பால்காரிகள்
by mounirasigan©
பால்காரிகள் - 1
மணி 10. 00. இடம் சென்னையில் இருந்து பெங்களூர் போகும் சாலையில் காவேரிப்பாகம் அருகில். சென்னைக்கு ஒரு நெருங்கிய சொந்தகார கல்யாணத்திற்கு வந்து விட்டு, மீண்டும் பெங்களூருக்கு திரும்பி சென்று கொண்டு இருந்தேன். பெரும்பாலும் பகலில் காரில் செல்லும் வழக்கம் கொண்டவன் நான். இந்த தடவை திருமண சாப்பிட்டு முடிக்கவே 8. 00 மணி ஆகி விட்டது. இப்போதே இரவு 10. 00 மணி. இப்போது வேகமாக சென்றால்தான் விடியற்காலை நான் பெங்களூர் செல்ல முடியும். என் ஹோண்டா சிட்டி ரோட்டில் வழுக்கிக் கொண்டு போய்க் கொண்டு இருந்தது. நான் சரவணன், 30 வயது, பெங்களூரில் துணி வியாபாரம் செய்துக் கொண்டு இருக்கிறேன். என் துணை அம்மா மட்டும்தான். பார்ப்பதற்கு நான் சினிமா நடிகர் சூர்யா மாதிரி இருப்பேன். அழகு, பணம் எல்லாம் சேர்ந்ததால் ஒரு வித மினுமினுப்பு எனக்கு வந்து விட்டது நிஜம்.
கார் காவேரி பாக்கம் தாண்டி இருக்கும். ஒரு பெண் வேகமாக என் காரை நோக்கி ஓடி வந்தாள். வண்டியின் வேகத்தை குறைத்தேன். அவளை பார்த்தால் அவளுக்கு வயது 25 இருக்கும் என தோன்றியது. நல்ல வயலெட் நிறத்தில் காட்டன் புடவையும், அதற்கு மேட்சிங்காக இல்லாமல் ஒரு சிவப்பு நிற ஜாக்கெட் போட்டுக் கொண்டு இருந்தாள். அவள் ஓடி வரும்போது அவள் இடையை மீறி அவள் கருநாகம் போன்ற நீண்ட கூந்தல் வலப்புறம், இடப்புறமாக அசைந்தது. அவள் கையில் ஒரு கைக்குழந்தை. வயது ஒரு வயது இருக்கும் போல. அவள் குண்டி ஒரு மாட்டு வண்டி போல குலுங்கி குலுங்கிச் அசைய ஓடி வந்துக் கொண்டு இருந்தாள். வேகமாக ஓடி வந்த அவளை பார்த்து நான் ஓட்டி வந்த காரை நிறுத்தினேன். ஓடி வந்த அவள் நின்றாள். அவள் உடம்பில் வியற்வை பெருக்கெடுத்தது. அதில் கரைந்த சிகப்பு நிற குங்குமமும் அவள் அழகை மேலும் துலங்கச் செய்து பிரகாசமாக்கின. பார்க்க நடிகை ரோஜா போல கவர்ச்சியாக இருந்தாள். கோதுமை போன்ற மாநிறம். பார்ப்பதற்கு மிகவும் ஒல்லியாக இல்லாமல், சற்றுப் பூசினார்போல் இருந்தாள். ஓடி வந்த வேகத்தில் அவள் மார்பு குலுங்கியதை என்னால் பார்க்காமல் இருக்க முடியவில்லை. இவளை எங்காவது பார்த்து இருக்கேனோ? என்று என்னையே கேட்டுக் கொண்டேன்.
“என்னம்மா" என்றேன்.
“ஐயா. என்னை நினைவில் இல்லையா?" என்றேன்.
“இல்லையே"
“எங்க வீட்டுக்காரர் வாசு"
எனக்கு புரிந்து போனது. ஓ. வாசுவின் மனைவியா இவள். வாசு என்னுடன் ஸ்கூலில் படித்தவன். இந்த காவேரிபாக்கம் பக்கம்தான் என் ஊரு கூட. வாசுவும் இங்கு தான் இருக்கிறான் போல. ஸ்கூலிலேயே சரியான வாலு. இப்போது எங்கோ கூலி வேலை செய்து கொண்டு இருக்கிறான் என்று கேள்விப்பட்டேன்.
“நீ வாசுக்கு"
“நான் அவர் பொஞ்சாதிங்க. என் பேரு வசந்தி" என்றாள். ஓ. வசந்தியா இது. ஒரு 5 வருடம் வாசு கல்யாணத்தில் பார்த்தது. செம்பட்டை படர்ந்த தன் நீளமான கூந்தலை பேசிக் கொண்டே அள்ளி முடிந்துக் கொண்டாள். காதில் கவரிங் நகை போட்டுக் கொண்டு இருந்தாள். கையில் ஒரு கைக்குழந்தை. கருப்பாக ஆனால் களையாக இருந்தது. அவள் கழுத்தில் அழுக்கு மஞ்சள் தாலிக்கயிறு. எல்லாம் சேர்ந்த்து ஒரு கிராம நாட்டுக்கட்டை போல இருந்தாள்.
“சொல்லுங்க" என்றேன்.
“இல்லை. ஏதோ பஸ் ஸ்ட்ரைக்காம். பஸ் ஓடலை. பெங்களூர் போகணும்"
நான் திரும்பி காரில் பார்த்தேன். ஏகப்பட்ட லக்கேஜ்.
“எங்கே இங்க உட்காறது" என்றேன்.
“வேணாம்னு சொல்லாதீங்கய்யா. குழந்தை பாருங்க" என்று அவள் குழந்தை செண்டிமெண்ட்டை தூண்ட நான் வேறு வழியில்லாமல்
“முன்னால் தான் உட்காரணும்" என்று இழுத்தேன்.
“பரவாயில்லைங்க" என்று சொல்லவே காரை திறக்கவே அவள் வந்து முன்னால் வந்து என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்தாள். காரின் ஏ. சியில் குப்பென்று வியர்வை மல்லிகை மணத்துடன் கலந்து வந்தது. லேசாக மூக்கை தடவிக் கொண்டேன்.
“போலாமா?"
“ம்ம்ம்"
நான் காரை மீண்டும் கிளப்பினேன். மெல்ல அவளை பார்த்தேன். அவள் கை லேசாக நடுங்கிக் கொண்டு இருந்தது. அதை பார்த்து லேசாக சிரித்தேன்.
“ஏங்க என்ன பாத்து நடுக்கம்" என்றேன். அவள் பதிலுக்கு சிரித்தாளே ஒழிய ஏதும் பேசவில்லை.
“சரி. இந்த இருட்டில் இப்படி தனியா வந்து இருக்கீங்க. தனியா. அதுவும் குழந்தைகூட. பயமா இல்லையா" என்றதும் அவள் அழ ஆரம்பித்தாள். எனக்கு சங்கடமானது.
“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஏன் அழறீங்க" என்றேன். விஷயம் இது தான். அந்த வாசு பையன் தினமும் குடியாம். இன்றும் அப்படித் தான் குடித்து விட்டு அவளை கன்னா பின்னா என்று அடித்து இருக்கான். இவள் குழந்தையை தூக்கிக் கொண்டு கிளம்பி விட்டாள். பெங்களூரில் அவள் அம்மா இருக்காளாம். அதான் அவள் பெங்களூர் பயணக் காரணம்.
“என்னை பெங்களூரில் இறக்கிடுங்க. நான் போய்க்கறேன் ஐயா" என்றாள்.
“ஐயா எல்லாம் எதுக்கு. பேர் சொல்லுங்க. உங்களுக்கு தெரியுமே சரவணன்" என்றேன்.
“ஐய்யய்யோ. பேரெல்லாம் வேணா?" என்றாள். சரி. இவர்கள் இப்படித் தான் என்று நினைத்துக் கொண்டேன். நிச்சயமாக என் உடை, கார் எல்லாம் அவளை பயமுறுத்தி இருக்கும் என நினைக்கிறேன். நான் சாலையை கவனத்தில் வைத்து வேகமாக காரை ஓட்டிக் கொண்டு இருந்தேன். காரை ஓட்டிக் கொண்டு இருக்கும்போது குழந்தை சிணுங்க என் கவனம் மீண்டும் அவர்கள் மேல் வந்தது. கார் சீட்டில் நன்றாக காலை மடித்து உட்கார்ந்து கொண்டு இருந்தாள்.
“குழந்தை பேரு" என்றேன்.
“உங்க பேரு தான்” என்று சொல்லி சிரித்தாள். அவள் சிரிப்பு கவர்ச்சியாக இருந்தது.
“ஓ. அவனும் சரவணனா" என்றேன்.
“உங்களுக்கு கண்ணாலம் ஆயிடுச்சா" என்றாள் திடிரென்று.
“இன்னும் இல்லைங்க. அம்மா பார்த்துட்டு இருக்காங்க" என்றேன்.
“சட்டு புட்டுன்னு பார்த்து பண்ணிக்குங்க" என்று சொல்லி சிரித்தாள். குழந்தை மேலும் சிணுங்க ஆரம்பித்தது.
“பசி போல. அவன் அப்பனை போலவே” என்று அவள் சொல்லிக் கொண்டு இருக்கும்போதே அந்த குழந்தை தன் கையால் அவளது மார்பை தட்டியது.
“கொடுங்க. என்னை யோசிக்கறீங்க" என்று சொன்னேன்.
“இல்ல. கூசுது" என்றாள்.
“ஏஙக. குழந்தையை அழ விடாதீங்க"
“அது பாலுக்கு தாங்க அழுவுது. இப்போ பாலுக்கு எங்கே போறது?"
“என்னங்க நீங்க. தாய்ப் பால் கொடுக்க வேண்டியதுதானே”
“காரில் எப்படி?"
“கவலைப்படாதீங்க. நான் பாக்க மாட்டேன்" என்று நான் சிரிக்க அவள் தன் முந்தானைக்குள் கை விட்டு ஜாக்கெட் கொக்கிகளை கழட்ட. அந்த அமைதியான இரவில் பட், பட் என்ற சத்தத்தோடு அவள் ஜாக்கெட் கழட்டப்பட்டது. விடுவிக்கப் பட்ட முலைகளை முயல் குட்டிகை தடவிக்கொடுப்பது மாதிரி தடவிக் கொடுத்து அமுக்கி பிசைந்தது அந்த குழந்தை வாயில் வைத்து அழுத்தினாள்.
“பால் கொடுக்கறத்தில் என்ன இருக்குங்க" என்று நான் சொல்லிக் கொண்டு இருக்கும்போதே என் இடுப்புக்குக் கீழே ரத்த ஓட்டம் அதிகரித்தது. மெல்ல தன் புடவை தலைப்பை நீக்கி ஜாக்கெட் தூக்கி குழந்தைக்கு பால் கொடுத்தாள். நான் கார் ஓட்டிக் கொண்டு இருக்கும் பக்கம் இல்லை. என் தூரே இருந்த மார்பு. ஆனாலும் மார்பு மிகவும் பெரியதாக இருக்கும் போல. போகும் ரோட் வெளிச்சத்தில் அவளை பார்த்தேன். பள பளவென மின்னினாள்.
“இவன் வயசென்ன" என்றேன்.
“இந்த ஆடி வந்தா ஒரு வருஷம் முடிது. இன்னும் பாலை சூப்பறான்" என்றாள்.
“விடுஙக குழந்தை தானே" என்றேன்.
“என்னா குடி குடிக்கறான் பாருங்க. அவன் அப்பன் போலவே" என்று அவனை திருப்பி போட்டு நான் இருக்கும் பக்க மார்பு வழியாக பால் குடுக்க ஆரம்பித்தாள். இந்த கவனத்தில் அவள் தன் ரவிக்கையை மூட மற்ந்து விட என் அருகாமையில் அவள் பால் நிறைந்த, கனத்துத் தொங்கிய முலைகள் ஜாக்கெட்டை தாண்டி வெளியே தலை நீட்டி என்னை முறைத்தன. செம காம்பு. என்னால் பார்க்காமல் இருக்க முடியவில்லை. காரை ஓட்டிக் கொண்டே ஓரக்கண்ணில் பார்த்தேன். அந்த முலைகளின் முனையில் அந்த நீண்ட காம்புகள் சிவந்திருந்தன. என் ஆண்மை மெல்ல என் ஜட்டிக்குள் விறைக்க ஆரம்பித்தது. ஒரு பத்து நிமிடம் அந்த முலையை ஓரக்கண்ணில் பார்த்துக் கொன்டு இருந்தேன். என் பேண்ட்டுக்குள் என் சங்கடம் அதிகமானது. இதை தவிர்க்க நான்
“நீங்க சாப்பிட்டீங்களா?" என்றேன்.
“ம்ஹும்"
அவள் கண்ணில் மீண்டும் கண்ணீர்.
“ஏன் கலங்கறீங்க?" என்றேன்.
“நீங்க கேக்கறீங்க. அவரா இருந்தா இப்படியெல்லாம் கேக்க மாட்டாரு. இப்போ எங்க குடிச்சிட்டு படுத்து இருக்கோ"
நான் வண்டியை ஒதுக்குப்புறமாக நிறுத்தினேன். அதற்குள் வண்டி ஆம்பூரை எல்லாம் தாண்டி வந்தது. ஒரு சின்ன சாப்பாடு கடை மட்டும்தான் இருந்தது.
“பிரியாணி வாங்கட்டுமா?"
“ம்ம்ம்"
பிரியாணி வாங்கினேன். அதற்குள் குழந்தை தூங்கி விட்டது.
“குழந்தையை அப்படி வளத்திட்டு நீங்க சாப்பிடுங்க" என்றேன். அவள் மெதுவாக சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்.
“நீங்க சாப்பிடல"
“நான் ஒரு கல்யாணத்து வந்துட்டு போறேன். நிறைய சாப்பிட்டேன். கூட நிறைய சாப்பிட்டா தூக்கம் வரும்" என்றேன்.
“அதானே" என்றாள். மெல்ல அவள் சாப்பிட்டு முடிக்கும்வரை இருந்தேன். குழந்தை நன்றாக தூங்கி விட்டது. சாப்பிட்டு ஒய்யாரமாக கையை உயர்த்தி சோம்பல் முறித்தாள்.
“இவனப் பார்த்துக்கோங்க ரெண்டு நிமிசம் போயிட்டு வறேன்" என்று சொல்லி அவள் நடந்தாள். நேரே பாத்ரூம் பக்கம் போகமல் சற்று தள்ளி அவள் புடவையை வழித்து உட்கார அவள் பப்பாளி குண்டி தெரிந்தது. ஒரு பத்து நிமிஷம் கழித்து வந்தாள்.
“எதுக்கு அங்கே" என்றேன்.
“எதுக்கு காசை கரியாக்கிட்டு" என்றாள். அதானே இல்லாவிட்டால் அந்த குண்டி தரிசனம் கிடைத்து இருக்குமா?
“நான் மல்லி பூ வாங்கவா?" என்றாள்.
“ஓ” என்றேன் இன்னும் அந்த குண்டி பிரமையில் இருந்து மீளாமல்.
“எங்கே இருக்கு"
“அதோ. பொம்பளங்க அதெல்லாம் கரெக்டா கண்டுபிடிச்சிடுவோம்" என்றாள்.
“முழம் 10 ரூபா" என்றது கிழவி.
“நல்லா இருக்கே ஞாயம். 5 ரூபாதான்" என்றாள். நான் 100 ரூபாயை நீட்டினேன். அந்த கிழவி எல்லா பூவையை கொடுக்க இவள் பதறினாள்.
“ஐயோ வேணாங்க. ஏமாத்தறா. எதுக்கு இவ்வளவு"
“ஆமா. ஒன்னை ஏமாத்தி தான் நான் ஊடு கட்ட போறேன். வாங்கற மவராசனை ஏன் தடுக்கறே" என்று கிழவி சிரிக்க சற்று நேரத்தில் அந்த கூடை பூவும் வசந்தி அவள் தலைக்கு ஏற்றிக் கொண்டாள். அதை நான் இமை கொட்டாமல் அப்படியே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன்.
“என்ன உத்து உத்துன்னு பார்க்கறீங்க, புடிச்சிருக்கா?” என்றவள் அவள் கண்ணடிக்க நான் லேசாக அதிர்ந்து போனேன்.
“இல்லையே" என்று நான் சிரிக்க
“ரொம்பதான் வழியறீங்க. என் குண்டியை பாத்தீங்களே" என்று அவள் சிரிக்க நான் அமைதியானேன்.
“என்ன கோபமா?” என்று என் மோவாயைத் தொட்டு கேட்ட போது அவளுடைய ஒரு முலை உருண்டு திறந்திருந்த ரவிக்கையில் இருந்து வெளியே தொங்கியது.
“வாங்க போலாம்" என்று விறுவிறுன்னு காருக்குள் ஏறினேன். அவளும் ஏறி உட்கார்ந்தாள்.
“என்ன கோபமா?" என்றாள்.
“சேச்சே. கோபம் இல்லைங்க. லேசா கூச்சம்" என்றேன்.
“என்னை சொன்னீங்க இல்லே. இப்போ உங்களுக்கா?" என்று கொல்லென்று சிரித்தாள். எனக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை. மெல்ல ஸ்டியரிங் வீலில் இருந்து ஒரு கையை எடுத்து தன் மார்பகம் மேல் வைத்துக் கொண்டாள். என் கை அவள் முலை மீது பட்டதும் ஷாக் அடித்தாற் போல உணர்ந்தேன்.
“ஷாக் அடிக்குதா?" என்று சொல்லி கலகலவென்று சிரித்தாள். குழந்தை மீண்டும் சிணுங்கியது.
“பால் வேணும் சரவணனுக்கு" என்றேன் அவள் குழந்தை சரவணனை நினைத்து.
“எந்த சரவணனுக்கு பால் வேணுமாம்" என்று நெருங்கி அமர்ந்தவள் தன் முலையை தூக்கி என் வாயில் வைத்து அழுத்தினாள். என் கை மெல்ல அவளை சுற்றி வளைத்துக் கொண்டது.
தொடரும் மௌனி
__________________பால்காரிகள் - 2
“எந்த சரவணனுக்கு பால் வேணுமாம்" என்று என்னை நெருங்கி அமர்ந்தவள் தன் முலையை தூக்கி என் வாயில் வைத்து அழுத்தினாள். என் கை மெல்ல அவளை சுற்றி வளைத்துக் கொண்டது.
“இந்த சரவணனுக்குதான் பாலு வேணுமாம்" என்று சொன்ன என் கை அவள் புடவை மற்றும் பாவாடையை சுருட்டி மேலே தூக்கியதில் அவள் அழகான அழகான தொடைகள் மற்றும் சாமான் மெல்லிய காரின் விளக்கொளியில் நன்றாக தெரிந்தது. மெல்ல ஒரு கையால் ஸ்டியரிங்கில் வைத்து ஓட்டிக் கொண்டே, இன்னொரு கையால் அவளின் தொடை மேல் என் கையை வைத்து தேய்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். அவள் முலைகள் ரெண்டும் ஜாக்கெட் விட்டு வெளியே வர துடித்தது. அவள் கைகள் என் கழுத்தை வளைத்துக் கொண்டது. அவள் உதடுகள் ரெண்டும் என் உதடுகளை உறிஞ்ச ஆரம்பித்தது. அவளிடம் இருந்து விடுபடுவது சற்று சிரமமாக இருந்தது. நான் விலகவும் முடியாமல், காரை ஓட்டவும் முடியாமல் தத்தளித்தேன்.
“வேணாம் வசந்தி"
“ஏன்"
“கார் ஓட்டணும்ல"
“அப்படியே என்னையும் ஓட்டுங்க" என்று சொல்லி அவள் சிரித்தாள். என் கையை எடுத்து அவள் முலை மீது வைத்துக் கொண்டாள். அந்த மார்பின் மென்மை என்னை கையை எடுக்க விடாமல் செய்தது.
“அப்படியே பெசஞ்சு பாருங்க" என்று அவள் சொல்ல நான் மெல்ல என் இடது கையால் அவள் முலையை பிசைந்தேன். அந்த முலை என் கைக்குள் அடங்காமல் இருந்தது. பெரிய முலைகள்.
“எப்படி இருக்கு"
“ஸ்பாஞ்சு தான்" என்றேன் கிறக்கமாக. மீண்டும் என் உதடுகளை கவ்விக் கொண்டாள். உறிஞ்ச ஆரம்பித்தாள். இந்த முறை அவளிடம் வெறித்தனம் சற்று கூடிப் போயிருந்தது. ஒரு மாதிரி பற்களால் என் உதடுகளை கடித்து. பின் உறிஞ்சினாள். நாக்கை அவ்வப்போது என் வாய்க்குள் விட்டு சுழற்ற, நான் எனது நாக்கால் அவளுடைய நாக்கை தீண்டி பார்த்தேன். மெல்ல நான் சூடானேன். இனி தாங்க முடியாது. மெல்ல காரை ஏதோ ஒரு ஊருக்கு வெளியே ஒதுக்குபுறமாக நிறுத்தினேன். மெல்ல அவள் குழந்தை சரவணனை கார் பின்னால் கிடத்தி குழந்தை விழாமல் செய்தேன். குழந்தை நல்லா அட்ஜெஸ்ட் செய்து கொண்டு உறங்க ஆரம்பித்தான்.
“சீக்கிரமுங்க" என்று அவள் சொன்னாள்.
“இப்போ நீ ஏன் பறக்கறே" என்றேன்.
“நானா பறக்குறேன்? நீங்க தான்" என்றாள்.
“சூடு ஏத்திட்டு நீ" என்று சொல்லி கார் ஸீட்டை சாய்த்து அவளையும் சாய்த்தேன். பின் என் காலை உயர்த்தி அவள் மேல் படர்ந்தேன்.
“முடியல வசந்தி" என்று நான் அவள் கன்னத்திலும் நெற்றியிலும் முத்தமிட ஆரம்பித்தேன். மெல்ல என் நாக்கு சுழன்று அவள் நாக்கையும் கெட்டியாக பிடிக்க ஆரம்பித்தது. மெல்ல வசந்தி தன் கையை என் பேண்டிற்கு மேல் கொண்டு சென்று படமெடுக்கும் என் ஆண்மையை கப்பென்று பிடித்தாள்.
“ஏய். வசந்தி" என்று நான் சிணுங்கிக் கொண்டே என் முகத்தை அவள் மாரின் மேல் அழுத்தி அவள் உதட்டை மீண்டும் கவ்விக் கொண்டேன். என் உடம்புக்குள் ஜிவ்வென்று உணர்ச்சி மிசாரம் ஹைவோல்டேஜில் பாய்ந்தது போல உணர்ந்தேன். என் நண்பன் வாசு மனைவியை நான் தடவுகிறேன் என்ற நினைப்பே என் உணர்ச்சியை தூண்டியது. என் உடலுக்குள் அடித்த உணர்ச்சி அலைகளை ரசிக்க ஆரம்பித்தேன்.
“நல்லாருக்கா" என்றாள் வசந்தி போதையாக.
“இதுதான் ஸ்பெஷல்" என்று நான் என் நாக்கை வெளியே நீட்டி அவள் மார்பு காம்பை சப்பிக் கொண்டு இருந்தேன். நான் சப்ப சப்ப அவள் பால் காம்புகள் மெல்ல பாலை சுரக்க ஆரம்பித்தது. மெல்ல சப்புக்கொட்டி பாலை குடிக்க ஆரம்பித்தேன். லேசான கவுச்சி வாசனை வந்தது. ஆனாலும் பால் குடிக்க அருமையாக இருந்தது. பாலை மேலும் மேலும் சப்புக்கொட்டி குடிக்க ஆரம்பித்தேன். பின் குனிந்து அவள் தொப்புளுக்கு மென்மையாக முத்தம் கொடுத்தேன். வசந்தியின் உஷ்ண மூச்சு என்னை பாடாய் படுத்தியது. இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் உரசிக் கொண்டோம்.
“ரோடு ஓரம். அடுத்து ஆரம்பிங்க" என்றாள் கிறக்கமாக.
“அடுத்ததுன்னா?" நான் கேலியாக கேட்க,
“ஐயோ. பச்சபுள்ளை. ஒன்னும் தெரியாது பாரு.”
“இது எனக்கு முதல் தடவை" என்றேன்.
“ஓஹோ. அப்ப கழட்டு. சொல்லித் தர்றேன்” என்று அவள் சிரித்தாள். நான் பதிலுக்கு சிரித்துக் கொண்டே என் பேன்ட், சட்டையை கழட்டினேன். என் ஜட்டியையும் கழட்டி வீச, எனது சாமான் இப்போது வீரியமாய் விறைத்துக் கொண்டு வெளிப்பட்டது. அதை பார்த்து குறும்பாக சிரித்தாள்.
“ம்ம். உனக்கு முன்னாடி அவரு ரெடியாயிட்டாரு போல?"
“அவரு காவேரிபாக்கத்திலேயே ரெடியாட்டார்" என்று சிரித்தேன். அவள் பாவாடையை கழட்டினேன். அவள் வழவழவென்ற தொடைகளும், அதற்கு நடுவே ராட்சத மயிர் புதராக அவளுடைய பெண்ணுறுப்பும் பளிச்சென்று என் கண்ணில் பட்டது. சற்றே உப்பலாய் காட்சியளித்தது. நான் அப்படியே வசந்தியின் மீது கவிழ்ந்தேன். என் சாமான் அவள் சாமானோடு உரசியது. நான் என் இடுப்பை அசைத்து எனது ஆண்மையை அவளது பெண்மை புடைப்பில் வைத்து தேய்த்தேன். சுகமாக இருந்தது. அவள் எந்த எதிர்ப்பும் காட்டாமல், எனது செயலுக்கு கட்டுப்பட்டு, கால்களை விரித்தபடி கிடந்தாள். பின் வீரியமாய் துள்ளிய என் தடியை கெட்டியாக பிடித்து, வசந்தி தன் பெண்மை வாசலில் வைத்துக் கொண்டாள். நான் சுன்னியை அவள் தொடையில் வைத்து ஒரு அழுத்தம் கொடுக்கும்போது அவள் லேசாக முனகினாள். பின் ஒழ் ஆரம்பம் ஆனது. மெல்ல தன் சுன்னியை வைத்து குத்த ஆரம்பித்தேன். பின் லேசாக வேகம் எடுத்தேன். நான் சுன்னியை வெளியே எடுப்பதும், உள்ளே வைத்து அடிப்பதுமாக இருந்தேன். இது என் முதல் அனுபவம். ஆனால் முதல் அனுபவமே அருமையாக இருந்தது. காரில் செய்வது கொஞ்சம் கஷ்டமாக இருந்தாலும் ஒரு குறைவும் இல்லை. என் தடி சுன்னியும் அவளுக்கு மிகவும் சந்தோஷத்தை கொடுத்து இருக்கும்போல. மெல்ல முனகினாள். நானும் அவளுக்கு முத்தம் கொடுப்பதும், குத்துவதுமாக இருந்தேன்.
வசந்தி மார்பகம் என் மயிரடந்த மார்பின் மேல் பட்டு நசுங்கியது. நான் குத்தும்போதெல்லாம், அவள் கண்ணை மூடிக் கொண்டு அனுபவிக்க நான் விந்தை கழட்டாமல் இருக்க சற்று சுதாரித்து மீண்டும் மீண்டும் அடிக்க ஆரம்பித்தேன். வசந்தி கார் சீட்டில் வசதியாக சாய்ந்துக் கொண்டாள். நான் இரு கைகளையும் அவள் பின்னால் கொண்டு சென்று அவளை தூக்கி உட்கார வைத்து ஒழ்க்க ஆரம்பித்தேன். வசந்தி தன் உதடுகளை கடித்துக் கொண்டாள். தன் புட்டத்தை அமுக்கி, மிக லாவகமாக என் மொத்த ஆயுதத்தையும் தன் பெண்மை உறைக்குள் வாங்கிக் கொண்டாள். வெண்ணையை வெட்டிய கத்தி போல என் தண்டு வேகமாக அவள் பெண்மைக்குள் அடங்கியது தெரிந்தது. நான் அவள் மீது நன்றாக படுத்துக் கொண்டேன். என் புட்டத்தை அசைத்து இயங்க ஆரம்பிந்தேன். முதலில் மெல்ல, நிதானமாக, ஆனால் மிக இறுக்கமாக ஒழ்க்க ஆரம்பித்தேன். பதிலுக்கு வசந்தி ஆசையாக என் தலையை கோதி விட்டாள்.
“இன்னும் வேகமா பண்ணவா?"
“ம். வேகமா"
வேகமாக நான் இடிக்க ஆரம்பித்தேன். இடித்துக் கொண்டே என் கைகளை அவளுக்கு பின்புறமாக விட்டு, அவளது முதுகையும், புட்டத்தையும் வருடிக் கொடுத்தேன். வசந்தி சிறிது நேரத்துக்கெல்லாம் உணர்ச்சியின் உச்சத்தை அடைந்தாள். நானும்தான். நான் படுவேகமாக தன் என் புட்டத்தை அசைத்து தன் ஆண்மையால்”தொம் தொம்” என்று ஓங்கி ஓங்கி குத்த ஆரம்பித்தேன். என் வேகம் எக்ஸ்ப்ரஸ் போல அதிகமானது. இருவரும் உச்சமடைந்தோம். என் ஆண்மைநீர் அவளது பெண்மைக்குள் மேல்நோக்கி ஆரவாரமாய் பாய்ந்தது. வசந்தி என்னை கட்டிக் கொண்டு என் முகமெல்லாம் முத்தம் பதித்தாள். பின் நான் களைத்து போய் அவள் மேல் அப்படியே சாய்ந்துக் கொண்டேன். ஒரு கால் மணி நேரம் ஓடியது.
“போதும் எழுந்திருங்க" என்றாள்.
“அதுக்குள்ளயா?"
“உக்கூம். ரோட் ஓரத்திலே இன்னும் எவ்வளவு நேரம் இருப்பாங்க" என்று வசந்தி தள்ளி விட நான் எழுந்து நின்று தன் உடைகளை போட ஆரம்பித்தேன். வசந்தியும் மெல்ல எழுந்து தன் ஜாக்கெட்டை போட ஆரம்பித்தாள். குழந்தையை பார்க்க அது நல்லா தூங்கிக் கொண்டு இருப்பது புரிந்தது. நான் அவளை பார்க்க, அவளும் என்னை பார்த்து சிரித்தாள். மீண்டும் என் உதட்டை கவ்விக் கொண்டாள். முத்தம் என்றாலே மென்மைதான் என்று நான் நினைத்துக் கொண்டு இருந்தேன். ஆனால் அவள் முத்தம் சற்று ஹார்ஷா இருந்தது. உதட்டை கடித்து குதறி விடுவாள் போல. மீண்டும் கார் ஓட ஆரம்பித்தது.
“நீ தூங்கு வசந்தி" என்றேன். பாவி. என்ன படுத்தி விட்டாள். மனதோடு சிரித்துக் கொண்டேன். அவள் சிரிக்கவே நான் நிஜ உலகத்துக்கு வந்தேன்.
“நீங்க ரொம்ப நல்லவங்க" என்றாள் சிரித்துக் கொண்டே.
“ஏனாம்?"
“அதான் எங்க வீட்டுக்காரர் எருமை மாடு கம்பங்கொல்லைல பாஞ்சா மாதிரி பண்ணுவார். ஆனா நீங்க"
“நான்”
“சொகம். சொகம்" என்றாள்.
“அப்படியா?"
“ம்ம்ம் அப்படிதாங்கய்யா" என்றாள்.
“ஐயே. இவ்ளோ நடந்து பிறகு என்ன ஐயா, நொய்யா. சரவணன்னு கூப்பிடு"
“ஐய்யய்யோ. நான் மாட்டேன்"
“இல்லே. அத்தான்னு கூப்பிடு"
“இது சரிதான். அப்படியே கூப்பிடுறேன்" என்றாள்.
“வாசு குடிப்பானா?" என்றேன் காரை வேகமாக ஓட்டிக் கொண்டே.
“அது மொடா குடியன்ல. சரியான தண்ணி லாரி. நீங்க குடிப்பீங்களா?" என்றாள்.
“நானும் குடிப்பேன்"
“எல்லா ஆம்ப்ளயும் ஒரே மாதிரிதான் போல" என்றாள் சலிப்பாக.
“நான் ஒன்னும் மொடா குடியன் இல்ல. அப்பப்ப கொஞ்சம்"
“இது பரவாயில்லை" என்று சிரித்தாள்.
“போன தடவை வாசுவை பார்த்தபோது கூட நானும், வாசுவும் சேர்ந்து தண்ணி அடிச்சோம்"
“அப்படியா?" என்பது போல பார்த்தாள்.
“ஆமாம். போன தடவை தண்ணி அடிச்சப்ப சோகத்தில் நல்லா புலம்ப ஆரம்பிச்சுட்டான்"
“ஏன். நல்லா புலம்ப ஆரம்பிச்சுட்டாரா? என்ன புலம்புனார்?"
“அதை ஏன் என் வாயால சொல்லனும்றே வசந்தி"
“பரவாயில்ல சொல்லுங்கத்தான். என் கிட்டே சொல்றதுக்கு என்ன.”
“நீயும் கல்யாணம் பண்ணிக்கப்பான்னான்" என்று சொல்ல அவள் கடகடவென சிரிக்க ஆரம்பித்தாள்.
“நக்கலு. அதானே. நீங்களும் பண்ணிக்கலாமே?" என்று சொல்ல நான் நெளிந்தேன்.
“"ஐயோ எனக்கு அதிலெல்லாம் நம்பிக்கை இல்லை வசந்தி" என்றேன்.
“ஏனாம்?"
“தெரியல. நம்பிக்கை இல்லே. ஆனா குழந்தை பெத்துக்க ஆசை இருக்கு"
“நல்ல கதையா இருக்கே. கல்யாணம் வேனாமாம். ஆனா குழந்தை மட்டும் வேணுமாம்" என்று சொல்லி சிரித்தாள்.
“சரி. நீ எனக்கு ஒன்னு பெத்து தரயா?" என்றேன்.
“ஆசை. தோசை, எனக்கு ஏற்கனவே எல்லாம் ஆயிடுச்சே" என்று சொல்லி சிரித்தாள்.
“அப்போ வாசு வந்தா கிளம்பி போயிடுவியா?" என்றேன் சோகமாக.
“இந்த சென்மத்துக்கும் போக மாட்டேன்" என்றாள்.
“அப்ப என் கூடவே இருக்கியா? எனக்கு குழந்தையும் வேணும். இந்த பாலும் வேணும்" என்று சொல்ல அவள்
“அதுக்கென்ன. குரு பார்வை பட்டா குழந்தை உருவாக போகுது” என்று சொல்லிக் கொண்டே அவள் என்னை பார்க்க
“குரு பார்வை விடு. உன் பார்வை எப்ப என் மேல் படும். எனக்கு நீ வேணும்" என்று சொல்லி அவளை கட்டி அணைத்துக் கொண்டேன். அன்று இரவு முழுதும் அவள் தன் முலையை காட்டிக் கொண்டு இருக்க நான் ரசித்துக் கொண்டு இருந்தேன். மெல்ல விடியற்காலையில் நாங்கள் பெங்களூர் அடைந்தோம். அவளையும் அழைத்துக் கொண்டு நேரே என் வீட்டுக்கு சென்றேன்.
தொடரும் மௌனிபால்காரிகள் - 3
சற்று பயந்துக் கொண்டு வசந்தியை வீட்டுக்கு அழைத்து வந்தேன். ஆனால் ஒரு வாரத்தில் எல்லாம் சரியாய் போனது. வசந்தியை எங்கள் வீட்டு வேலைக்காரியாக அம்மா சேர்த்துக் கொண்டாள். இரண்டு, மூன்று நாளிலேயே அம்மாவை அவள் வெகுவாக கவர்ந்து விட்டாள். வசந்தி சமையல் வேலை, தோட்டவேலை, வீட்டு வேலை என்று எல்லாம் எடுத்து போட்டுக் கொண்டு செய்தாள். அதனால் அம்மாவிற்கு மேலும் மேலும் நெருக்கமானாள். ஒரே பிரச்சனை, இரவில் அவள் அம்மா பக்கம் படுத்துக் கொண்டதால், இரவில் அவளை ஓழுக்கு அழைப்பது மட்டும் கஷ்டமாக இருந்தது. ஒரு வாரம் கழித்து. அன்று காலையிலேயே மூடு கிளம்பி விட்டது. இன்று வசந்தியை கசக்கிட வேண்டியதுதான். எப்போதும் ஆஃபீஸுக்கு போனால் சாயங்காலம் வரை வீடு திரும்பியதே இல்லை. சண்டே உட்பட. முதல் முறையாக நான் வீட்டுக்கு ஓழுக்காக சீக்கிரம் செல்லலாம் என்று நினைத்தேன். காலை 11. 00 மணிக்கே வீட்டுக்கே வந்தேன். என் தொழிலுக்கு நாந்தான் முதலாளி. யாரை கேட்க வேண்டும். மெல்ல வீட்டுக்கு வந்தேன். காரை காம்பவுண்டுக்கு வெளியே விட்டு உள்ளே வந்தேன். அம்மா தூங்கி இருந்தால் வசந்தியை தனியாக கூப்பிட்டு பகல் ஷோ ஆரம்பித்து விடலாம் என்று ப்ளான். வீட்டுக்கு வந்தவுடன் வெளிக்கதவை தொடட்டவுடன் கதவு திறந்துக் கொண்டது. எல்லா ரூமையும் தேடி பார்த்தேன். வசந்தியும் இல்லை, குழந்தையும் இல்லை. எங்கே போனாள் வீட்டை திறந்து விட்டு? என்று லேசாக கோபம் வந்தது. அம்மா எங்கே போனாள்? மெல்ல அம்மாவின் அறைக்கு வந்தேன். எப்போதும் அம்மா தூங்கிக் கொண்டு இருப்பாள். இப்பவும் அப்படித் தான் இருக்காளா?
மெல்ல ஜன்னலை திறந்து பார்த்தேன். அம்மா பெயர் மீனாட்சி. வயது 45. சின்ன வயசிலேயே திருமணம் ஆகி அறுத்து விட்டவள். பார்ப்பதற்கு சற்றே ஒய். விஜயாவை நினைவுபடுத்தும் முகம். அகன்ற நெற்றி. சிவப்பாய் கோவை இதழ்கள். லெசாக குண்டு. ஆனால் சிரிக்கும்போது குழி விழும் கன்னங்கள், கன்னத்தில் இருந்த பெரிய மரு அவள் அழகை பிரமாண்டமாக காட்டியது. தடிமனானா உதடுகள் நடிகை அந்த கால சீமாவை நினைவு படுத்தியது. நான் பார்த்த காட்சி வித்தியாசமானது. அவள் தலை கலைந்து இருந்தது. அவள் புடவை அவள் இரு மார்பகங்களுக்கு நடுவே பூணுல் போல இருந்ததால் அவள் ஒரு பருத்த மார்பகத்தை பார்க்க முடிந்தது. முலைகள் பப்பாளி போல இருந்தது. அவள் ஜாக்கெட்டில் சில ஹூக்குகள் பிரிந்து இருந்ததால் அந்த சதைக்கோளம் தெரிந்தது. அந்த எதிர் பாராத தரிசனத்தால் நிலை குலைந்து போய் நின்றேன். அறையில் தன் சைடு போஸை காட்டிக் கொண்டு மெல்ல விஸ்கி குடித்துக் கொண்டு இருந்தாள். ஐயோ. இது எத்தனை நாளா நடக்குது? இப்போதுதான் நான் வாங்கி வைத்து இருக்கும் சரக்கு குறைவதன் காரணம் புரிந்தது. இது இன்றுதானா? இது தினமும் நடக்கிறதா? மெல்ல அந்த டீவியை பார்த்துக் கொண்டு மெல்ல விஸ்கியை சிப் செய்துக் கொண்டு இருந்தாள். அவள் அருகில் ஓடிக் கொண்டு இருக்கு டீ. வி படத்தை பார்த்து அதிர்ந்து போனேன்.