My Birthday Special
by saagar_manthan©
माझा वाढदिवस
काय साला लाईफ है... आज माझा वाढदिवस आणि मी एकटाच घरी आहे. साजरा करायचा म्हटलं तरी मी करू शकत नव्हतो... मी एकटा काय घंटा साजरा करणार?? बायको नाही, मुलें नाहीत... नाही म्हणजे ते आहेत पण ह्या क्षणी माझ्या बरोबर नाहीत. शिल्पा, माझी बायको गेले ४ आठवडे झालेत हॉस्पिटलमध्ये ॲडमिट आहे. गर्भाशयाचे सिरिअस ऑपरेशन झाल्यामुळे तिला पुर्ण बेडरेस्ट सांगितली होती आणि माझ्या कामाच्या व्यापामुळे इथे घरात तिची काळजी कोण घेणार म्हणून तिला हॉस्पिटलमध्येच ठेवली होती. एक स्पेशल नर्स चोवीस तास तिच्याबरोबर होती आणि हॉस्पिटलवाले सगळी काळजी घेत होते... दोन्ही मुलांना शिल्पाची बहिण, म्हणजे माझी मेव्हणी तिच्या घरी घेवून गेली होती त्यामुळे त्यांची काही काळजी नव्हती...
माझा बहुतेक हा पहिलाच वाढदिवस असेल की माझ्या जवळचे कोणी माझ्या बरोबर नव्हते. त्यामुळे मला खुप उदास वाटत होते आणि सकाळी उठल्यापासून मला कुठला उत्साह वाटतच नव्हता. रिकामे घर मला खायला उठत होते आणि घरात थांबावेसे वाटत नव्हते. सारखी शिल्पाची आठवण येत होती आणि घराच्या कानाकोपऱ्यात तिच्या अस्तित्वाची जाणीव होत होती... मुलांची कमतरताही क्षणोक्षणी जाणवत होती आणि आता ते सगळे असले असते तर किती आनंदाचे व उत्साहाचे वातावरण घरात असले असते ह्याची जाणीव होत होती.
अर्थात शिल्पाने सकाळी पहिला कॉल करून मला वाढदिवसाच्या शुभेच्छा दिल्या! तसे रात्री बारा वाजता तिने कॉल करून विश केले होते पण सकाळी सकाळी पुन्हा तिने मला कॉल करून किस-विश केले... बोलता बोलता ती रडू लागली की आजच्या दिवशी ती हॉस्पिटलमध्ये होती आणि माझा बर्थडे सेलिब्रेट करायला ती घरी नव्हती म्हणून... कशीबशी तिची समजूत काढली की ती घरी आली की आपण माझा बर्थडे सेलिब्रेट करू म्हणून... तिच्याशी बोलणे झाले तसे मला अजुनच उदास वाटायला लागले आणि मी बेडवर पडूनच राहिलो...
ऑफकोर्स, ऑफिसला जायचे होते पण काम करायचा उत्साहच जाणवत नव्हता. पटकन मला आठवले की 'संगीतादिदीने' दोन तीन दिवसापुर्वी फोन करून सांगितले होते की वाढदिवसाच्या दिवशी संध्याकाळी जेवायला घरी ये म्हणून... ऑफिसमध्ये गांडफाट काम होते त्यामुळे आज मी जर ऑफिसला गेलो तर रात्री दहा वाजेपर्यंत तिथेच अडकणार होतो. तेव्हा रात्री संगीतादिदीकडे जायला वेळ मिळणार नव्हता. त्याची जाणीव झाली आणि मी अजुनच नर्व्हस झालो!
पण असे किती वेळ पडुन रहाणार म्हणून शेवटी नाईलाजाने उठलो आणि अंघोळीसाठी बाथरुममध्ये शिरलो... तेवढ्यात माझा मोबाईल वाजला तेव्हा बाहेर येवून फोन घेतला... स्क्रिनवरील नाव वाचले तसे माझी कळी किंचित खुलली! फोन पिक करून कानाला लावला,
"हॅप्पी बर्थ डे, डिअर सागर..." संगीतादिदीचा मंजुळ आवाज कानात घुमला.
"थँक्स दिदी....," मी मनापासून हसत तिला म्हणालो, "योगायोग बघ... तुझा कॉल यायच्या आधी मी तुझाच विचार करत होतो..."
"चल खोटं बोलू नकोस...," तिने मिश्किलपणे हसत म्हटले, "आजच्या दिवशी तू बहिणीचा विचार नाही तर तुझ्या बायकोचा विचार करायला पाहिजेस..."
"अग तुझा विचार करतो होतो म्हणजे तू म्हणाली होतीस ना की आज रात्री जेवायला ये म्हणून... तर ऑफिसच्या कामामुळे रात्री मला यायला जमेल असे वाटत नव्हते. तेव्हा तुला तसे फोन करून सांगावे का हा विचार करत होतो..."
"हो... मला वाटलेलंच तुला जमणार नाही...," दिदीने लटक्या रागाने म्हटले, "तुझे काम म्हणजे तुझी दुसरी बायको आहे जणू... अरे कमीत कमी महिन्यातून एकदा तरी मला भेटत जा... मी किती दूर रहाते तुझ्यापासून? हार्डली अर्धा-पाऊण तासाच्या अंतरावर... इतक्या जवळ मी असुनही तुला मला भेटायला वेळ काढता येत नाही का??"
"मान्य मान्य मान्य, दिदी..." फोनवर तिला दिसले नसते तरी कानाची पाळी पकडुन मी तिला म्हणालो, "माझी चूक मी कबुल करतो... तुला रेग्युलर भेटायला पाहिजे पण मी भेटत नाही..."
"म्हणून मग मीच भेटायला आले तुला...," संगीतादिदी हसून म्हणाली, "खिडकीतून खाली बघ मी आत येतेय..."
"खरचं की काय??" अविश्वासाने मी धावत पळत खिडकीत गेलो.
खाली पाहिले तर खरचं संगीतादिदी मोबाईल कानाला लावून माझ्या बिल्डिंगच्या गेटमधुन शिरत होती... आमची नजरानजर झाली आणि दोघांच्याही चेहऱ्यावर हसूं फुलले! मी फोन कट केला आणि मेन दरवाजाकडे निघालो संगीतादिदीला घरात घेण्यासाठी. दरवाजा उघडुन मी दारात ऊभा राहिलो तिची वर यायची वाट पहात. लिफ्टच्या दरवाज्यातून ती बाहेर आली आणि हसत हसत माझ्या समोर आली.
"व्हाट अ सरप्राईज, दिदी!" मी हरखुन तिला म्हणालो...
"हॅप्पी बर्थडे डिअर..." मला बिलगत तिने मला पुन्हा विश केले...
"थँक्स दि..." तिला कवेत धरून आत घेत मी म्हणालो.
तिला आलेली पाहून मला प्रचंड आनंद झाला! जसे तिने माझ्या घरात प्रवेश केला तसे घरातले वातावरण बदलले आणि माझी सगळी मरगळ निघून गेली... अचानक माझ्या त्या रिकाम्या घरात नवचैतन्य सळसळू लागले आणि जणू पॉजिटिव्ह एनर्जी सगळीकडे ट्रान्समिट होवू लागली... आत शिरल्या शिरल्या ती बडबडायला लागली आणि आम्ही दोघे हस्त, खेळत, विनोद करत मस्त गप्पा मारायला लागलो...
"नाश्ता केलास का? काय खाल्लेस??" मध्येच तिने मला हसत विचारले.
"नाही अजुन... नाश्ता तोच... कॉन्टिनेन्टल ब्रेकफास्ट...," मी हसून उत्तर दिले, "ब्रेड, बटर आणि जाम..."
"वाटलेलंच मला... दुसरं काही बनवून का खात नाही??" दिदीने मला दटावत म्हटले.
"कोणाला वेळ आहे, दिदी ते बनवत बसायला? ब्रेड, बटर, जाम कसे.... एकदम रेडीमेड नाश्ता..." मी हसून म्हणालो.
"मला माहित होतं... म्हणून मी हे घेवून आले...,"
असे बोलून तिने तिच्या मोठ्या पर्समधुन एक डबा आणि फॉईल पेपरमध्ये व्यवस्थित गुंडाळलेले पॅकेट बाहेर काढले... मला खात्री होती की त्यात ब्रेड, बटरपेक्षा चांगला काहितरी ब्रेकफास्ट असणार...
"थँक्स, दिदी... यु आर ग्रेट!... मला वाटलंच होतं तु चांगल काहितरी आणलं असशील..." मनापासून तिचे कौतुक करत मी म्हणालो.
"उगाच खोटी तारीफ करून हरभऱ्याच्या झाडावर चढवू नकोस मला... थांब मी गरम करून आणते हे..." दिदी मिश्किलपणे हसत उठत म्हणाली तसे मी तिचा हात धरत तिला बसवत म्हटले,
"राहू दे ग, दिदी... बस जरा निवांत गप्पा मारत. मला काय इतकी भूक लागलेली नाहीये... तुम्हा बायकांना किचनमध्ये घुसायचं काहितरी कारणच लागतं..."
"आम्ही पुरुषांची 'काळजी' करतो... त्यांना 'काय' हवयं ते आम्हाला बरोबर कळतं! त्यांना 'जे' पाहिजे ते 'देण्यातच' आमचं सुख असतं... तुम्हा पुरुषांना 'ते' कधी कळायचंच नाही..."
अचानक संगीतादिदीच्या बोलण्याचा टोन बदलला होता आणि तिचा रोख कशावर होता हे माझ्या लक्षात आले! तिच्या बोलण्याचा रोख तिचा नवरा, संजय होता हे मी ओळखले. माझ्या लक्षात आले होते की गेले काही महिने तिचे बोलणे असे 'सुचक' झाले होते ज्याचा रोख तिचा नवरा, संजय होता. आता तोच फक्त कारणीभूत होता की दुसरे काही होते हे मला कळत नव्हते. एक गोष्ट होती की संजयबरोबर संगीतादिदी म्हणावी तितकी खूष नव्हती. अर्थात तिचा नवरा, संजय चांगला माणूस होता आणि आमच्या नातेवाईकांमध्ये त्याला खुप मान होता. त्याचा एकच प्रॉब्लेम होता तो म्हणजे त्याचा बिझनेस त्याचा जीव की प्राण होता... स्वत:चे घर, संगीतादिदी आणि तिची मुलें ह्यापेक्षा त्याला त्याचा बिझनेस जास्त प्यारा होता...
गेली काही वर्षे त्याचा बिझनेस जसा वाढत होता तसे त्याचे संगीतादिदीकडे दुर्लक्ष होत चालले होते ज्यामुळे ती काहिशी अपसेट रहात होती... सुरुवातीला तिने थोडा त्रागा केला आणि ती संजयशी स्वत:ला आणि घराला वेळ देण्याबाबत वाद घालायची... पण नंतर तिच्या लक्षात आले की त्याने दोघांचीही मन:शांती भंग रहात होती तेव्हा तिने त्याच्याबरोबर वाद घालायचे सोडून दिले. तिने मग एका कंपनीमध्ये टाईमपास जॉब पकडला आणि मग ती वर्किंग वूमन होत आपला वेळ आणि मन कामात रमवू लागली...
संगीतादिदीशी गप्पा मारता मारता नकळत मी तिचे निरीक्षण करू लागलो... तिच्या मोहक चेहऱ्यावरील बदलते भाव मी टिपू लागलो आणि तिच्या सुंदर चेहऱ्याचे मनात कौतुक करू लागलो... माझ्यापेक्षा ती चार वर्षे मोठी होती पण तिने चाळीशी गाठलीय हे कोणीही सांगू शकले नसते... हार्डली ती बत्तिशीतली दिसायची... माझ्यापेक्षा दोन इंच मोठीच म्हणजे पाच फूट आठ इंच तिची ऊंची होती... अंगाने पुर्ण 'हेल्दी' आणि सगळी 'वळणे' प्रमाणबद्ध होती... तिचे केस काळेभोर आणि लांबलचक मांड्यांपर्यंत होते आणि आपल्या लांब केसांची ती पुरेपूर काळजी घ्यायची... जरी ती सगळ्या प्रकारचे कपडे घालायची तरी तिची फेवरीट म्हणजे साडी होती आणि आताही तिने लेमन कलरची एक शिफॉनची 'पारदर्शक' साडी अंगावर घातलेली होती...
साडी चापून चोपून नेसायची दिदीची सवय असल्याने त्यावरून तिची प्रमाणबद्ध फिगर उठून दिसायची. तिच्या प्रमाणबद्ध शरीराचा मुख्य ऐवज म्हणजे तिची गुर्रेबाज कबुतरे कोणाही पुरुषाची नजर खिळवणारे होते. मी तिचा भाऊ जरी असलो तरी तिची ती कबुतरं माझे लक्ष वेधून घेत असतं! थोडक्यात काय तर संगीतादिदी माझ्यासकट आमच्या कुटूंबात आणि नातेवाईकांत एक 'सेंटर ऑफ अट्रॅक्शन' असलेली स्त्री होती आणि मलाही तिचे कामाकर्षण होते!
मी तिचे गुपचूप निरीक्षण करतोय हे तिच्या लक्षात आले तसे मी विषय बदलत तिला म्हणालो,
"घर कसं रिकामं रिकामं वाटतय ना?..."
"वाटतयं खरं पण लवकरच तुझं घर भरून जाईल... शिल्पा आणि मुलं परत आली की..."
हसून तसे बोलत तिने सहजच आपला हात माझ्या मांडीवर ठेवत मला दिलासा दिला... का कोणास ठाऊक पण त्याक्षणी मला तिचा तो स्पर्श 'वेगळ्याच' भावना देवू लागला... एकमेकांच्या जवळ बसलो असताना असे एकमेकांना स्पर्श करणे आम्हाला नवीन नव्हते. इनफॅक्ट, एकमेकांना कुशीत घेणे, खांद्यावर हात टाकून बसणे वगैरे आमच्यात नेहमी चालायचे. पण तश्या स्पर्शात आधी कधी 'वेगळेपण' जाणवत नसे. पण हल्ली हल्ली मला त्या स्पर्शांमध्ये वेगळेपण जाणवायला लागले होते. मनातले ते 'वेगळे' विचार झटकायला मी तिला म्हणालो,
"मी पण कधीची वाट बघतोय ते सगळे घरी यायची... खास करून शिल्पाची... मी तिला खुप 'मिस' करतोय..." हे बाकी मी खरे तेच म्हणालो.
"ऑफकोर्स!... शेवटी ती तुझी बायको आहे... आणि तु एकदम केअरींग नवरा आहेस ज्याला बायकोची किंमत चांगली कळते..." संगीतादिदी किंचित विषण्णपणे म्हणाली.
"असे का बोलतेस, दिदी?? काही झालेय का??" मी काळजीच्या स्वरात तिला विचारले.
"काही नाही रे... मी आपले असेच म्हणतेय... तू बाकी शिल्पाची खुप काळजी घे... कामाच्या पसाऱ्यात तिच्याकडे अजिबात दुर्लक्ष करू नकोस संजयसारखे..." केविलवाणे हसत ती म्हणाली.
माझ्या लक्षात आले की तिने मुद्दाम संजयचा उल्लेख करत मला तसे सांगितले होते आणि आता त्याच्याबद्दल तिच्या मनातले किल्मिष दूर करायची गरज मला भासली. तेव्हा मी संजयची बाजू घेवून तिला म्हणालो,
"असे बोलू नकोस संजयबद्दल... तो इतकी मेहनत करतोय, इतक्या खस्ता खातोय ते तुमच्यासाठीच ना..."
"खस्ता खातोय??" संगीतादिदीने माझ्या त्या शब्दाची खिल्ली उडवत म्हटले, "त्याला त्याच्या बिझनेसशिवाय दुसरी कोठलीही गोष्ट महत्वाची वाटत नाही... शक्य झालं असतं तर त्याने त्याच्या ऑफीसमध्येच बेडरूम बनवून तो तेथेच राहिला असता... त्याला माझी किंमतच नाही..."
"नको बोलूस असे, दिदी... असे काही बोलून तु स्वत:लाच त्रास करून घेतेस..." मी तिच्या खांद्यावरून हात टाकत तिला कवेत घेत म्हणालो.
"बरोबर बोलतोस तूं... अश्याने मलाच त्रास होतो... म्हणून मी त्याचा हल्ली विचारच करत नाही... फक्त माझा आणि माझ्या सुखाचाच विचार करते...," असे बोलून तिने स्वत:ला सावरले आणि प्रसन्नपणे हसून ती पुढे म्हणाली, "अरे मी विसरूनच गेले की मी का इथे आले आहे... तुझा वाढदिवस 'साजरा' करायला आलेय ना मी..."
"कसला वाढदिवस साजरा करतेय आता?... आलीयस तर बस निवांत... थांब मी चहा नाहीतर कॉफी करून आणतो आपल्या दोघांना..."
असे बोलून मी उठू लागलो तर तिने मला खेचत खाली बसवत म्हटले,
"बघितलंस आता तु बायको व्हायला लागलास... अरे मी इथे 'बाई' असताना तू बायकांची कामे काय करतोस? तू 'पुरुषांची' कामे कर... मला बाईचे काम करू दे..."
"ये हॅल्लो... मला येते म्हटलं छान चहा किंवा कॉफी बनवायला... तू बघच माझ्या हातचा चहा पिऊन..."
मी फुशारक्या मारत तिला म्हणालो तसे ती हसत मला म्हणाली,
"अरे मी इतक्या सकाळी तुझा बर्थडे सेलिब्रेट करायला आलेय ते काय तुझ्या हातचा चहा प्यायला होय??...," असे म्हणत तिने आपल्या आवाजाचा टोन पटकन बदलला आणि चावटपणे हसत पुढे म्हणाली, "मी इथे आलेय तुला तुझ्या वाढदिवसाचे प्रेझेंट म्हणजे छानसा 'नाश्ता' तुला सर्व्ह करायला..."
"हो माहितेय... त्या पॅकेटबद्दल बोलतेयस ना तू? गरम करून खाऊया ना आपण ते..."
मी भोळसटपणे तिला म्हणालो तसे ती पुन्हा चावटपणे हसून माझ्या मांडीला हलकेच चिमटा काढत म्हणाली,
"त्या संजयसारखाच बुद्धू आहेस तू! तुला तुझ्या नजरेसमोर हा 'फ्रेश आणि हॉट ब्रेकफास्ट' दिसत नाही का बुद्धू??"
तिच्या बोलण्याने मी अवाक झालो आणि आश्चर्याने तिच्याकडे पहायला लागलो! ती कशाबद्दल म्हणतेय हे न कळण्याइतका मी बुद्धू नक्कीच नव्हतो!
अचानक माझ्या डोळ्यासमोरून काही जुन्या आठवणी तरळुन गेल्या... 'इंसेस्ट' प्रकार माझ्यासाठी अनोळखा नव्हता आणि लग्नाआधी मलाही संगीतादिदीबद्दल चांगले कामाकर्षण होते... त्या भरात मी अनेक करामती करून तिच्या मादक सेक्सी अंगाचे नेत्रसुख आणि स्पर्शसुख घेतले होते ते मला आठवले... माझ्या मनात तिच्याबद्दलचे सुप्त कामाकार्षण अजुनही शाबूत होते जे अध्ये मध्ये डोके वर काढायचे... माझ्या मनातले सुप्ताकर्षण गेल्या दोन तीन वर्षात संगीतादिदीच्याही लक्षात आले होते पण त्याबद्दल ती कधी काही बोलली नव्हती की तिने त्याबद्दल काही नाराजी व्यक्त केली नव्हती... उलट हल्ली हल्ली ती अनेकदा काहितरी 'सुचक' बोलून मला काही 'हिंट' देवू लागली होती ज्याचा स्पष्ट अर्थ मला कळत नव्हता... आता त्या क्षणी मला सगळे स्पष्ट झाले होते आणि सगळ्या गोष्टींचा अर्थ माझ्या डोक्यात आला होता!
"मला वाटतंय मी स्वत:च 'पार्सल' ओपन करायची गरज आहे..."
असे बोलून संगीतादिदी सोफ्याच्या कडेला ताठ सरळ बसली आणि तिने खांद्यावरील साडीच्या पदराचा पीन काढत पदर खाली टाकला! जवळ जवळ मला चिटकुन ती ताठ बसली होती त्यामुळे मला तिच्या भरीव गुर्रेबाज कबुतरांचा किंचित टॉप व्हिवू इतक्या जवळुन स्पष्ट दिसत होता की त्यावर माझी नजर चुंबकासारखी खिळली! तिच्या ब्लाऊजचा गळा खुप खोल होता त्यामुळे दोन्ही कबुतरांमधली घळी खोल आणि वळणदार दिसत होती. ते कमी होते म्हणून की काय पण तिच्या ब्लाऊजचे वरचे दोन हूक उघडेच होते ज्यातून त्या दोन गुर्रेबाज कबुतरांना बाहेर पडायला वाव मिळत होता. ज्या तऱ्हेने तिची दोन्ही कबुतरे डौलदार दिसत होती त्यावरून कळत होते की तिने ब्लाऊजच्या आता परफेक्ट साईजची ब्रा घातलेली होती! इन फॅक्ट, तिच्या आतील परफेक्ट ब्राची कल्पना ब्लाऊजच्या पातळ कपड्यावरून स्पष्टपणे दिसत होती.
आम्ही दोघेही आपापल्या जागी स्तभ होतो आणि एकमेकांना पाहून गरम होत होतो... मी तन्मयतेने तिच्या कबुतरांचा पुष्ठपणा जोखत होतो तेव्हा अचानक ती माझ्या दिशेने झुकली आणि तिने हलकेच आपले मुलायम ओठ माझ्या गालावर दाबत माझ्या गालाचे चुंबन घेतले... मला जणू शॉक बसला तसे मी दचकुन तिच्याकडे पाहिले तसे ती माझ्याकडे पाहून चावटपणे हसली... तिचे चुंबन आणि चावट हास्य माझ्या शरीरावर परिणाम करून गेले आणि मी ताठरलो!
"सागर, मला तुझा आजचा वाढदिवस लाईफटाईम मेमोरेबल करायचा आहे..." माझ्या नजरेत खोलवर पहात संगीतादिदीने गंभीरपणे म्हटले आणि ती पुढे म्हणाली, "आता तू काढतोयस माझे कपडे की मी निर्लज्ज बनू??"
क्षणभर मला सुचेना काय बोलावे!... माझे तिच्याबद्दलचे सुप्तकामाकर्षण शमवायची आयुष्यातली एक अनोखी संधी माझ्यासमोर चालुन आली होती आणि त्या संधीचा लाभ घ्यावा की घेवू नये असा प्रश्न एक क्षण माझ्या मनात ऊभा राहिला! पुढच्याच क्षणी मी तो प्रश्न सोडवला आणि हालचाल केली... माझे हात आपसूक वर आले आणि मी तिच्या ब्लाऊजचे राहिलेले हूक खोलायला लागलो... माझ्या हालचालीने संगीतादिदीने एक सुटकेचा निश्वास सोडला मी काही करेल की नाही ह्या प्रश्नाचा... त्या खुषीत ती हलकेच माझ्या मांडीवरून हात फिरवू लागली...
काहीश्या घिसडघाईत मी दिदीच्या ब्लाऊजचे सगळे हूक खोलले आणि तिचा ब्लाऊज मी पटकन हातातून काढुन टाकला. सफेद सिल्कच्या ब्रामध्ये बंदिस्त रहाण्यास असमर्थ असलेली तिची दोन्ही कबुतरे उसळुन बाहेर पडायला पहात होती... त्या कबुतरांना आपल्या हाताने कुरवळण्याची खुप जुनी इच्छा मी रोखू शकलो नाही आणि मी हळुवारपणे त्यांना स्पर्श केला! माझ्या स्पर्शाने ती मोहरली आणि माझ्या अंगाला बिलगत माझ्या खांद्यावर डोके ठेवून ती पुटपुटली,
"आजचा दिवस मला शिल्पा समजून माझा उपभोग घे आणि मला भरपूर सुख दे!"
तिने ते बोलायची खोटी आणि माझ्यातले 'जंगली श्वापद' जागे झाले! माझा दुसरा हात वर तिच्या मानेमागे गेला आणि मी तिचे तोंड माझ्या तोंडावर दाबत तिचे चुंबन घ्यायला लागलो आणि खाली दुसऱ्या हाताने मी आळीपाळीने तिची दोन्ही कबुतरे कुरवळायला लागलो... बंद ओठांचे काही काळ चुंबन घेवून झाल्यावर कधी आमचे ओठ विलग झाले आणि आम्ही कधी एकमेकांची जीभ चोखायला लागलो ते आम्हाला कळलेच नाही. त्या बसल्या पोजीशनमध्ये एकमेकांना सुख देणे आणि घेणे अवघडल्यासारखे होते तेव्हा मी तिला धरूनच खाली कारपेटवर पडलो. मी पाठीवर पडुन तिला माझ्या अंगावर घेतले आणि तिला कसून आलिंगन देत मी तिचे पुन्हा चुंबन घ्यायला लागलो...
एकमेकांना करकचून मिठीत आवळत आम्ही खाली कारपेटवर लोळायला लागलो. त्या भरात मी कशीबशी तिची साडी ओढून फेडून काढली ज्याने तिला अजुन सुटसुटीत वाटायला लागले माझ्या अंगावर झपटायला. संगीतादिदीची दोन्ही कबुतरे माझ्या छातीवर चिरडली होती आणि खाली तिची मैना माझ्या पोपटावर घासली जात होती. कधी ती वर तर कधी मी वर असे आम्ही एकमेकांच्या अंगावर झपटायला लागलो ज्यात आमच्या राघु, मैना आणि कबुतरांचे मरण व्हायला लागले... माझा पोपट लाळ गाळायला लागला आणि मला खात्री होती की तिच्या मैनेच्या तोंडालाही पाणी सुटले होते...
अचानक संगीतादिदी माझ्या अंगावरून उठली आणि तिने माझ्या ट्रॅक पॅन्टला हात घातला... एका झटक्यात तिने माझी ट्रॅक पॅन्ट खाली सरकवली आणि माझ्या पायातून काढुन टाकली... ती आली तेव्हा मी अंगातला टि-शर्ट काढुन अंघोळीला बाथरुममध्ये शिरलो होतो तेव्हा कंबरेच्या वर मी ऑलरेडी उघडा होतोच. तिची ती लगबग पाहून मलाच मजा वाटली की ती किती व्याकुळ झाली होती माझ्याकडुन सुख घ्यायला आणि मला सुख द्यायला... घाईघाईत तिने माझी ट्रॅक पॅन्ट काढली खरी पण माझी अंडरवेअर काढायला तिला किंचित लाज वाटली बहुतेक. कारण ती न काढताच दिदी दोन्ही बाजुला पाय टाकुन माझ्या मांडीवर बसली आणि स्वत:च्या मैनेची माझ्या राघुशी उत्कट तोंडओळख करून देवू लागली...
आपले हात मागे घेवून दिदीने आपल्या भरघोस केसांचा अंबाडा सोडला आणि ती पुढे झुकली... तिचे लांब भरघोस केस माझ्या तोंडावर मोरपिसासारखे स्पर्शसुख द्यायला लागले आणि तिच्या केसांच्या तेलाचा सुवास मला धुंद करायला लागला... काही क्षण मला तिच्या केसांचे स्पर्शसुख दिल्यावर तिने आपले डोके बाजुला घेतले जेणेकरून माझ्या तोंडावरील तिचे केस बाजुला सरकतील. मग खाली वाकुन तिने हलकेच पण उत्कटपणे आपले ओठ माझ्या ओठांवर दाबले आणि माझ्या ओठांचे ती दिर्घ चुंबन घ्यायला लागली... मला चुंबताना तिचा एक हात वर माझ्या केसांमधुन फिरत होता तर दुसरा हात खाली माझ्या पोटावर फिरत होता. तिच्या ब्रामधली बंदिस्त कबुतरे माझ्या छातीवर दबली जात होती आणि त्यांच्या ताठरलेल्या चोची ब्राच्या सिल्की कपड्यावरूनही माझ्या छातीला खुपत होत्या.
माझ्या ओठांना मनसोक्त चोखल्यावर दिदीच्या ओठांचा पुढचा प्रवास चालु झाला जो आळीपाळीने माझ्या दोन्ही गालावरून माझ्या हनुवटीवर सरकू लागला... त्याने मी चेकाळलो आणि माझे दोन्ही हात तिच्या पाठीवरून खाली सरकून तिच्या दोन्ही कुंभांना मी कुस्करू लागलो... सिल्की परकरच्या कपड्यावरून तिचे भरीव कुंभ हातळायला मला मजा वाटायला लागली. आपल्या बहिणीचे हे कुंभ हातळायला मिळावे म्हणून मी आधी किती आटापिटा केला होता ते सगळे मला आठवले आणि त्या सगळ्याचा वचपा म्हणून की काय पण मी त्वेशाने त्यांना दाबू लागलो...
त्याने माझीच कामवासना अजुन भडकली आणि मी अनावर झालो! दिदीला बाजुला ढकलून मी खाली पडायला भाग पाडले आणि आता मी तिच्या अंगावर चढलो! त्यातल्या त्यात तिने शिताफीने आपला परकर वर केला आणि जसे मी तिच्या अंगावर चढलो तसे तिने आतुरतेने आपल्या पायाचा विळखा माझ्या कंबरेला घालत मला गच्च आवळले... परकर तिने वर केला होता पण तिच्या मैनेवर अजुनही पॅन्टीचे आवरण असताना ती आपली मैना माझ्या पोपटावर घासू पहात होती...
"संगीतादिदी... माझी सुप्त इच्छा तु आज माझ्या वाढदिवशी पुरी केलीस! तू खुप ग्रेट आहेस! आजपासून मी तुला हे अनोखे सुख भरभरून द्यायला सुरुवात करतो... तुला संजयची 'कमी' कधी भासणार नाही.. माझ्या तोंडाने आणि जीभेने मी तुझ्या 'मैनेचे' इतके लाड करणार आहे की तुझ्या मैनेला माझ्या तोंडाचा लळा लागेल.... आज जेव्हा तु माझ्या घरातून बाहेर पडशील तेव्हा तुझ्या मैनेची सगळी भुक मिटली असेल... माझ्या राघुच्या टोच्याने तुझी मैना घायाळ झालेली असेल... इनफॅक्ट, माझ्या पोपटाच्या माऱ्याने तुझ्या मैनेची चोच मोठी झाली असेल..."
"चालेल!... तेच तर मला हवंय...," आनंदाने चेकाळत संगीतादिदी म्हणाली, "त्याचसाठी मी निर्लज्ज बनून तुझ्या खाली अशी झोपलेय... चारी मुंड्या चीत कर माझ्या मैनेच्या आणि कबुतरांच्या..."
तिने तसे म्हटल्यावर आपसूक माझे लक्ष खाली तिच्या ब्राबद्ध कबुतरांवर गेले... त्यांची डुचमळणारी मोहक हालचाल मला कासावीस करून गेली! त्यावरून लक्ष काढुन घेत मी वर दिदीच्या मोहक चेहऱ्याकडे पाहिले... आमच्या कुटूंबात आणि समस्त नातेवाईकांत पॉप्युलर असलेली माझी ही मोठी बहिण सगळी लाजलज्जा सोडून आपल्या भावाच्या अंगाखाली बेशरम होत पडली होती आणि तिच्या त्या मोहक चेहऱ्यावरील टपोऱ्या ओठांचे रसपान करण्यापासून आता कोणीही मला रोखणारे नव्हते ही जाणीव मला अजुनच भडकवुन गेली... खाली वाकून मी तिचे ते दोन्ही रसरसलेले ओठ माझ्या तोंडात घेतले आणि त्यांना चोखायला लागलो... तिने संधी साधून तिची जीभ माझ्या तोंडात सारली आणि मग माझी जीभ ती चोखायला लागली... माझे दोन्ही खांदे पकडुन तिने मला आवळुन धरले होते आणि उत्कटतेने ती मला चुंबनात साथ देत होती...
तिच्या ओठांचे मनसोक्त रसपान केल्यावर मी हळुच वर झालो आणि मादक स्वरात तिला म्हणालो,
" तुझी टपोरी द्राक्षे मला आवरणावरूनच चोखु दे..."
असे म्हणून मी अजुन खाली सरकलो आणि माझे तोंड तिच्या ब्राच्या कपड्यावर दाबत मी तिची दोन्ही द्राक्षे आळीपाळीने चोखायला लागलो... निव्वळ तिची द्राक्षे न चोखता मी त्याच्या खालील रासवट आंब्यांचाही आस्वाद घ्यायला लागलो... कधी मी तिचा तो भरघोस आंबा जास्तीत जास्त माझ्या तोंडात घेवून चोखायचा प्रयत्न करायचो... जितके उत्कटपणे मी चोखायचो तितक्याच उत्तेजनेने ती चित्करायची... आळीपाळीने मी दिदीचे दोन्ही आंबे वरील द्राक्षाच्या टॉपिंगसकट चोखत होतो, चुंबत होतो...
"शिल्पाचे आंबे असेच चोखतोस का तू??" संगीतादिदीने अतिशय मादक स्वरात मला विचारले.
"हो मग... मला आवडतात खुप आंबे चोखायला..." मी उत्साहाने उत्तर दिले...
"मग कोणाचे आंबे तुला चोखायला जास्त आवडले? माझे की तिचे??" संगीतादिदीमधील 'स्त्री' जागी झाली आणि दुसऱ्या स्त्रीशी तिची तुलना चालु झाली...
"प्रत्येक आंब्याची चव वेगळी असते आणि त्याची एकमेकांशी तुलना होवू शकत नाही!" ती अपसेट होणार नाही असे उत्तर देत मी पुढे म्हणालो, "हापूस आंब्याची एक मधूर चव आहे तशी तोतापुरी आंब्याची वेगळी गोड चव आहे.... तेच राजापुरी आंब्यांच्या बाबतीत म्हणता येईल..."
"शिल्पाचे आंबे हापूस असतील किंवा तोतापुरी... जर तिचे हापूस समजले तर माझे तोतापुरी समजुया... पण मग हे 'राजापुरी' कोणाचे आहेत?? कोणी आहे का अजुन तिसरी तुला आस्वाद देणारी??" दिदीने कुतुहलाने पण चावट शब्दात मला विचारले.