பாமாவின் பொந்து .
by Prasa©
விரக பாமா ராகம் …!
விறைத்த கொம்பு ,
வீறிட்டது …
பாமாவின்
பசு காம்புக்காய்
ஏங்கியது …!
பாமாவின்
காம்புகள் கனிந்திருந்தன …
பார்வைக்குப்
பழுத்திருந்தன …!
பாமா முலை
பார்த்தது
அம்பாய் …
என் குறியோ
கொம்பாய் ….!
பார்வைக்கு
பாமா
பழம் தந்தாள் …
படுக்கைக்கு …?
கொம்பு
விறைத்து ஆடியது …
சீறிச் சீறிச்
சொன்னது …
பழமிருந்தால் , பால் கற …?
இல்லை ,
என்னுடைய
பாலைக்
கற …!
அம்பிருந்தது ,
ஆசையிருந்தது ,
ஆப்படிக்கத்தான்
பாமாவின்
பொந்தில்லை …
பொந்தைத்
திறக்கும்
ஆண் குறிச்
சாவி இருந்தது ..
பாமாவோ
படுக்கவில்லை …
விதையாக
விந்தை
கொட்ட
பொந்துதான்
இல்லை …
அம்புக்கு பொறுக்கவில்லை …
ஆட ஆட
அலைந்தது …
ஆட்டு ஆட்டு
என
கெஞ்சியது ….
தாங்காமல் ,
அம்பை
நான்
அன்பாய்த்
தொட்டேன் …
பசியாற ,
பரிவாய்
ஆட்டி விட்டேன் …
கொம்பெடுத்து
உருவி
விட்டேன் …
விறைத்த
அம்பை
ஆட்டியிருந்தேன் …
ஆட , ஆட ,
உருவ ,உருவ …
அத்தனை சுகம் , அப்படியோர் இதம் …
பாமாவின் பொந்து
சொக்க
வைக்கலாம் …?
கொம்பை
ஆட்டினாலும்
சொர்க்கமாகலாம் …!
ஆட்டி விட்டு
கொம்பின்
பசியை
ஆற்றினேன் …
விரல்களால்
என்
விரக வீணை
மீட்டினேன் ….
துடித்த
ராகம்
வெடித்தது ….
வெள்ளை
மழையைப்
பொழிந்தது …
பாமாவின்
கரும் பொந்தைத்
தேடியது …!
பாமாவின் காதலன் ..!