Hide and Seek Pt. 01
by saagar_manthan©
लपा-छपी - भाग १
"८१... ८२... ८३..."
ज्या स्पीडने राहुल अंक मोजत होता त्यावरून कळत होते की लवकरच त्याचे १०० आकडे पुर्ण होवून तो रुममध्ये येणार होता... आणि जर तो आलाच तर मग माझी काही खैर नव्हती... मी पकडला जाणार होतो... मला लवकर काहितरी करायला पाहिजे होते, लवकर कोठेतरी लपायला पाहिजे होते... 'आता मी कोठे जाऊ?... कोठे लपू??... बहुतेक सगळ्या लपायच्या जागा त्या राहुलला माहिती झाल्या होत्या...
आता फक्त एकच जागा राहिली होती जेथे मी या आधी लपलो नव्हतो... तेव्हा जास्त विचार न करता मी त्या जागी लपायला पळालो...
वाड्यातल्या अडगळीच्या खोलीत जे सामान पडले होते त्याच्या मागे लपायच्या सगळ्या जागा वापरून झाल्या होत्या आणि तेथे या आधी आम्ही लपलेलो पकडले गेलो होतो... पण अडगळीच्या खोलीत एकच जागा अशी राहिली होती जेथे आधी आम्ही कोणीही लपले नव्हतो आणि तेथे लपता येईल ह्याचा विचार आधी कोणी केला नव्हता... ती जागा म्हणजे खोलीच्या दरवाज्याच्या बाजुला दिड दोन फूटाची जागा सोडुन एक मोठे कपाट ठेवले होते आणि त्या जागेमध्ये एका मोठ्या गालीच्याची वळकटी करुन ऊभी ठेवली होती... जरी तेथे गालीच्याची वळकटी ऊभी करुन ठेवली होती तरी तेथे एक फूटभर जागा राहिली होती ज्यात घुसून लपता आले असते...
"९१... ९२... ९३... होतेय माझे मोजून..." राहुल किंचाळत ओरडला...
'च्या मारी टोपी... साल्याने खुप स्पीडने आकडे मोजले...' मनातुन त्याला कोसत मी त्या लपायच्या जागेजवळ पोहचलो... मी विचार केला की गालीच्याच्या बाजुला घुसायला जागा नाही मिळाली तर?? 'तर देवू तो गालीचा खाली ढकलुन!...' पण मग मी विचार केला की जर गालीचा खाली ढकलुन दिला तर तो राहुलला दिसेल आणि मग त्याला संशय येईल की दरवाज्याच्या मागे कोणीतरी लपलेय... आता काय करावे हा प्रश्न मला परत पडला... मग मी विचार केला की गालीचा अजुन आत ढकलुन कपाटाच्या मागे सारावा...
मी आधी जेव्हा ती जागा चेक केली होती तेव्हा माझ्या लक्षात आले होते की तेथे ते कपाट पुर्णपणे भिंतीला टेकुन ठेवलेले नव्हते... कदाचित ते भले मोठे जुने कपाट जड असावे म्हणून ते पुर्णपणे भिंतीला टेकुन ठेवलेले नव्हते. किंवा कपाटाच्या मागे काहितरी ठेवले असावे म्हणून ते भिंतीला टेकुन ठेवले नसावे... त्यामुळे कपाट आणि भिंतीच्या मध्ये थोडी जागा होती... कपाटाच्या मागे लाईट पोहचत नव्हती त्यामुळे त्या अंधाऱ्या जागेत काही आहे का हे मला दिसले नव्हते... तेव्हा मी विचार केला की तो गालीचा आत ढकलुन त्या फटीत सारावा आणि तेथे ऊभे रहायला जागा करावी... दरवाजा अजुन आत ओढुन घेतला की दरवाज्याच्या मागे कोणी लपले असेल हे कोणाला कळणार नव्हते...
"९७... ९८... ९९... १००!..." राहुल ओरडला, "मीऽऽऽ आलोऽऽऽऽ रेऽऽऽ आतऽऽऽऽ..."
आता बाकी मला तो गालीचा बाहेर टाकायला वेळ नव्हता की आत फटीत सारायला वेळ नव्हता... कारण राहुल सगळ्यात पहिला अडगळीच्या खोलीतच येवून चेक करणार होता हे नक्की! कारण तेथेच लपायला जास्त जागा होत्या तेव्हा ज्या कोणावर राज्य असते तो पहिला येवून अडगळीची खोली चेक करतो आणि मगच वाड्यातल्या इतर जागा आणि खोल्या चेक करायला जातो... तेव्हा आता गालीचा दरवाज्याच्या बाजुला दाबुन गालीचा आणि कपाटाच्या मधल्या फटीत शिरल्याशिवाय माझ्याकडे पर्याय नव्हता.
अंधारात मी दवाज्याच्या बाजुला त्या फटीसमोर आलो. बाहेरुन राहुलचा जो आवाज येत होता त्यावरून कळत होते की तो अडगळीच्या खोलीजवळ येत होता... तेथे येण्याच्या आधी त्याने त्याच्या लहान भावाला, रोहीतला पकडले होते... एकजण त्याला पटकन सापडला होता त्या आनंदात तो ओरडत अडगळीच्या खोलीकडे येत होता, आपला पुढचा गडी पकडायला...
अंधारात मी हात पुढे केला गालीचा बाजुला दाबायला... माझा हात कंबरेच्या ऊंचीवर होता... गालीचा बाजुला दाबुन मला फटीत शिरायचे होते म्हणून मी थोडा जोर लावुन हात दाबला... मी अपेक्षा करत होतो की जड गालीच्याचा खरखरीत पृष्ठभाग माझ्या हाताला लागेल पण माझ्या हाताला काही लागले नाही... मी अजुन हात बाजुला दाबला तर माझ्या हाताला काहितरी मऊ मऊ लागले... हाताने जोर देवून मी आत फटीत शिरत होतो पण माझ्या हाताला लगेच काही लागले नाही त्यामुळे मी पुढे फटीत शिरला जावून माझे डोके भिंतीला आपटणार होते... म्हणून माझ्या हाताला जे मऊ मऊ लागले ते मी बोटे वळवुन धरले आणि फटीत शिरलो...
तेव्हा मला जाणीव झाली की तेथे गालीचा नव्हता आणि दुसरेच काहितरी होते!!
ते जे काही मी हातात धरले होते ते मी सोडुन दिले आणि त्याकडे पाठ करून वळलो... कपाट आणि त्या 'गोष्टी'च्या मध्ये दबलेल्या अवस्थेत मी ऊभा होतो... ते काय आहे ह्याचा मी अंदाज घेवू लागलो तेव्हा मला जाणीव झाली की माझ्या पाठीवर दोन मऊ मऊ गोळे दवलेले होते... तो स्पर्श, त्याचा मऊपणा, तरीही जाणवत असलेला घटटपणा... ह्या सगळ्याचा मी विचार करू लागलो आणि ते काय होते ह्याची मला कल्पना आली! ह्यात काहीच शंका नव्हती की ते दोन मांसल 'ऊभार' होते...
ते मुलीचे 'स्तन' होते!! आणि ती मुलगी दुसरी तिसरी कोणी नसून माझी मोठी बहिण, 'संगीताताई' असणार होती!! माझ्या मागे त्या फटीत लपलेली मुलगी म्हणजे संगीताताईच होती ह्यात काहीच शंका नव्हती! कारण हा लपा-छपीचा खेळ आम्ही खेळत होतो त्यात सगळे मुलें होतो आणि फक्त संगीताताई तेवढीच मुलगी होती...
जे घडले त्याचा मी पहिल्यापासून विचार करून लागलो... आधी माझा हात लागला आणि मी हातात काय धरले ह्याचा मी विचार केला आणि मी सुन्न झालो! माझे अंग थरथरायला लागले आणि एक वेगळीच उत्तेजना मला जाणवायला लागली... तो स्पर्श कसा होता आणि काय काय मला जाणवले त्याचा आता मी नीट विचार करु लागलो तेव्हा माझ्या लक्षात आले की माझा हात पहिला संगीताताईच्या जांघेत शिरला होता... मग हाताचा स्पर्श तिच्या 'पुच्ची'ला झाला होता!! मग मी बोटे वळवुन हातात धरली ती तिची 'पुच्ची' होती! भिंतीवर डोके आपटू नये म्हणून मी चांगली घटटपणे पकडली होती ती ताईची पुच्ची होती... त्याची जाणीव झाली तसे माझे अंग एका अनामिक उत्तेजनेने थरथरायला लागले.
तो स्पर्श हार्डली काही सेकंदाचा होता पण आता तो माझ्यासाठी 'परीस स्पर्श' झाला होता! मी परत परत त्या स्पर्शाचा विचार करू लागलो आणि ते स्पर्शसुख आठवू लागलो... तिने घातलेल्या परकरचा कपडा फारसा जाड नव्हता कारण मी जेव्हा हात दाबला तेव्हा तो सहज तिच्या जांघेत आणि पुच्चीवर दबला गेला होता... परकरच्या आत नक्कीच तिने पॅन्टी घातलेली असावी पण त्या पॅन्टीचा कपडाही पातळ असावा कारण मला तिच्या पुच्चीची फट कपड्यावरुन जाणवल्याचा भास झाला... आता खरोखर मला तिच्या पुच्चीची फट जाणवली की ते माझ्या मनाचे खेळ होते ते माहीत नव्हते पण मी तसाच समज करून घेवून उत्तेजित व्हायला लागलो...
अचानक मला स्ट्राईक झाले की जर मला ते जाणवले की माझ्या हाताचा संगीताताईच्या पुच्चीला स्पर्श झाला, तिची पुच्ची मी हातात धरली... तसे ते संगीताताईलाही जाणवले असणार! तिची पुच्ची एका मुलाने धरली ह्याची जाणीव तिला असणारच... आणि तो मुलगा दुसरा कोणी नाही तर तिचा लहान भाऊ, सागर, म्हणजे मी आहे ह्याचीही तिला जाणीव असणार... कारण अंधारात त्या फटीत ती आधी लपलेली होती आणि तिने दरवाज्यातुन येणाऱ्या अंधुक प्रकाशात मला नक्कीच ओळखले असावे...
म्हणजे मी तिचा लहान भाऊ, सागरने अंधारात तिची पुच्ची धरली हे तिला चांगलेच माहीत असणार... मग ती मला काही बोलली का नाही??? तिने पटकन माझा हात झिडकरायला पाहिजे होता किंवा मला त्या फटीतून बाहेर ढकलायला पाहिजे होते किंवा कमीत कमी मला काहितरी बोलायला पाहिजे होते... पण तिने तसे काहीही केले नाही आणि ती माझ्या मागे गप्प ऊभी राहिली होती... ह्याचेच मला आश्चर्य वाटत होते!
इतर कधी मी जर काही फाजिलपणा केला तर ती मला ओरडायची तर कधी मला धपाटे घालायची... आत्ता तर नकळत अंधारात का होईना पण मी चक्क तिच्या पुच्चीला हात लावला होता... तेव्हा तिने मला खरे तर ओरडायला पाहिजे होते... पण तसे काही तिने आत्ता केले नव्हते ह्याचेच मला नवल वाटत होते... कदाचित आम्ही लपा-छपी खेळत होतो, माझ्यासारखे ती पण लपली होती, तिलाही पकडले जायचे नव्हते म्हणून कदाचित ती गप्प राहिली असावी... म्हणजे नंतर जेव्हा तिला चान्स मिळेल तेव्हा ती बहुतेक मला ओरडणार होती किंवा कदाचित मला धपाटेही घालणार होती यात शंका नव्हती... तेव्हा त्या गोष्टीसाठी मी माझ्या मनाची तयारी केली आणि आता पुढे काय घडते ते पाहू लागलो...
संगीताताई मला ओरडेल तेव्हा ओरडेल... तोपर्यंत जे मिळतेय त्या 'सुखाची' मजा घ्यावी असा मी विचार केला... आणि मग मी माझ्या पाठीवर दबल्या जाणाऱ्या संगीताताईच्या दोन्ही ऊभारांचे मऊ मऊ स्पर्शसुख अनुभवू लागलो... कळत-नकळत आधी अनेकदा माझा संगीताताईच्या ऊभारांना स्पर्श झाला होता. तिच्याशी मस्ती करताना किंवा कधी केव्हा तिच्या जवळ तिला चिकटून उभे रहाताना तिचे ऊभार माझ्या अंगावर अनेकदा दाबले गेले होते. पण त्याचे कधी मला अप्रूप वाटले नव्हते की त्याबद्दल मी कधी काही विचार केला नव्हता. पण आता मला तिच्या ऊभारांचा मऊ मऊ स्पर्श माझ्या पाठीवर जरा जास्तच प्रकर्षाने जाणवायला लागला ज्याने मी उत्तेजित व्हायला लागलो...
मला खरच नवल वाटत होते की ती कशी काय गप्प राहू शकत होती?? माझा स्पर्श तिला कळला नाही असे होणेच शक्य नव्हते... तसे असुनही ती मला मागुन चिकटुन ऊभी राहिली होती... कदाचित त्याबद्दल मला काही बोलायला तिचा धीर झाला नसावा... आपल्या लहान भावाला कसे बोलावे की ' सागर, तु माझ्या खाली कशाला हात लावला?' किंवा 'सागर, तुझा खालचा हात बाजुला घे!' असे ती कसे काय मला बोलू शकली असती? शक्यच नव्हते ते...
तेव्हा जणू काही विशेष असे घडलेच नाही असे ती दाखवत असावी असा मी समज करुन घेतला... आणि म्हणूनच ती मला मुद्दामहुन चिटकुन ऊभी राहिली असावी असे दाखवत की आधीचा स्पर्श तिच्या लक्षात आलाच नाही... ती तसे दर्शवू शकत होती पण तिच्या स्पर्शाने माझी अवस्था बिघडली होती... मी मुलगा होतो आणि मुलांना मुलींच्या नाजुक अवयवांच्या छोट्याश्या स्पर्शाचे खुप मोठे अप्रूप असते...
मी कॉलेजच्या दुसऱ्या वर्षाला होतो आणि सेक्सबद्दलचे माझे ज्ञान बऱ्यापैकी प्रगल्भ झाले होते... पुण्या-मुंबईसारखे आमचे तालुक्याचे गाव जास्त फॉरवर्ड नव्हते पण तरीही शहराचे पाणी आमच्या गावाला लागले होते आणि पर्यायाने आमच्या कॉलेजलाही लागले होते... त्यामुळे मुलांना पटवणे, मुलींबरोबर अफेअर करणे ह्या गोष्टी आम्हा मुलांना माहीत होत्या आणि एका मुलीबरोबर अफेअर करून मी सेक्सची वरवरची मजा घेतली होती... मुलींच्या नाजुक मांसल भागाला आणि अंगाला स्पर्श करुन ते स्पर्शसुख घ्यायची मजा मी अनेकदा घेतली. तेव्हा सेक्सबद्दल मला बऱ्यापैकी माहिती होती...
संगीताताई माझ्याच कॉलेजमध्ये शेवटच्या वर्षाला होती पण तिला कॉलेजचे पाणी लागले नव्हते. कमीत कमी माझ्या तरी कधी ते नजरेत आले नव्हते की तिच्याबद्दल मी कधी कोणा मुलाबरोबर अफेअर वगैरेबद्दल ऐकले नव्हते... तिच्या तोंडुन मी कधी कोठलीही लैंगिक किंवा सेक्स्युअल रिलेटेड गोष्ट ऐकली नव्हती. तेव्हा ती साधी सरळ सालस मुलगी होती हाच आमचा समज होता आणि तो खराही होता... त्यामुळे तिच्याबाबत काही लैंगिक विचार ना मी आधी कधी केले होते आणि तसा विचार करण्याची कधी गरजही पडली नव्हती...
पण आता जेव्हा आम्ही लपा-छपी खेळताना जे घडले होते आणि घडत होते त्याने माझी संगाताताईबद्दल विचार करण्याची दृष्टीच बदलली! राहुन राहुन मला तिच्या छातीच्या ऊभारांचा स्पर्श माझ्या पाठीवर जाणवत होता आणि मी तिच्या पुच्चीला केलेला स्पर्श मला आठवत होता... मी जरासा मागे जोर देवून तिच्या ऊभारांचा मांसलपणा अजुन जास्त अनुभवू लागलो... तेव्हा मग शेवटी माझ्या त्या हालचालीने ती बोलती झाली!
"सागर... राहुल कोठे आहे?"
"असेल आजुबाजुला कोठेतरी... पण तो आपल्याला पकडु शकत नाही..." मी किंचित मागे दाब देत म्हणालो.
"हो... ही एकदम मस्त जागा आहे लपायला..." तिनेही मागून किंचित दाब देत म्हटले.
"तु इथे कशी लपलीस??" तिच्या ऊभारांचा मऊपणा जोखत मी विचारले.
"कशी म्हणजे? मी नेहमीच इथे लपते..." तिने उत्तर दिले.
"तु मला इथे येताना पाहिले नाहीस?" मी पुढे विचारले.
"नाही... उलट तुला मी इथे लपलेली कळली नाही का??"
तसे बोलताना तिने आपले हात वर आणून माझ्या खांद्यावर ठेवले आणि मला मागून अजुन चिकटत ती माझ्या खांद्यावरून पुढे पाहू लागली की राहुल दिसतोय का ते...
"नाही ना... अंधारात काहीच दिसत नाही... मला वाटलं इथे तो गालीचा असेल... तेव्हा तो थोडा बाजुला करुन फटीत लपावे..."
ती जरा जास्तच मला चिकटली तसे आता मला तिच्या ऊभारांबरोबर तिच्या मांड्यांचाही स्पर्श जाणवायला लागला... का कोणास ठाऊक पण मला तिच्या मांड्या गरम झाल्याच्या भासल्या... त्याने माझ्या उत्तेजनेत अजुनच भर पडली...
"मी पण तसाच विचार करून पहिली वेळ येथे लपले... पण मग गालीच्यामुळे ऊभे रहायला जास्त जागा होत नव्हती... तेव्हा मी गालीचा कपाटामागच्या फटीत सारला... तेव्हा जागा झाली..."
"तु एकटीने गालीचा मागे सारला??" मी आश्चर्याने तिला विचारले...
"हो मग... तु काय मला लेचीपेची समजलास की काय?... मी एकदम स्टॉंग आहे!"
संगीताताईने अभिमानाने तसे म्हटले आणि माझे खांदे धरुन मला जोर लावुन स्वत:च्या अंगावर दाबून धरले, स्वत:ची ताकद दाखवायला... तिने तसे मला मागे दाबून धरले त्याने माझे खांदे दुखले अन पाठीत किंचित कळ आली पण मी अजिबात तक्रार केली नाही आणि तसाच स्तब्ध ऊभा राहिलो... कारण जसे तिने जोर लावुन मला अजुन जोरात मागे ओढले तसे तिचे गुबगुबीत उभार जास्तच माझ्या पाठीत रुतले आणि मला त्यांचे मांसल सुख जास्तच मिळायला लागले...
मनातुन मला असे वाटायला लागले की ताईने मला असेच कायम आपल्या छातीवर दाबून धरावे... उत्तेजनेने माझे अंग कंप पावायला लागले आणि नकळत माझा लंड कडक व्हायला लागला... त्याने मी अस्वस्थ व्हायला लागलो की माझा लंड कडक का व्हायला लागला आहे... ठिक आहे संगीताताईचे ऊभार माझ्या पाठीवर दबले होते आणि खाली तिच्या मांड्या माझ्या मांड्यांना चिकटल्या होत्या... कदाचित त्या स्पर्शाने मी एक अनामिक उत्तेजना अनुभवत होतो...
पण माझा लंड कडक व्हायला लागलाय म्हणजे ती उत्तेजना 'कामूक' होती हे स्पष्ट होत होते... बहिणीच्या मांसल अंगाच्या स्पर्शाने एक भाऊ कामोत्तेजित होत होता ही माझ्यासाठी नवीन गोष्ट होती... म्हटले तर किंचित लाजिरवाणी गोष्ट होती... तेव्हा ओशाळुन मीच थोडा पुढे झालो आणि मान किंचित बाहेर काढुन राहुलला बघण्याचा बहाणा करू लागलो...
"डोकं बाहेर काढु नकोस... राहुलला कळेल आपण इथे आहोत... पकडले जाऊ आपण..." असे म्हणून ती अजुन किंचित मागे सरकली आणि मला तिने अजुन जोराने आपल्या अंगावर ओढुन घेतले...
आता बाकी माझा नाईलाज झाला आणि मी पण जोर लावून मागे संगीताताईच्या अंगावर जास्तच रेललो... ती मुद्दाम मला अंगावर दाबुन घेत होती की निरागसपणे ते करत होती ते तिलाच माहीत! पण त्याचा परिणाम माझ्या विचारांवर होत होता... शेवटी मी एक मुलगा होतो आणि तोही नुकताच वयात आलेला... एखाद्या मुलीच्या मांसल अंगाचा स्पर्श झाला, मग ती मुलगी सख्खी बहिण का असेना, तर कोणीही मुलगा कामोत्तेजित होईल असा मी विचार करू लागलो आणि जास्तच उत्तेजित होवू लागलो... माझा लंड आता जास्तच कडक झाला होता आणि माझ्या चडडीत पुढून तंबू बनवू लागला...
ते बाकी एकदम डेंजर होते कारण कोणी माझा तो तंबू पाहिला तर नक्कीच लक्षात येणार होते की माझा लंड कडक झालेला आहे... इतर कोणी जाऊ दे पण ते जर संगीताताईच्या लक्षात आले तर मग बाकी माझी खैर नव्हती! कारण माझा लंड कडक का झाला ह्याचे काहीही स्पष्टीकरण मला देता आले नसते... मी कसे काय तिला सांगू शकलो असतो की 'ताई, तुझ्यामुळे माझा लंड कडक झालाय!... किंवा ताई, तुझे गुबगुबीत मांसल ऊभार माझ्या पाठीवर दाबले गेले ज्याने मी उत्तेजित झालो!'... शक्यच नव्हते तिला कारण देणे... तेव्हा माझी उत्तेजना कमी करण्याशिवाय किंवा पुर्ण घालवल्याशिवाय मला पर्याय नव्हता... तेव्हा मी किंचित पुढे झालो ज्याने तिच्या ऊभारांचा माझ्या पाठीवरील दाब कमी झाला...
अजुनही ताईचे ऊभार किंचित माझ्या पाठीला टेकत होते पण ते पहिल्यासारखे दबले गेले नव्हते... पण आता मला वेगळेच काही जाणवू लागले! आता बहुतेक तिच्या ऊभारांवरील निप्पल फक्त माझ्या पाठीला स्पर्श करत होते. आणि ज्या तऱ्हेने त्यांचा कडकपणा माझ्या पाठीला घासला जात होता किंवा माझ्या पाठीला ते रुतत होते त्यावरून कळत होते की ते चांगलेच 'ताठरले' होते! आता मला त्या गोष्टीचे नवल वाटू लागले... ताईच्या ऊभारांच्या स्पर्शाने कामोत्तेजना माझ्या मनात निर्माण झाली होती आणि माझा लंड कडक झाला होता... पण मग ताईचे निप्पल कसे काय कडक झाले होते? तिचे निप्पल कडक होते ह्याचा अर्थ ती पण 'उत्तेजित' झाली होती का??
मला चांगले माहीत होते की मुलगी उत्तेजित झाली की तिची स्तनाग्रे कडक आणि लांब होतात... मुलगी एक्साईट असेल तर तिचे निप्पल हार्ड होतात... आत्ताही संगीताताईचे कडक आणि निबर झालेले निप्पल माझ्या पाठीला जसे रुतत होते, घासत होते त्यावरून नक्कीच ती उत्तेजित झालेली कळत होती... म्हणजे माझ्यासारखीच ती सुद्धा 'कामोत्तेजित' झाली असेल का? आपल्या भावाच्या पाठीवर आपले मांसल गुबगुबीत ऊभार दाबून ती उत्तेजित झाली असावी का? आपल्या भावाला मागुन चिटकुन तिला मजा वाटली असावी का आणि म्हणून ती उत्तेजित झाली असावी का?
ते बाकी कळायला काही मार्ग नव्हता कारण ती माझ्या मागे होती आणि तिची काय अवस्था आहे किंवा तिच्या चेहऱ्यावर काय भाव आहेत हे मला दिसायला काही मार्ग नव्हता... ते माहीत करुन घेणे आता मला जरुरीचे वाटले तेव्हा मी काहितरी हालचाल करायचे ठरवले...
बाहेर रुममध्ये आम्हाला थोडी हालचाल जाणवली... बहुतेक राहुल पुन्हा आम्हाला तेथे बघायला आला असावा... मी ताईच्या पुढे होतो तेव्हा राहुलला 'धपाटा' मारायला मीच बाहेर जायला पाहिजे होते... आम्ही लपलो होतो त्या फटीच्या तो समोर होता... जर मी तेव्हा बाहेर पडुन त्याला धपाटा घातला असता तर मग ती लपायची जागा त्याला माहीत झाली असती... तेव्हा मी राहुल दरवाज्यातुन बाहेर जायची वाट पाहू लागलो...
तो दरवाज्याच्या बाहेर पडला की मी त्या लपायच्या जागेतून बाहेर पडुन त्याला पाठीमागून धपाटा घालू शकत होतो. ज्याने पुन्हा त्याच्यावर राज्य आले असते आणि त्याला परत जावून शंभर आकडे मोजुन पुन्हा सगळ्यांना पहिल्यापासून शोधुन काढावे लागले असते... तेव्हा राहुल दरवाज्याच्या बाहेर जायची आम्ही दोघेही वाट बघत होतो...
तेथे चांगलीच शांतता होती आणि म्हटले तर फक्त आमच्या श्वासाचा आवाज येत होता. पण मग आमच्या श्वासाच्या आवाजाने आमचे अस्तित्व राहुलला कळु नये म्हणून आम्ही दोघेही श्वासाचा जराही आवाज न करता ऊर भरून श्वास घेत होतो आणि सोडत होतो... आमच्या श्वासांचा सुक्ष्म आवाज फक्त आम्हा दोघांनाच येत होता... अर्थात माझे लक्ष पुर्णपणे ताईच्या कडक निप्पलवर केंद्रित झाले होते जे माझ्या पाठीवर भोक पाडत होते... तिच्या निप्पलचा कडकपणा आणि निबरपणा मला खुप भावत होतो आणि मी किंचित मागे दाब देवून त्यांचा कडकपणा जोखत होतो... जणू माझ्या पाठीने मी तिच्या निप्पलचा कडकपणा पडताळुन पहात होतो...
"जा... जा... पकड त्याला..." राहुल जसा दरवाज्याच्या बाहेर गेला तसे संगीताताईने मला किंचित पुढे ढकलत म्हटले. पण तसे करताना तिने माझे खांदे घटट पकडले होते आणि ती मला मागेही ओढत होती ज्याने पुन्हा तिचे ऊभार माझ्या पाठीवर दबले जावू लागले...
त्याने मी संभ्रमात पडलो की ती मला जा पण म्हणत होती आणि पकडुन पण ठेवत परत छातीवर दाबून घेत होती... तेव्हा आता मी काय करु हाच मला प्रश्न पडला... शेवटी मी किंचित त्रासिकपणे तिला म्हणालो,
"अग पण मला सोड तरी... तरच मी जाऊ शकतो ना?..."
"ओहह... सॉरी... ते... मी... बरं जा जा..." म्हणत आता बाकी तिने मला पुढे ढकलुन सोडुन दिले...
मी पटकन त्या लपण्याच्या जागेवरून बाहेर पडलो आणि दरवाज्याच्या बाहेर पडुन राहुलच्या पाठीत 'धपाटा' घालत "पकडला!' म्हणून जोराने आनंदात ओरडलो!
"ओहह शीट!... कुठे लपला होतास तु???" असे ओरडून डोक्यावर हात मारून घेत राहुल पुन्हा राज्य घ्यायला आणि शंभर आकडे मोजायला बाहेर जाऊ लागला... मी आनंदाने नाचत ओरडत, त्याला वेडावुन दाखवत त्याच्याबरोबर बाहेर जाऊ लागलो आणि तो मला लाडीगुडी लावून विचारू लागला...
"कुठे लपला होतास तु, दादा?... ताई कोठे लपलीय??? सांग ना मला..."
"उंऽऽहूंऽऽऽ मी नाही सांगणार... आणि मला पण नाही माहीत ताई कुठे लपलीय ते..." मी त्याला वेडावत म्हणालो.
"सांग ना रे प्लिज!... मी लहान आहे ना तुझ्यापेक्षा... मग मला जास्त नको ना राज्य घ्यायला लावू..." तो मला विनंती करू लागला...
"अरे व्वा रे व्वा... आता तु लहान झालास होय... आणि माझ्यावर राज्य असले की कसे मला तंगवता... मी नाही सांगणार कुठे लपलो होतो ते... चल शंभर आकडे मोजायला लाग मुकाट्याने..." मी त्याच्या पाठीत धपाटा घालत म्हटले...
आणि राहुल वाड्याच्या आवाराच्या भिंतीजवळ पोहचला तसे तो पुन्हा शंभर आकडे मोजायला लागला...
"१... २... ३..."
आणि मी लपायला पुन्हा आत वाड्यात पळालो...
******
मे महिन्याच्या किंवा नाताळाच्या सुटटीत आमचा वाडा पाहुण्यांनी अगदी भरून जायचा... आजी-आजोबांना ३ मुलें आणि २ मुलीं होत्या... त्यांच्या मुलींची म्हणजे आमच्या आत्यांची लग्ने झाली आणि त्या आपल्या सासरी गेल्या... त्यांची दोन्ही लहान मुलें, म्हणजे आमचे काका नोकरी निमित्त एक मुंबईला तर एक पुण्याला सेटल झाला. माझे वडिल सगळ्यात मोठे होते तेव्हा ते आजी-आजोबांबरोबर येथे वाड्यातच राहिले त्यांचा आधार म्हणून.
तसेही आमची बरीच शेती होती आणि एक लहान कंपनी होती, ज्याचा कारभार आजोबा आणि माझे बाबा बघत होते. वाड्यात म्हटले तर आमच्या कुटूंबातली सहा माणसे रहात होती, आजी-आजोबा, बाबा-आई आणि संगीताताई अन मी... पण दोन गडी माणसं आणि त्यांच्या दोन बायकां ज्या जेवण, धुणे-भांडी वगैरे कामे करायची ते सुद्धा मागच्या आवारातील पडवीत रहायचे...
वर्षातुन एकदा तरी कुटुंबातल्या सगळ्या लोकांनी एकत्र येवून वेळ घालवावा आणि मौज-मजा करावी असा माझ्या आजी-आजोबांचा आग्रह असायचा. तेव्हा मुलांच्या शाळेला सुटट्या लागल्या की माझे २ काका आणि २ आत्यांचे कुटुंब सुटटी घालवायला वाड्यावर यायचे आणि चांगले महिनाभर राहुन जायचे. ते सगळे आले की वाडा कसा गजबाजुन जायचा...
वाडा चांगला ऐसपैस दुमजली होता आणि त्यात २०/२२ लहान मोठ्या खोल्या होत्या. त्यामुळे म्हटले तर प्रत्येकाला एक स्वतंत्र खोली होती. आमचे नातेवाईक मंडळी आली तरी त्यांनाही वेगवेगळ्या स्वतंत्र खोल्या मिळत होत्या. एक दोन खोल्यात धन-धान्य तर एक दोन खोल्यात तिजोरी, कागदपत्रांची कपाटे होती. वरच्या मजल्यावर कोपऱ्यात एक भली मोठी अडगळीची खोली होती ज्यात जुने फर्नीचर, कपाटे आणि कपडालत्ता ठेवलेला होता...
माझे बाबा सगळ्यात मोठे होते त्यामुळे त्यांची आम्ही दोन मुलें सगळ्या मुलांमध्ये मोठे होतो... त्यात आणि मुलगी फक्त एकच म्हणजे संगीताताईच होती... मधल्या काकांना दोन मुलें तर छोट्या काकांना एक मुलगा होता... मोठ्या आत्याला एक मुलगा तर छोट्या आत्याला दोन मुलें होती... तेव्हा एकुण आम्ही १ मुलगी आणि ७ मुलें होतो ज्यांचे वय एक ते पाच सहा वर्षाच्या फरकात होते... सगळ्यात मोठी अर्थात संगीताताई जिला विसावे वर्ष लागले होते आणि तिच्यापेक्षा ३ वर्षाने लहान मी होतो... आणि इतर मुलें १४ ते ९ वयाची होती... मी आणि संगीताताई दोघेही एकाच कॉलेजमध्ये शिकायला होतो, ती शेवटच्या वर्षाला आणि मी बारावीला होतो.
मुलांच्या शाळेला सुटटी म्हणजे आमच्या कॉलेजलाही सुटटी असायची तेव्हा आम्ही दोघे घरीच असायचो... सगळ्या मुलांमध्ये ताई आणि मी मोठे होतो तेव्हा इतर मुलांवर लक्ष ठेवण्याचे काम आम्हा दोघांकडे यायचे. घरातली मोठी मंडळी काही कामात असली किंवा बाहेर कोठे गेली की सगळ्या मुलांना सांभाळायचे काम माझ्यावर आणि ताईवर पडायचे... अर्थात, त्याबद्दल आमची काही तक्रार नसायची आणि खास करुन सगळे मुलें होते तेव्हा मी त्यांच्यात चांगला मिसळुन त्यांच्याबरोबर मौजमजा करायचो. जरी मी मुलांमध्ये सगळ्यात मोठा होतो तरी मी त्यांच्यासारखाच लहान होवून त्यांच्याशी मस्ती करायचो, त्यांच्याशी खेळायचो, त्यांच्याबरोबर खोड्या करायचो...