செல்லமே.11
by chennai_rakshasan©
அத்தியாயம் பதினொன்று
--------------------------------------------
லலிதாவுக்கும், காவேரிக்கும் இப்போது மாற்றி மாற்றி அனுபவிக்க இரண்டு வாலிபர்கள் கிடைத்திருந்தனர். இது தவிரவும், அவர்கள் இருவரும் அவ்வப்போது ஒருவர் மற்றவர் புழையில் நாக்குப்போட்டு சுகமளித்துக்கொண்டும் தானிருந்தனர். சுரேஷ் தன் அம்மாவை மனோ தினசரி ஓத்துக்கொண்டிருப்பதை அறிந்திருந்தும் அதுபற்றி அவளிடம் கேட்கவில்லை. அவனுக்கு,லலிதாவை தான் தினசரி ஓத்துக்கொண்டிருக்கிற விஷயம் அம்மாவுக்குத் தெரியாமல் இருக்க வேண்டுமே என்ற கவலையே அதிகமாக இருந்தது.
மகன் மனோவிடம் லலிதா தானும் காவேரியின் மகன் சுரேஷிடம் ஓள் வாங்கிக்கொண்டதை ஒப்புக்கொண்டிருந்தாள். அவன் அதிர்ச்சியடையவில்லை; இருப்பினும் அவனுக்கு சுரேஷின் மீது பொறாமை ஏற்பட்டது உண்மை.
என்றாவது ஒரு நாள், அவர்களது குட்டு வெளிப்படும் என்பது அவர்கள் நால்வருக்குமே தெரிந்திருந்தது. இருந்தாலும் அதுவரைக்கும் அவர்கள் தகாத உறவு அளித்த சந்தோஷத்தை அனுபவித்துக்கொண்டிருக்கலாமே என்று அவரவர் பயத்தை அலட்சியப்படுத்திக்கொண்டிருந்தனர்.
அப்படித் தான் ஒரு நாள்! அன்று மனோவுக்கு கிரிக்கெட் மேட்ச் இருந்தது. எப்படியும் அவன் திரும்புவதற்குள் இருட்டிவிடும் என்று லலிதாவுக்குத் தெரியும். இப்போதெல்லாம் சுரேஷ், முதலில் லலிதாவை ஓத்துவிட்டு, அதன் பிறகே வீட்டுக்குப் போய்க்கொண்டிருந்தான். அன்றும் அப்படித்தான்.
உள்ளே நுழைந்து கதவருகே நின்று கொண்டிருந்த சுரேஷின் அபாரமான எழுச்சியைப் பார்த்து லலிதா பிரமித்து நின்றிருந்தாள். இவனுக்கு அலுக்கவே அலுக்காதா?
"வீட்டுக்குப் போயி உங்கம்மாவை ஓக்குறதுக்கு முன்னாடி, உன் பூலை நல்லா ஊம்பி விடட்டுமா சுரேஷ்?"
உடம்பில் ஒட்டுத்துணியுமின்றி, மண்டியிட்ட நிலையில் சுரேஷின் எழுச்சியைப் பிடித்து அழுத்தியவாறே கேட்டாள் லலிதா. சுரேஷ் மீண்டும் ஆமோதிப்பது போலத் தலையசைத்தான்.
லலிதா அவனது பேண்ட்டைக் கழற்றி, பெருமிதத்தோடு துள்ளி வெளிவந்த அவனது சுண்ணியை விரல்களால் வளைத்துப்பிடித்துக் குலுக்கிவிட்டாள். அவனது சுண்ணியின் நுனியில் குபுகுபுவென்று வெள்ளை முத்துக்கள் வெளியே தலைகாட்டத்தொடங்கின.
"வாயிலே போட்டுக்கோங்க," என்று கிசுகிசுத்தான் சுரேஷ். அவனது கைகள் அவளது தலையைப் பிடித்து அழுத்தின. அவனது திடீர் ஈடுபாட்டை எண்ணி லலிதா சிரித்தாள். பிறகு, தனது வாய்க்குள்ளே அவனது சுண்ணின் முக்கால்வாசி நீளத்தையும் இழுத்துக்கொண்டு முனகியபடியே அவனை ஊம்பிவிடத் தொடங்கினாள். மிகக்குறுகிய காலத்திலேயே ஓள்வாங்கிக்கொள்ளவும் ஊம்பி விடவும் ஒன்றுக்கு இரண்டு பூல் கிடைத்ததில் அவளது வாழ்க்கையே மாறி விட்டிருந்தது.
மனோ இல்லாத குறையைத் தீர்த்தபடி சுரேஷ் வந்திருந்தான். காவேரி, லலிதா இருவரில் எவரை ஒப்பதில் தனக்கு அதிக இன்பம் கிடைக்கிறது என்று அவனாலே உறுதியாகச் சொல்ல முடியவில்லை.
"உன்னை ஊம்புறபோது மனோவை ஊம்புறமாதிரியே சந்தோஷமா இருக்கு," ஒரு கணம் தலைநிமிர்த்தி லலிதா புன்னகையுடன் கூறினாள். பிறகு, மீண்டும் சுரேஷை ஊம்பத் தொடங்கினாள். அவளது நாக்கு சுரேஷின் சுண்ணியின் மீது சுழன்று சுழன்று விளையாடி, ஒழுகிய அவனது திரவத்தை உண்டு மகிழ்ந்து கொண்டிருந்தது. சுரேஷுக்கு இப்போது லலிதாவை வாயில் ஓப்பதும் பிடித்துப்போயிருக்கவே, அவன் இடுப்பை முன்னும் பின்னும் அசைத்தபடி அவளது வாய்க்குள்ளே தனது சுண்ணியைக் குத்திக்கொண்டிருந்தான். சிறிது நேரத்தில் அவனுக்கு எழுச்சியின் உச்சம் நெருங்கியது.
"வா சுரேஷ்," என்று நிறுத்தினாள் லலிதா. "உன் பூலை எனக்குள்ளே சொருகு!"
முலைகள் குலுங்கக் குலுங்க, இரண்டு கைகளையும் தரையில் மடக்கிக்கொண்டும், கால்களை மடக்கியபடி, தொடைகளை விரித்துக்கொண்டும் அவள் சுரேஷிடம் நாய் ஓள் வாங்கத் தயாராகப் படுத்துக்கொண்டாள். அவனது சுண்ணியிருந்த எழுச்சிக்கு, என்றும் போலவே இன்றும் செமத்தியாக ஓள் வாங்கப்போகிறோம் என்ற எதிர்பார்ப்போடு அவள் இதழ்களை ஈரப்படுத்திக்கொண்டு, அவனது பூல் தனது புழையில் நுழைவதற்காகக் காத்திருந்தாள்.
"இன்னிக்கு எனக்கு ரொம்பவே ஒழுகுது சுரேஷ்! சீக்கிரமா வா, போட்டுத்தள்ளு என்னை," என்று முனகினாள். அவளுக்குப் பின்னால் மண்டியிட்ட சுரேஷ், அவளது உடலின் மீது கவிழ்ந்து அவளது கொழுகொழு முலைகளைப் பிடித்துக் கசக்கினான். அதே சமயம் அவனது சுண்ணியின் நுனி, அவளது புழையுதடுகளைப் பிரித்துக்கொண்டு உள்ளே நுழையத் தொடங்கியது. லலிதா தனது குண்டியால் அவனது இடுப்பின் மீது மோதவும் அவளது புழைக்குள்ளே அவனது சுண்ணி மேலும் ஓரிரு அங்குலங்கள் நுழைந்தது.
"சீக்கிரமாப் பண்ணு! உங்கம்மா காத்திட்டிருப்பா, மனோவும் வர்ற நேரம் தான்."
லலிதாவின் முலைகளைப் பிடித்துப் பிசைந்து கொண்டே, சுரேஷ் தனது சுண்ணியை அவளது புழைக்குள்ளே விட்டும் எடுத்தும் விளையாடத் தொடங்கினான். எடுத்த எடுப்பிலேயே சுரேஷின் சுண்ணி தனது புழைக்குள்ளே முழுமையாக, அழுந்தி இறங்கியதில் இன்பபெருமூச்சு விடுத்த லலிதா தலையைத் தரையோடு தரையாக அழுத்திக்கொண்டாள். அவன் ஒவ்வொரு முறை குத்தும்போதும் அவளது உடல் குலுங்கியது.
"இன்னும்! இன்னும்!! இன்னும்!!!" லலிதா வெறியோடு கத்தினாள்.
அவளது புழைக்குள்ளே தனது சுண்ணியை ஒவ்வொரு முறையும் ஆழமாகப் புதைத்து எடுத்துக்கொண்டிருந்த சுரேஷ் முனகினான். லலிதாவை அன்றுதான் முதல் முதலாக ஓத்துக்கொண்டிருப்பது போல, அவனுக்கு மிகவும் அதிகமான பரபரப்பும் எழுச்சியும் ஏற்பட்டுக்கொண்டிருந்தது. அவனது கைகள் அவளது முலைகளைப் பிடித்து மிருகத்தனமாக கசக்கிக்கொண்டிருந்தன. சிறிது நேரத்தில் இருவருமே உரக்க உரக்க முனகிக்கொண்டிருந்தனர். சுரேஷின் ஒவ்வொரு குத்தும் அவளது கணவாயை அடைத்து அடைத்து அழுந்தி அழுந்தியபடி இறங்கிக்கொண்டிருந்தது.
"அப்படித்தான்...விடாதே...இன்னும்...குத்து..பலமாக் குத்து!" என்று ஒரு கையால் தரையில் ஓங்கி ஓங்கி அறைந்தபடி அலறிக்கொண்டிருந்தாள் லலிதா. அவளது இந்த வெறியே, சுரேஷை உசுப்பி விட்டுக்கொண்டிருக்க, அவனது சுண்ணி மேலும் சுறுசுறுப்படைந்து கொண்டிருந்தது. அவளது புழைக்குள்ளே தனது சுண்ணி மென்மேலும் நீண்டு இறுகிக்கொண்டிருப்பதையும் அவன் உணர்ந்தான். லலிதாவின் புழை அடுப்பைப் போலக் கொதித்துக்கொண்டிருந்தது. சுரேஷின் ஒவ்வொரு குத்துக்கும் லலிதாவின் புழை பிளந்து பிளந்து வழிகொடுத்துக்கொண்டிருந்தது. மிகுந்த சிரமத்துடன் தனது மொட்டை விரல்களால் பற்றித் தேய்த்துக்கொண்டாள் லலிதா. அவனது உடல் மின்சாரத்தில் இயங்குகிற இயந்திரம்போலாக, அவனது சுண்ணி சம்மட்டிபோல லலிதாவின் புழைக்குள்ளே புகுந்து விளையாடிக்கொண்டிருந்தது.
"எனக்கு வருது சுரே...ஷ்ஷ்ஷ்!" என்று அலறினாள் லலிதா. அவளது கைகள் அருகிலிருந்த நாற்காலியின் கால்களை இறுக்கப்பற்றிக்கொண்டன. அவளது புழையிலிருந்து பாற்கடல் கடைந்தது போல அமுதப்பெருக்கு ஊறிப்பெருகத் தொடங்கியது. அவள் இன்பப்பெருக்கு எடுத்துக்கொண்டேயிருக்க, சுரேஷ் நில்லாமல் கொள்ளாமல் அவளை இடைவிடாது வேகவேகமாக ஓத்துக்கொண்டே போனான். அவன் அனாயாசமாக, தனது சுண்ணியைப் பீறிடவிட்டு விடாமல், அந்த வேட்கையிலும் தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டிருந்தான். இன்னும் நிறைய நேரம் லலிதாவின் புழையோடு விளையாடவேண்டும் என்று திட்டமிட்டிருந்தான் போலும். லலிதா அலற அலற, அவன் விருட்டென்று தனது சுண்ணியை முற்றிலுமாக அவளது புழையிலிருந்து வெளியேற்றியதும், அடுத்து அவன் என்ன செய்ய விரும்புகிறான் என்பது அவளுக்குப் புரிந்து போனது.
"பாத்-ரூம்...வெளக்கெண்ணை...வெளக்கெண்ணை..." என்று அவள் முணுமுணுத்தாள். அப்படியே தரையில் குப்புற விழுந்து, இழுத்து இழுத்துப் பெருமூச்சு விடுத்தாள். இன்று எல்லாமே புது அனுபவம் போல இருந்தது அவளுக்கு.
"சீக்கிரமா எடுத்துட்டு வா சுரேஷ்..." லலிதா இரைந்தாள்.
அதே சமயம்......
தொலைக்காட்சிப்பெட்டியில் காவேரியின் மனம் லயித்திருக்கவில்லை. இன்னும் சுரேஷ் ஏன் வீடு திரும்பவில்லை என்று அவளது மனமும்,புழையும் ஏங்கிக்கொண்டிருந்தன. கடியாரத்தை அடிக்கொருதடவை பார்த்துக்கொண்டிருந்தவள், பொறுமையிழந்தவளாய், பாத்-ரூமுக்குள்ளே நுழைந்தாள். மகன் சுரேஷ், சினேகிதியின் மகன் மனோ, இருவரும் இருக்கையிலே மீண்டும் விரல்போட்டு சுகம் காணவேண்டியிருக்கிறதே என்று அவள் நொந்து கொண்டாள். பாத்ரூமின் ஜன்னல் வழியாக அவள் எதேச்சையாக வெளியே பார்த்தபோது, அவளது கவனத்தை அந்தக் காட்சி ஈர்த்தது.
லலிதாவின் வீட்டு ஜன்னல் திரை சற்றே காற்றில் அசையவும், உள்ளே சுரேஷ் நின்று கொண்டிருப்பதை அவளால் உடனே காண முடிந்தது. இடுப்புக்கு மேலே தான் பார்க்க முடிந்தது என்றபோதிலும் அவன் நிர்வாணமாக இருக்கிறான் என்பதையும் அவள் கவனித்து விட்டாள்.எவ்வளவு தூரத்தில் நின்றாலும் ஒரு தாயால் மகனை அடையாளம் கண்டு கொள்ள முடியாதா என்ன? அவனுக்கு லலிதாவின் வீட்டில் என்ன வேலை? அதுவும், மனோ இல்லாத சமயத்தில்..? ஒரு வேளை...? ஐயோ!
பொங்கி வந்த கோபத்தை அடக்கியவாறு, அவள் கதவைத் திறந்து கொண்டு லலிதாவின் வீட்டை நோக்கி விரைந்தாள். லலிதாவின் வீட்டில் கிணற்றடியிலிருந்து, சமையலறை வழியாக வீட்டுக்குச் செல்ல ஒரு வழியிருப்பது அவளுக்குத் தெரியும். எனவே, அவள் வீட்டைச் சுற்றியபடி, கிணற்றடியை நெருங்கினாள்.
இதையறியாமல், உள்ளே...!
லலிதாவின் குண்டித்துளையிலும், தனது சுண்ணியிலும் மொழுமொழுவென்று விளக்கெண்ணையைத் தடவியபிறகு, சுரேஷ் தனது சுண்ணியின் நுனியை மெதுவாக சூத்துக்குள்ளே திணிக்க முயன்றான்.
"சுரேஷ்!" லலிதா முணுமுணுத்தாள். "வலிக்காமப் பண்ணணும். உன்னோடது ரொம்பப் பெருசு! பதமாப் பார்த்துப் பண்ணனும். சரியா?"
சுரேஷ் லலிதா சொன்னதுபோலவே, அவளுக்கு வலித்துவிடக் கூடாது என்ற கவனத்தோடு மெல்ல மெல்ல தனது சுண்ணியை அவளது சூத்தில் சொருக முயன்றான்.
"ஓவ்வ்வ்!" லலிதா முனகினாள்.
"சுரேஷ்! லலிதா!"
லலிதாவும் சுரேஷும் திடுக்கிட்டுத் திரும்பவும், காவேரி சிவந்த கண்களோடு கோபம் கொப்பளிக்க அவர்களை வெறுப்போடு பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். "லலிதா, உன்னை ரெண்டு துண்டா வெட்டிப்போடப்போறேன். என்ன காரியம் பண்ணிட்டிருக்கே நீ?"
லலிதா முகத்தைத் திருப்பிக்கொண்டாள். இனி தப்ப முடியாது. காவேரிக்கு விஷயம் தெரிந்து விட்டது.
"சுரேஷ்!" காவேரி சீறினாள். "கீழே இறங்குடா!"
சுரேஷ் விருட்டென்று லலிதாவின் சூத்தில் நுழைய முற்பட்டிருந்த தனது சுண்ணியை வெளியேற்றிவிட்டு, எழுந்து நின்று கொண்டான். ஆனால், அவனது முகத்தில் எந்தக் கலவரமும் இல்லை.
"என்னடா பண்ணிக்கிட்டிருக்கே?"
"காவேரி..ப்ளீஸ்...நான் சொல்லுறதை...." லலிதா ஏதோ சொல்ல முயல....
"வாயை மூடு லலிதா! நீ சொல்லுடா! எத்தனை நாளா நடக்குது இது..?" காவேரி உறுமினாள்.
"நிறுத்தும்மா," சுரேஷ் இரைந்தான். "உன்னைப் பத்தி எனக்குத் தெரியாதா? நீ மனோ கிட்டே தினசரி ஓள் வாங்கிட்டிருக்கே, நான் என்னிக்காவது கேட்டேனா?"
காவேரி நிலைகுலைந்தாள். இதை அவள் எதிர்பார்க்கவில்லை. லலிதாவையும் மகனையும் மாறி மாறிப் பார்த்தாள். அவளால் எதுவும் பேச முடியவில்லை.
லலிதா கலகலவென்று சிரித்தபடி எழுந்து அமர்ந்தாள்.
"சுரேஷ்! என்ன பேத்தறே...?" காவேரிக்குத் தொண்டையடைத்தது.
"நீ அவன் கிட்டே தினமும் ஓள்வாங்கினே தானே?" சுரேஷ் கேட்டபடியே அம்மாவை நெருங்கினான். "இன்னிக்கு மனோ வர்லே! அதான் கோபம் உனக்கு! உன்னைப் பொறுத்தவரைக்கும் எனக்கு அடுத்ததா அவன்தான் வேணும். அப்படித்தானே?"
"சுரேஷ்!" காவேரி விக்கித்துப்போய் நின்றாள். தனக்கும் தன் மகனுக்கும் இடையே இருந்த தகாத உறவுபற்றி, லலிதா அறிந்திருக்க வழியில்லை என்று அவள் எண்ணியிருந்தாள். இப்போது அதை அவளது மகனே உடைத்துக்கூறவும் அவளால் பதில் பேச முடியவில்லை.
"சுரேஷ்! தயவு செய்து இங்கே இதையெல்லாம் பேசாதே!" என்று கெஞ்சத் தொடங்கினாள்.
"ஏன்? லலிதா ஆன்ட்டிக்கு எல்லாம் தெரியும்," என்று அழுத்தம் திருத்தமாகக் கூறினான் சுரேஷ். "இப்போ ஒண்ணே ஒண்ணு தான் பாக்கியிருக்கு! லலிதா ஆன்ட்டி முன்னாலே நீ என்கிட்டே ஓள் வாங்கணும்."
"மாட்டேன்," தன் மீது மகன் பாய்ந்ததும் காவேரி அலறினாள். ஆனால், அதற்குள்ளாக சுரேஷின் தலை அவளது பருத்த முலைகளுக்கு நடுவே புதைந்திருந்தது. அவனது கைகள் அவளது குண்டியைப் பிடித்து அமுக்கிக்கொண்டிருந்தன. அவள் எவ்வளவோ போராடியும் மகனின் வலுவான பிடியிலிருந்து அவளால் தன்னை விடுவித்துக்கொள்ள முடியவில்லை. என்ன ஏது என்று அவள் புரிந்து கொள்வதற்குள்ளாகவே, அவளை சுரேஷ் முழுநிர்வாணமாக்கியிருந்தான்.
"ம்ம்ம்ம்ம்! சுரேஷ்! பெரிய கில்லாடி தான்!" என்று கைதட்டினாள் லலிதா. அவளது கண்கள் காவேரியின் கொழுத்த முலைகளையும், மயிர்படர்ந்திருந்த கூதியையும் காமத்தோடு வெறித்தன. சினேகிதியின் கூதியை ஒரு சிலமுறை நக்கிச் சுவைத்த அனுபவங்கள் நினைவுக்கு வந்தன.
"சுரேஷ்! அப்படியே உங்கம்மாவைக் கீழே தள்ளி நல்லா ஓத்திடு!" லலிதா கட்டளையிட்டாள்.
"ஐயோ, சுரேஷ்! பண்ணாதேடா!"
"வாடி என் கப்பக்கிழங்கே!" சுரேஷ் அவளைக் கீழே வலுக்கட்டாயமாக உட்காரவைத்தபோது, அவனது சுண்ணி அவளது முகத்துக்கு நேராக துடிதுடித்துக்கொண்டிருந்தது. பிறகு, அவளது தலையை இரண்டுகைகளாலும் இறுக்கிப்பிடித்தவன், தனது சுண்ணியை அம்மாவின் வாய்க்குள்ளே வைத்து அழுத்தினான்.
"ஊம்பு! ஊம்பு! லலிதா ஆன்ட்டி பார்க்கணும் நீ என்னை எப்படி ஊம்புவேன்னு...உம்..ஊம்பு..."
விளக்கெண்ணை தடவப்பட்டு மொழுமொழுவென்றிருந்த மகனின் சுண்ணி, தனது வாய்க்குள்ளே நுழைந்து கொண்டதும் காவேரிக்கு மூச்சுத்திணறியது. அவள் தலையைத் திருப்ப முயன்றும் முடியாமல், அவனது சுண்ணியின் நுனி அவளது தொண்டையோடு உராயத் தொடங்கியது.
"ஊம்புடீ காவேரி!" சுவற்றோடு சாய்ந்து உட்கார்ந்த லலிதா, அம்மாவின் வாயில் மகன் சுண்ணியைத் திணிக்கிற காட்சியைப் பார்த்தவாறே, தன் புழையில் விரல்போட்டுக்கொண்டு விளையாட ஆரம்பித்தாள்.
"அவனோடது எவ்வளவு பெருசுன்னு உனக்கா தெரியாது? நல்லா ஊம்பிவிடு உன் புள்ளையை! நீ ஊம்பாட்டா நான் காத்திட்டிருக்கேன்."
காவேரி திரும்பிப்பார்த்து, லலிதாவின் முகத்தில் தென்பட்ட காமவெறியைக் கவனித்ததும் அதிர்ந்து போனாள். இந்தத் தருணத்தைப் பயன்படுத்திக்கொண்ட சுரேஷ், அம்மாவின் தொண்டையைத் தனது சுண்ணியால் முழுமையாக அடைத்து ஏறக்குறைய அவளை மூச்சுத்திணற வைத்தான்.
ஆரம்பத்தில் அவமானமும் வெட்கமும் ஆட்கொண்டிருந்த அவளது மனதில், திடீரென்று காமம் மெள்ள மெள்ளத் தலைதூக்கத்தொடங்கியது. அவளையுமறியாமல் அவளது புழை ஈரமாகி விட்டிருந்தது. அவளது காம்புகள் விடைத்துக்கொண்டிருந்தன. ஆர்வம் அவளை மெல்ல மெல்ல உட்கொள்ளத் தொடங்கி விட்டிருந்தது. இன்னொருத்தியின் முன்னால், தன் வாய்க்குள்ளே மகன் வலுக்கட்டாயமாக தன் பூலைத்திணித்திருப்பதும், வேறு வழியின்றி அவள் அதை ஊம்பிக்கொண்டிருப்பதும் ஒரு புதுவிதமான கிளர்ச்சியை அவளுக்குள் ஏற்படுத்திக்கொண்டிருந்தது.
"உம், ஊம்பு! ஊம்பு நல்லா..." சுரேஷ் உறுமினான்.
காவேரியின் தயக்கத்தை அவளது கையாலாகாத்தனம் விரட்டியடித்தது. வெட்கம் பிடுங்கித்தின்றபோதிலும், அதை வெளிக்காட்டாமல் அவள் மகனின் சுண்ணியைத் தனது இதழ்களால் இறுக்கக் கவ்வினாள். பிறகு, வீட்டில் அவனை எப்படி ஊம்பிவிடுவாளோ, அதே போல அழுத்தமாக அவனது சுண்ணியை உறிஞ்சத்தொடங்கினாள்.
"ஊவ்வ்வ்வ்வ்!" லலிதா கூவினாள். அவளது விரல்கள் அவளது புழையில் வேகவேகமாக இயங்கிக்கொண்டிருந்தன. "காவேரி, புகுந்து விளையாடு."
மகனின் அருவருக்கத்தக்க ஆசைக்கு இணங்கிவிட்டிருந்த காவேரி, அவனது சுண்ணியை வெறிவந்தவளாக ஊம்பினாள். அவளது கை சுரேஷின் சுண்ணியின் அடித்தளத்தைப் பிடித்து இறுக்கியது. அவளது முட்டி மகனின் சுண்ணியை வேகவேகமாகக் குலுக்கிக்கொண்டிருந்தது. அந்த அறையை அபாரமான ஊம்பலின் ஓசைகள் நிரப்பிக்கொண்டிருந்தன. கண்களை இறுக்க மூடியபடி, தலையை மேலும் கீழும் ஆட்டியபடி காவேரி அபாரமாக மகனின் சுண்ணியை உறிஞ்சினாள். சுரேஷ் தனது இடுப்பை வேகவேகமாக ஆட்டியபடி, அம்மாவின் வாயை ஓத்துக்கொண்டிருந்தான். காவேரியின் இரண்டு விரல்கள் அவளது புழையுதடுகளைப் பிரித்து உள்ளே சென்று அவளது புழைக்குள்ளே குத்திக் குடைந்து கொண்டிருந்தன. இதற்கு மேலும் கட்டாயப்படுத்த வேண்டிய தேவையில்லை என்பதைப் புரிந்து கொண்ட சுரேஷ், தனது கைகளால் அவளது தலையை இறுக்கப்பிடித்துக்கொண்டு இன்பமாக முனக ஆரம்பித்தான்.
"அம்மா! உன்னை மாதிரி யாராலயும் ஊம்ப முடியாதும்ம்மா!"
விளக்கெண்ணையின் சுவடேயில்லாமல் போயிருந்த அவனது சுண்ணி காவேரிக்குக் கரும்பு போலச் சுவைத்தது. தனது நாக்கால் அவள் மகனின் சுண்ணித்தண்டை சுற்றிச் சுற்றி நக்கிக் கொடுத்தாள். சுரேஷின் கொட்டைகள் பெரிய பந்துகளைப் போல வீங்கிவிட்டிருந்தன.
திடீரென்று, சுரேஷ் அவளைத் தள்ளினான்.
"அம்மா! இது போதும், உன்னை நாய் ஓக்குறா மாதிரி ஓக்கணும். திரும்பிக் குனிஞ்சு படுத்துக்க!" என்று கட்டளையிட்டான்.
காவேரி வெட்கத்தோடு லலிதாவைப் பார்த்தபடி, திரும்பிக்கொண்டு முழங்கைகளிலும் முழங்கால்களிலும் படுத்தவாறு மகனுக்குக் குண்டியைக் காட்டியபடி காத்திருக்கத் தொடங்கினாள். சினேகிதி பார்த்திருக்க, மகன் தன்னைப் பின்னாலிருந்து ஓக்கப்போகிறான் என்ற எதிர்பார்ப்பில் அவள் உடல் சிலிர்த்தது.
எந்த நொடியிலும் தன் புழைக்குள்ளே மகனின் சுண்ணி ஊடுருவலாம் என்று அவள் காத்திருக்க, சுரீர் என்ற உறுத்தலோடு சுரேஷின் சுண்ணியின் தலைப்பகுதி அவளது குண்டித்துளைக்குள்ளே அழுந்தி இறங்கியது.
"ஓவ், சுரேஷ்! வேண்டாம்!"
லலிதாவின் கண்கள் அகன்றன. அதுவரை தாய்-மகன் இருவரின் காமக்களியாட்டங்களையும் பார்த்து புழையில் விரல்போட்டுக்கொண்டிருந்தவளுக்கு, திடீரென்று மகன் மனோவின் ஞாபகம் வந்தது. அவனும் இப்போது இங்கு இருந்திருக்கக் கூடாதா என்று அவளது மனம் ஏங்கத் தொடங்கியது.
ஆனால், அதற்காக அவள் அதிக நேரம் காத்திருக்க வேண்டிய அவசியம் ஏற்படவில்லை.
(அடுத்த அத்தியாயத்தோடு நிறைவு பெறும்)