்! மகேஷ் கொடுத்த அட்ரஸை பார்த்தேன்....எனக்கு தெரிந்த இடம்தான்!
மறுநாள் காலை....!
மணி 5.00 மணிக்கு எல்லாம் எழுந்து விட்டேன். குடிசைக்கு உள்ளே பார்த்தால் அம்மா தூங்கிக்கொண்டு இருப்பது தெரிந்தது. எழுந்து சைக்கிளை எடுத்து மகேஷ் வீட்டுக்கு மிதிக்க ஆரம்பித்தேன்....! முதல் முறையாக அவன் வீட்டிற்கு போகப்போறேன்...! வெட்கமாக இருந்தது. என்னை பார்த்தால் என்ன சொல்வான்?
மூணு ப்ளாட் வீடு....முதல் வீடு. மெல்ல காலிங் பெல் அடித்தேன். பதிலில்லை....மீண்டும் அடித்தேன். ஒரு வேளை அவன் இல்லையா? மீண்டும் அடித்தேன்.
மெல்ல கதவு திறந்தது.
"ஏய்! வசந்தா...வசந்தி நீயா ...நெஜமாவா" என்று கண்ணை கசக்கியபடியே கதவை திறந்தான்.
"ஏன் மகேஷு! ஆச்சரியமா இருக்கா?" என்றேன்.
"ஆமா! நான் ஏதோ சொன்னோம்....நீ எங்கே வரப்போறேன்னு நினைச்சேன்" என்று கதவை திறக்க உள்ளே போனேன்.
உள்ளே தரையில் ஏகப்பட்ட சிகரேட் துண்டுகள்....விஸ்கி பாட்டில்கள். தரையெல்லாம் துணிகள்...!
"நீட்டாதான் வெச்சிருக்கீங்க" என்றேன் கிண்டலாக!
"ஏய் கிண்டலா...நேத்து ஒரு தண்ணீர் பார்ட்டி...அதான்"
"அதுக்காக" என்றேன் குறும்பாக!
"ஏய்! நீதான் ரூமை பெருக்கேன்?" என்றான் குறும்பாக!
"அதுக்கென்ன பண்ணிட்டா போச்சி!" என்று நான் அவன் காய வைத்து இருக்கும் லுங்கி பக்கம் போக....
"ஏய்...அங்க வேணாம்...வேணாம் " என்று பதற ஆரம்பித்தான்.
"ஏன் பதறீங்க...நான் மடிச்சி வைக்கிறேன்" என்று மடிக்க போக
"ஏய் வேணாம்....லுங்கி எடுக்க்க்" என்று அவன் சொல்லும்போதே நான் லுங்கியை கொடியில் இருந்து எடுக்க அவன் பதறியதன் காரணம் புரிந்தது!
அந்த சுவற்றில் ஏராளமான படங்கள்....வித விதமான பெண்கள். ஷகிலா குனிந்து தன் பால்ஸை காட்டிக்கொண்டு இருந்தாள். குஷ்பு முலையும், ரோஜா உதடும், மீனா இடுப்பும் தனித்தனியே இருந்தது. நடுவே ஃபாரீன் படங்கள்....ஒருத்தி புட் பால் முலையோடு இருந்தாள்...ஒரு பெண் தன் விரலை தன் சாமானில் வைத்து ஆட்டிக்கொண்டு இருந்தாள். சுவர் முழுதும் பச்சை ரகம்!
"ச்சீய்! இதுக்குதான் துணியை எடுக்காதேன்னு சொன்னயா" என்றேன் வெட்கத்துடன்!
"ம்"
"வெக்கமாயில்லையா" என்றேன்.
"இல்லை"
"இல்லையா"
"ஏய்! இதுக்கு எதுக்கு வெக்கப்படனும்...ஏன் தெரியுமா"
"ஏன்"
"இதுங்க ஆம்பிளை அடையாளம்! நெஜத்தை சொல்லட்டுமா"
"ம்"
"கோச்சிக்க கூடாது"
"ம்"
"ப்ராமிஸ்"
"ப்ராமிஸ்"
"தினமும் தண்ணி போட்டுட்டு இந்த படங்களை பார்ப்பேன்...இவளுங்க முலையை, புண்டையை"
"ம்"
"பார்க்கும்போது இவளுங்க முகத்தில் எனக்கு பிடித்த பெண்களை நினைத்து கையடிப்பேன்"
"ச்சீய்" என்றேன்...நிஜமாலே எனக்கு வெட்கம்.
"அதான் சொன்னேன்ல...கோச்சிக்க கூடாதுன்னு....உன்னை கூட"
"நானா?" எனக்கு பெருமிதம்.
"நானா? எப்படி இருந்தது"
"எப்படி இருந்ததா? சொர்க்கம் வசந்தி! நினைச்ச உடனே நேரா உன் வீட்டுக்கு வரலாம்னு தோணுச்சி"
"வந்து"
"இங்கே இழுத்து வந்து" என்று நான் அவன் வாயை பொத்தினேன்.
"ஏய்....ஏன் வாயை பொத்தறே...கையை எடு! இல்லை கடிச்சிடுவேன்"
"ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்"
என் கையை மென்மையாக கடித்தான்.
"ஆவ்வ்வ்வ்" என்றேன்.
"ஏய்! செல்லமாக அம்மா நாய் தன் குட்டி நாயை கடிக்கறா மாதிரிதானே கடிக்கறேன்" என்று கடிக்க நான் இளகினேன்.
"நான் ரொம்ப கொடுத்து வைச்சவ மகேஷ்" என்றேன்,
"ஏன்"
"ஒனக்கு ஆயிரம் பொண்ணுங்க கிடைப்பாங்க மகேஷ்....ஆனால் நீ இந்த பொட்டையை"
"ச்சீய்! அப்படி எல்லாம் பேசாதே" என்றான்.
"பின்ன எப்படி பேசறதாம்" என்றேன்.
மகேஷ் சிகரேட் ஒன்றை பற்ற வைத்தான்....!
"நான் ஒன்னு சொல்லட்டுமா" என்றான்,
"சொல்லுங்க" என்றேன்.
"பொம்பளங்க விட அரவாணிங்கதான் எங்களை நல்லா வைச்சிப்பீங்க" என்று சிரித்தான். நான் அவனை ஆச்சரியமாக பார்த்தேன். உண்மைதான். எங்கள் அன்புக்கு முன்னால் பெண்கள் அன்பு ஒன்றுமே கிடையாது.
"என்ன சரிதானே" என்றான்.
"ஆமாம் மகேஷ்" என்றேன் சொக்கியபடியே!
"பெண்கள் ரொம்ப பொஸஸிவ்"
"அப்படின்னா?" என்றேன்.
"அதாவது தன்னை மட்டுமே ஓக்கணும்னு நினைப்பாங்க..ஆனா நீங்க"
"நாங்க"
"அப்படி இல்லேதானே" என்றான்.
"ச்சீய்"
மகேஷ் தன் சிகரேட்டை தூக்கி போட்டு என்னை நெருங்கினான். அவன் உதடு என் உதட்டை நெருங்கியது, நான் விலக
"சும்மா சொல்லியிருக்காங்க"
"என்னன்னு"
"பொம்பளங்களை விட அரவாணிங்க நல்லா கோஆப்பரேட் பண்ணுவாங்கன்னு...பொய் போல" என்று சொல்ல
"ச்சீய் " என்றேன்.
"ஏய்ய்ய்ய் கிஸ் பண்ண அலவ் பண்ணு" என்று சொல்லி தன் உதட்டால் என் உதட்டை உரச என் உடல் பற்றிக்கொள்ள ஆரம்பித்தது!
"ம்ம்"
"ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்"
மெல்ல அவன் கை என் இடுப்பை பற்றியது. மெல்ல என்னை அலேக் என்று தூக்கி படுக்கையில் சாய்த்தான்.
"ஒன் இடுப்பு ரொம்ப வழவழப்பு" என்று சொல்ல
"ரொம்ப அனுபவம் போல" என்று சிணுங்கினேன்.
"இடுப்பு ஸாஃப்ட்,,, அதை விட ஒன் தொடை இன்னும்"
நான் புரண்டேன். அவன் உடலின் மொத்த பாரத்தையும் என் மேல் சாய்த்தான். மெல்ல மெல்ல என் உடல் இளக ஆரம்பித்தது. அவன் கண்கள் ஏக்கத்தை கொட்டின! அவன் கண்களில் ஆசை இருந்தது. வெட்கம் இல்லை. என் கைகள் நடுங்கியபடியே அவன் பின்னந்தலையை தடவிக்கொடுத்தது! அவன் மூச்சுக்காற்று என்னை புயல் போல தாக்கியது.
"வசந்தி"
"ம்ம்"
"வசந்தி"
நான் கள் குடித்த வண்டை போல மயங்கி இருந்தேன். அவன் கை என் தோள் பட்டையை வருட வருட நான் நிறைய முனகல்களை உதிர்த்தேன். அவன் வேட்கையுடன் என் தலை முதல் கால் வரை பார்த்தான், மெல்ல அவன் கைகள் என் பிட்டத்தை தடவ ஆரம்பித்தது!
ஒரு கை தன் சட்டையை கழட்ட ஆரம்பிததது!
"வேணாம் மகேஷ்"
"ம்ஹும்" என்று தன் லுங்கியை தூக்கி போட வெளியான அந்த தடியை பார்த்து வியந்தேன்.
"இது என்ன..மகேஷ்! கடப்பாரையா? இந்த முட்டு முட்டுது!" என்றேன் அதிசயப்பட்டு!
"இப்ப இதுதான் ஒன் பின்னாலே"
"ச்சீய்! எனக்கு நம்பிக்கையில்லப்பா..இது இவ்வளவு பெருசா இருக்கே?"
"எனக்கு தெரியும்டி...ஒன் தெவிடியா குண்டி இது போல மூணு பூளையும் வாங்கிக்கும்!"
"ச்சீய்! படுவா...முதலில் என் கையை கடிச்சே! அந்த வலியே போகலே! இப்ப அதுக்குள்ள தேவுடியான்னு சொல்ற"
"ஏய்ய்ய்ய்....கோபமா?"
"ஐயோ இல்லே மகேஷு! நாந்தான் ஒனக்கு தெவிடியா...நீ கூப்பிடும்போது எவ்வளவு நல்லா இருக்கு தெரியுமா! ஆனா நான் ஒனக்கு மட்டும்தான்" என்றேன்.
"வாடி என் செல்லமே....நீ தேவுடியாதாண்டி...எனக்கு மட்டும் தேவுடியா.."
"ஐயோ...விடுங்" என்றேன்.
ஆனால் மனதில் " விட்டுடாதடா என்னை! இன்னும் இறுக்கிக்கோ" என்று மனம் பதறியது!
படுபாவி எல்லாம் புரிஞ்சு வைச்சா மாதிரி என் பின் புறத்தில் அதை வைத்து தேய்க்க...மூணு நிமிட போராட்டம்! சற்று நேரத்தில் என் பின்புறம் அவன் உறுப்பை முழுமையாக உள்ளே வாங்கிக்கொண்டது! அதன் இறுக்கம் அவனுக்கு சந்தோஷத்தை தந்திருக்க வேண்டும்.
"நல்லா டைட்டா இருக்கு" என்று சப்பு கொட்டினான். இடுப்பை அழுத்தி பிடித்துக்கொண்டு ஏறி, இறங்கி அடிக்க ஆரம்பித்தான்.
"ஆஹ் ஆஹ்ஹ் அப்படித்தான் ..." உணர்ச்சி வெள்ளத்தில் மிதந்தேன்.
"இதோ கிழிச்சிடறேன்" என்று அவன் தன் வேகத்தை அதிகரித்தான்.
ஒரு அரை மணி நேரம் அவளை பெண்ட் நிமிர்த்தி விட்டு எழுந்தான்.
"ஆம்பளைங்களே மோசம்" என்றேன் சிணுங்கிக்கொண்டே!
"ஏண்டி"
"என்னென்னவோ சொல்லி காரியத்தை சாதிச்சிக்கறீங்க...ம்ம்ம்ம்ம்ஹா" என்று சொல்ல அவன் சிரிக்க ஆரம்பித்தான்!
"எப்படி இருந்தது" என்றான்.
"ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ் அருமை மகேஷ்...ஒனக்கு அனுபவம் ஜாஸ்தியோ?" என்றேன்.
"சேச்சே...ஓரே ஒரு அனுபவம்தான்! இப்ப நீ"
"ம்ம்...ஒன்ன மாதிரி பசங்களுக்குதான் எல்லாம் டபுள் டபுளா வருது" என்று சொல்லி சிரித்தேன்.
"ம்ம்ம் பார்க்கலாம்....மச்சம் இருந்தால் வரும்" என்று சொல்ல
மீண்டும் நான் அவனை படுக்கையில் கிடத்தி அவன் மச்சத்தை தேட ஆரம்பித்தேன்....!
தொடரும்
மௌனி
// இந்த பாகத்தை மட்டும் மகேஷ் தொடருவான் //
அரவாணி வசந்தி - 3/5
கொஞ்ச நாளாக என் மனம் ஏகமாக சலனப்படுகிறது. காரணம் வசந்தி! எங்கிருந்து வந்தான் அவன்? பார்க்க நடிகை பாவனா போல பார்க்க புசுபுசுன்னு இருக்கா! நல்ல உயரம்...அப்படியே 6 அடி சந்தன மரம் போல வளர்த்தியா இருக்கா! அன்னிக்கு வசந்தன் ஆட்டோவில் கூட்டி வந்தபோது அவளை பார்த்து பிரமிச்சு போனேன்..! என் உடம்பே புரட்டி போட்டது போல இருந்தது! அவ்வளவு பெண்மை! வசந்தன்...சட். அவளை நான் இனிமே வசந்தியினே சொல்றேன்....அரவாணி வசந்தி!
நான் மும்பையில் அதிக நாள் இருந்தவன்...! சமீபத்தில்தான் சென்னை வந்தேன். எனவே நான் அடிக்கடி வசந்தன் இட்லிக்கடைக்கு செல்ல ஆரம்பித்தேன். அப்போதுதான் அவன் அம்மாவை பார்த்தேன், பார்த்தவுடன் என் மனம் காமகீதம் பாட ஆரம்பித்தது! இவள் அழகை ஆராதிக்க நிர்பந்திக்கும் பெண் அல்ல....படுக்கையில் போட்டு புரட்டி எடுக்க தூண்டும் அழகு ரகம்...! அவளை பார்த்ததும் என் தம்பி டெண்ட் அடிக்க ஆரம்பித்தான். அதன் பிறகு நான் அவள் அழகை பார்த்து ரசிப்பதற்காகவே அடிக்கடி செல்ல ஆரம்பித்தேன். வசந்தன் இருப்பான்...சீச்சி வசந்தி இருப்பாள். மணிக்கணக்காக அரட்டை அடிப்பேன். வசந்தி இருக்கும்போது ராணி என்னை அவ்வளவாக கண்டுக்கொள்ள மாட்டாள்.