Maari Bhabhina Bhai
by vantyaak©
મારી ભાભીના ભાઈ 01
( Maari Bhabhina Bhai. 01) Gujarati
લેખક : વન્ત્યાક
(By: Vantyaak)
નોંધ : આ વાર્તા કલ્પિત છે, કોઈ એ બંધ બેસતી પાઘડી પહેરવી પહેરાવવી નહી. વાર્તાનું કોઈ પાત્ર અઢાર વરસ થી નાનું નથી.
Note: This story is a product of imagination; resemblance of any character with a person dead or alive is entirely coincidental. No character in the story is younger than eighteen years.
THE STORY:
નમસ્તે
મારું નામ છે છાયા. છાયા ગામેતી . હું હાલ બાવીસ વરસ ની છું. મારી અઢારમી વર્ષગાંઠ પછી બે મહીને મારી જીંદગી નો સૌથી અગત્યનો બનાવ બન્યો. આજે મારા પતિના આગ્રહને વશ થઇને હું એ બનાવની વાત કરવાની છું.
તે વખતે અમારા કુટુંબમાં હું , મારા મોટા ભાઈ સુમનભાઈ અને કુંદન ભાભી એમ ત્રણ જણ હતાં. હું બારમાં ધોરણ માં ભણતી હતી. સુમનભાઈ મારાથી છ વરસ મોટા હતા અને નાની ઉંમરથી પિતાજીનો ધંધો સંભાળતા હતા.ભાભી એકવીસ વરસ નાં હતાં અને ઘર સંભાળતા હતા. બે રૂમ અને રસોડા વાળા એક નાના મકાન માં અમે રહેતા હતાં.
ભાભી સાથે મારે સારું બનતું હતું.. એમના લગન વખતે હું પંદર વરસ ની હતી. બાળપણ ને ધકેલી ને જુવાની એ મારા બદન નો હવાલો લીધો હતો. ચાર વરસ થી નિયમિત માસિક આવતું હતું . ભોસ પર કાળા વાકોડીયા ઝાંટનું જંગલ ફેલાઈ ગયું હતું. છાતી પર નારંગી જેવડા ગોળ મટોળ સ્તન ઉગી આવ્યા હતા. ક્લાસ ના છોકરાઓ અને કેટલાક શિક્ષકો પણ જયારે સ્તન પર નજર માંડતા ત્યારે મને શરમ આવી જતી હતી પણ સાથે સાથે દિલ માં ગલી ગલી પણ થતી હતી અને ભોસ માંથી ચીકણું પાણી ઝમવા લાગતું હતું .તેમ છતાં ચોદવું એટલે શું તેની મને ખબર ન હતી .
ભાભી મારાથી ત્રણ વરસ મોટા હતા અને ખુબ શરમાળ હતાં. દિવસ દરમિયાન એ ભાઈ સાથે બોલતાં નહીં પણ રાત્રે મોડા સુધી એમની વાતચીતનો અવાજ હું સાંભળી શકતી હતી. હવે જો વાતચીત નો અવાજ સાંભળી શકાય તો ચોદતી વખતે થતો અવાજ કેમ ના સાંભળી શકાય ? અમારો રોજીંદો પ્રોગ્રામ જ બની ગયો હતો જેમાં લેસન કરવા ને બહાને હું જાગતી રહેતી હતી. બાજુના રૂમ માં ભાઈ ભાભી ચુપચાપ સુઈ રહેતાં . લગભગ કલાક પછી ખુસપુસ ખુસપુસ વાતચીત શરુ થતી પછી બચ્ચી ના પુચ પુચ અવાજ, બંગડીના ખણખણ અવાજ, ભાઈના આહ, ઓહ ઉંહ અને ભાભીની ઝાંઝરી નો છમ છમ અવાજ આવતા. છેવટે બંને ઓહ આહ સી સી કરતાં અને ભાભી ઝીણી ચીસ પાડી ઉઠતી.
જો ભાભીની ભોસ આનંદ માણે તો મારી કેમ રહી જાય ? લંડ ના સહી તો હાથ સહી. ભાઈ ભાભીની ચુદાઈ સાથે હું હસ્ત મૈથુન કરી લેતી.
એમ ને એમ ત્રણ વરસ વીતી ગયાં ને હું અઢાર વરસની થઇ. બદન માં જવાની પૂર બહારમાં ખીલી હતી, લચક વગરના ભરપૂર સ્તન, પાતળી કમર અને ભારે ભરખમ નિતંબ દરેકની નજરે ચડી જતા હતા. લોકો જે જોવા નતા પામતા એ હતી મારી ભોસ. સંપૂર્ણ ખીલેલા ફૂલ જેવી ભોસ પર કાળા ભમ્મર રેશમી ઝાંટનું જંગલ હતું .મોટી નારંગી ની પેશી ના આકાર ના જાડા મોટા હોઠ એક બીજાને અડકી રહેલા હતા. શીશ્નીકા(clitoris) જાડી અને લાંબી નાના છોકરાની લોડી જેવી હતી. મારું મન ને તન લંડ લેવા તરસતું હતું.
લગન પછી ભાઈ નો ધંધો ખુબ ફાલ્યો હતો. હવે એમને વારંવાર બહાર ગામ જવાનું બનતું હતું. ગયા પછી ત્રણ ચાર દિવસે એ પાછા આવતા.દરમિયાન ભાભી ઓફીસ સંભાળી લેતાં.
એક વખત ભાઈ અઠવાડિયા પછી ઘેર આવ્યા. તે રાતે ભારે ધમા ચકડી સાથે એમણે સંભોગ કર્યો. બાજુની જ રૂમ માં જુવાન કુમારિકા એકલી છે તેનું એમને ભાન ના રહ્યું .
બીજા દિવસે સવારે ભાભી રસોડા માં કંઈ કરતાં હતાં ને અકસ્માત મારી કોણી એમના સ્તન સાથે અથડાઈ. "ઓય મા" કરી ને એ બેસી પડ્યાં. હું ગભરાઈ ગઈ, શું કરું એની મને સમાજ ના પડી. મેં પાણી લાવી ને પાયું ને પૂછ્યું , "શું થયું, ભાભી ? મારી કોણી વાગી ને ?"
થોડી વારે એ બોલ્યાં, "જરા જોરથી વાગી ગઈ."
"જોવા દો મને. જરૂર પડે તો દવાખાને જઈએ."
દવાખાને જવાની ભાભીની ઈચ્છા ન હતી. કેટલી ય હા ના પછી બ્લાઉઝ ખોલી એમણે મને સ્તન બતાવ્યા. જોઈ ને હું ગભરાઈ ગઈ. બંને સ્તન પર મૂઢ માર માર્યો હોય એવાં ચકામાં પડેલા હતાં. એક બે જગ્યાએ નખનાં લાવુંરીયા થી લોહી પણ નીકળેલું હતું.
આશ્ચર્યથી મેં પુછ્યું, "આટલું બધું કેવી રીતે વાગ્યું ? પડી ગયાં હતાં કે શું ? દુખતું નથી ?"
"ના રે, આ તો પ્યાર ના ઘા છે, બહુ મીઠા લાગે.""
"પ્યાર તો જાણે સમજી પણ આ ઈજા ?"
"તમે નહીં સમજો, હજી કુંવારા છો એટલે. પરણ્યા પછી વર નો હાથ ફરશે ને બધું સમજાઈ જશે."
તે દિવસે પહેલી વાર ભાભી એ ચોદવાની વાત છેડી હતી. અમને બંને ને શરમ આવતી હતી. મેં કહ્યું , "ના, અત્યારે જ કહો અને સમજાવો. પરણવાનું તો ક્યારે બને, બહુ રાહ જોઈ, હવે ધીરજ નથી રહી."
"હું જાણું છું. રોજ રાતે તમે અમારા અવાજ સાંભળો છો અને બેચેન થઇ જાવ છો તેની અમને બંને ને ખબર છે. તમારા ભાઈ સારા પાત્ર ની શોધ માં જ છે. પછી તો રોજ રાતે......" કહી ભાભી એ મારા ગાલ પર ચીમટો ભર્યો અને ખીલ ખીલાટ હસી પડ્યા.
"પછી રોજ રાતે શું ? ભાભી, મને કશી ખબર નથી. ચોદવું એટલે શું એ ય હું જણાતી નથી."
મારા મોં માં થી ચોદવું શબ્દ ભાભી ને નવાઇ લાગી. મારા ચહેરા પર ના ગંભીર ભાવ જોઈ એ પણ સીરીયસ થઇ ગયા અને બોલ્યા, "છાયા બેન, જાતીય સંભોગ બહુ પવિત્ર વસ્તુ છે. બે પ્રેમી વચ્ચે થતું આત્મ સમર્પણ છે. નવા જીવની ઉત્પત્તિ માટે નું સાધન છે. એને હલકું કામ ના સમજશો. હવે કહો શું જાણવું છે તમારે ?"
"પહેલાં એ કહો કે તમારા સ્તન ની દશા કેમ આવી થઇ ?"
"ઓહ, તમારા ભાઈ અઠવાડિયા પછી કાલે જ ઘેર આવ્યા એટલે બહુ ભૂખ્યા થયા હતા. રાત્રે ચોદતી વખતે આવેશ માં આવી ગયા અને સ્તન મસળી નાખ્યા."
તે વખતે મને જરા મસ્તી સુઝી. મેં પુછ્યું, "મોટા ભાઈ એ તમારા સ્તન ની આ દશા કરી છે તો નીચે.....?"
કહેતાં કહેતાં મારા થી હસી પડાયું. પણ ભાભી કંઈજાય તેવાં ન હતાં. ઠાવકું મોં રાખી ને બોલ્યાં, "નીચે એટલે પગ માં ? પગમાં કંઈ નથી થયું."
"પગમાં નહીં હવે. બે પગ વચ્ચે જે જગ્યા છે ત્યાં."
"ઓહ, એ જગ્યા... શું કહે છે એને ?"
"કુંવારી કન્યાને નામ ક્યાંથી ખબર હોય ? તમે જ કહો ને?"
"કુંવારી કન્યાની જાંઘ વચ્ચે જે હોય છે એ જ પરણેલી સ્ત્રી ની જાંઘ વચ્ચે હોય છે. તમારે છે કે નહીં ?"
"છે ને. પણ નામ બોલતાં શરમ આવે છે."
"એક વાર બોલશો પછી શરમ નહીં આવે. બોલો, ભોસ."
મહા પરાણે હું ધીરા અવાજે બોલી. આખા બદન માં ઝન ઝ્ણાતી ફેલાઈ ગઈ. મોં લાલ લાલ થઇ ગયું. પછી તો ભાભી એ લોડો, લંડ, ચૂત, ચોદવું વગેરે શબ્દો પણ બોલાવ્યા. પછી કહે, "તમારા ભાઈ ને ચોદતી વખતે આવા શબ્દો સાંભળવા બહુ ગમે છે. "
"શું કહો છો તમે ?"
"આજે નહીં હવે. તમને સાસરે વળાવતી વખતે કહીશ."
ભાભી સાથે આ વાત થયા પછીથોડા દિવસોમાં જ ભાભીના ભાઈ વસંતભાઈ અમારે ત્યાં આવ્યા. સાથે એમનાં પત્ની સરોજબેન હતાં. સરોજબેન છેલ્લા ત્રણેક મહિનાથી બીમાર હતાં . અહીં ના નિષ્ણાત ડોક્ટરને બતાવ્યું. ડોકટરે તાત્કાલિક
હોસ્પિટલ માં દાખલ થવાની સલાહ આપી. કદાચ ઓપરેશન કરવું પડે એવા રોગની શક્યતા હતી
સરોજબેન પાસે એક જણે રહેવાની જરૂર હોવાથી કુંદન ભાભી ને વસંતભાઈ એ વારા બાંધ્યા. વસંતભાઈ સાંજે જાય , રાત રોકાય અને સવારે ઘેર આવે. બપોરે જમીને સુઈ જાય તે મોડી સાંજે ઉઠે. પરવારી ને પાછા હોસ્પિટલ જાય. ભાભી સવારે જઈને દિવસ આખો ત્યાં રહે. સ્કુલ માં વેકેશન હોવાથી ઘર સંભાળવા નું કામ મારે ભાગે આવ્યું .
વસંત ભાઈ સાથે મારે કોઈ પરિચય ન હતો. પરંતુ રોજ હું જમવા નું પીરસતી એટલે વાતચીત કરવા નો મોકો મળ્યો અને ધીરે ધીરે ઓળખાણ થઇ. એ ભાભી થી બે વરસ નાના હતા અને એક જ વરસ થી પરણેલા હતા, ગામ માં હાર્ડવેર નો ધંધો કરતા
હતા. પૈસે ટકે સુખી હતા. મારી જેમ એમને પણ સિનેમા નો શોખ હતો. સ્વભાવે બહુ સીધા માણસ લાગ્યા મને.
એક દિવસ એ બહુ ચિંતા માં હોય એમ લાગવાથી મેં પુછ્યું, "બહુ ફિકર કરો છો ? સરોજબેન ને સારું લાગતું નથી ?"
"ફિકર તો થાય જ ને ? આજે ડોકટરે કહ્યું કે ઓપરેશન કરવું પડશે. છેલ્લા એક રીપોર્ટની રાહ જોવાય છે."
"બધું સારું થઇ રહેશે, ચિંતા કરવાથી કંઈ વળશે નહીં અને ઉલટાની તમારી તબિયત બગડશે.”
"તમે કહો છો ત્યારે બહુ મીઠું લાગે છે અને શાંતિ થાય છે."
"ભલે, પણ આમ તમે તમે શું કરો છો ? હું તો તમારાથી ક્યાં ય નાની છું.તું કહીને બોલાવો."
"ના ના. ગમે તેમ પણ મારાં મોટાં બહેન નાં નણંદ થાવ છો એટલે તું કારો ના કરાય."
"મને નથી ગમતું , બહુ વિચિત્ર લાગે છે. એય, એમ કરીએ, આપણે બે એકલાં હોઈ એ ત્યારે તમે મને તું કહેજો. બીજું કોઈ હાજર હોય ત્યારે તમે કહી ને વાત કરજો."
એ કંઈ કહેવા જતા હતા તે રોકી ને મેં કહ્યું, "બસ, વાત પતી ગઈ."
એ બોલ્યા, "તું તો ભારે જબરી છોકરી નીકળી."
"જોયું ? કેવું મીઠું લાગે છે ?"
આછા સ્મિત સાથે એ ધીરા અવાજે બોલ્યા, "તું આખી મીઠી છો એટલે મીઠું જ લાગે ને ? "
એમના મોં એ મારાં વખાણ સાંભળી ને મને શરમ આવી ગઈ. મારો ચહેરો લાલ લાલ થઇ ગયો, હૃદય ના ધડકારા વધી ગયા. સ્તનનાં ચુચૂક કડક થઇ ગયાં . અચાનક યોની માં લપકારો થઇ ગયો. માંડ માંડ હું બોલી, "જાવ જાવ હવે રહેવા દો એ વાત. પહેલાં એ કહો કે સરોજબેન ને શી બીમારી છે ?"
"તું કુંવારી છો એટલે તને શું કહું ? તને સમજ નહીં પડે." આ વખતે ચહેરો લાલ થવાનો વારો એમનો હતો.
"કહી તો જુવો. સમજ ના પડે તો કંઈ નહીં, તમારું મન તો હળવું થશે આમ અંદર ને અંદર મુંઝાયા કરતાં"
"કહેતાં શરમ આવે એવું છે."
"લો, કરો વાત. મેં તો જાણ્યું કે શરમ તો છોકરીઓ ને આવે. ચાલો, એમ માનજો કે તમે ડોક્ટર છાયાબેન સાથે વાત કરી રહ્યા છો. બોલો, શી તકલીફ છે ?"
"કહેવું જ પડશે ?"
"હા, શરમ આવતી હોય તો મોં ઢાંકી ને બોલો."
ખચકાતા ખચકાતા એ કહેવા લાગ્યા, "એને પેડા માં દુખે છે, અમુક વખતે."
"ક્યારે ?"
"અંદર ગોદો વાગે છે પહેલા, પછી દુખાવો ચાલુ રહે છે કલાકો સુધી,"
"શાનો ગોદો વાગે છે ?"
"જો, મેં નહતું કહ્યું કે તું કુંવારી છો એટલે સમજવા માં મુશ્કેલી પડશે ?"
"પણ તમે સમજાવો ને ."
" અચ્છા, તને ખબર હશે કે પતિપત્ની રાત્રે એક જ પથારી માં સુઈ જાય છે ?"
"હા, મોટા ભાઈ અને કુંદન ભાભી સુઈ જાય છે તેમ."
"બરાબર, કેમ સાથે સુઈ જાય છે તે જાણું છું ?"
"થોડી ઘણી ખબર છે."
એ લાંબા સમય સુધી વિચાર કરતા ચુપ રહ્યા. પછી કહે, "માફ કરજે, મારે નાછૂટકે ગંદુ બોલવું પડશે."
વાતચીત કઈ દિશામાં જઈ રહી હતી એ હું જાણતી હતી એટલે મને બહુ શરમ આવતી હતી. આખું બદન મને ગરમ ગરમ લાગતું હતું. સ્તન અને ભોસ ભારે ભારે થઇ ગયા હતા. ભોસના પાણી થી મારી પેન્ટી ભીની ભીની થઇ ગઈ હતી. પેસાબ લાગી હતી પણ વસંતભાઈ ને શરમાતા જોઈ ને મારે વાર્તાનો દોર તોડવો ન હતો એટલે દાબીને બેસી રહી હતી.
"તે બોલજો ને. ગંદુ સાંભળી ને કરમાઈ જાઉં એટલી નાજુક હું નથી. મેં લોકોને ગાળાગાળી કરતા સાંભળ્યા છે. માટે બેફીકર બની ને છૂટ થી બોલો."
ફરી વિચાર કરીને એ કહેવા લાગ્યા, " પતિ પત્ની સાથે સુઈને શું કરે છે તેની ખબર છે ?"
"ખબર છે."
"શું કરે છે ? કહે તો."
"ના,તમે કહો. મારાથી નહિ બોલાય."
હું ઉભી થઇ અવળી ફરી ગઈ. એટલામાં બહાર થી ભાભીનો અવાજ આવ્યો.
"પૂછે તો કહેજો કે નહાવા ગઈ છે," એમ વસંતભાઈ ને જણાવી હું બાથરૂમ માં ભરાઈ ગઈ.
બાથરૂમ માં ગયા પછી થયું કે નાહી જ લઉં . નહાતી વખતે હાથ ફર્યો ત્યારે મને ખબર પડી કે મારી નીપલ કેટલી સેન્સીટીવ થઇ
ગયેલી હતી. આંગળી અડતા જ ત્યાં થી વીજળીના કરંટ જેવી ઝણ ઝનાતી ફૂટી ને આખા બદન માં ફેલાઈ જતી હતી. ક્લીતોરીસ (શીશ્નીકા)ની તો વાત જ ના કરશો. નાના છોકરા ની લોડી જેવી એ કડક અને લાંબી થયેલી હતી પણ એને અડકી શકાતું ન હતું. અરે, ગાંડના છિદ્રને અડતાં ગલી ગલી થઇ જતી હતી. મને થયું, હાય હાય હજી તો ચોદવાની વાત પણ થઇ નથી ને આટલી અસર વર્તાય છે તો જયારે પીયુ નો લંડચુત માં પેસી ઘચઘચાવી ને ચોદ્શે ત્યારે કેવી વલે થશે ? વિચાર માત્ર થી હું ધ્રુજી પડી.
તે દિવસે બીજો કોઈ બનાવ બન્યો નહિ. પણ ભાભી ને થોડી શંકા પડી હોય એમ લાગ્યું. એમણે એક ટકોર કરી,"છાયાબેન, જે કંઈ કરીએ તે જોઈ વિચારી ને કરીએ જેથી પાછળ થી પસ્તાવા નો વારો ના આવે ."
રાત્રે પથારી માં પડ્યા પછી બે વખત હાથ વડે ભોસ મસળી ઝરી ત્યારે ઊંઘ આવી.
બીજા દિવસે વસંતભાઈ ઘેર આવ્યા ત્યારે ખુશ મિજાજ માં હતા. પૂછ્યા વગર એમણે કહ્યું, "છેલ્લો રીપોર્ટ ઘણો સારો આવ્યો છે. ઓપરેશન ની જરૂર નથી. એક બે દિવસમાં રજા આપી દેશે."
મેં કહ્યું, "ઘણી સારી વાત. ચલો હવે જમી લો."
સમાન્ય રીતે એ જમી ને સુઈ જતા અને હું રસોડું સાફ કરી લેતી. તે દિવસે મેં જમતા પહેલા જ રસોડું સાફ કરી લીધેલું એટલે એમની પાછળ પાછળ હું એમના રૂમ માં ગઈ. એ પલંગ પર આડા પડ્યા ને હું ખુરસી માં બેઠી.
ટૂંક સમય માં એ જતા રહેશે એ ખ્યાલ થી હું ઉદાસ થઇ ગઈ હતી. મારું ઉતારેલું મોં જોઈ એ બોલ્યા, "કેમ ઉદાસ જણાય છે તું આજે ?"
મારા ગળે ડૂમો ભરાઈ આવ્યો અને આંખમાં આંસુ આવી ગયાં. માંડમાંડ હું બોલી, "સરોજબેન ને રજા આપે પછી ઘેર જવાની ઉતાવળ ના કરશો. થોડા દહાડા અહીં રહેજો. એમને આરામ મળશે "
"સારું, એને મૂકી ને હું જઈશ."
અચાનક હું બોલી ઉઠી, "ના હવે,"
એ હસી પડ્યા અને બોલ્યા, "મારે પણ નહીં જવાનું ?"
ડોકું હલાવી ને મેં ના પાડી. એ કહે, "તું આમ આઘી કેમ બેઠી છો ? આવું અંતર રાખે તો મને રહેવાનું મન કેમ થાય ?"
ઉઠી ને હું એમની પાસે પલંગ પર બેઠી. મારા બરડે હાથ ફેરવી ને કહેવા લાગ્યા, "રહીશ, હું પણ રહીશ. બસ ? હવે રાજી ? જરા સ્મિત દેખાડ તો , એ હસી....એ હસી..."
મને ખરેખર હસવું આવી ગયું. મેં કહ્યું, "બહુ જબરા છો તમે. મારો અડધો દિવસ ખરાબ કર્યો. ચાલો હવે કાલે અધુરી મુકેલી વાત શરુ કરો."
"મને લાગે છે કે છૂટ થી બોલવું જ પડશે. સુરુચિ નો ભંગ કરવા બદલ અગાઉ થી માફી માંગું છું."
"કહો શું તકલીફ થાય છે સરોજબેન ને ?"
"એને સંભોગ વખતે પેડા માં દુખે છે."
"કેટલા સમય થી આ મુશ્કેલી ઉભી થઇ છે ?"
"ત્રણ ચાર મહિના થી. "
એક વાર શરુ કર્યાપછી જાણે બંધ તુટ્યો હોય તેમ વિના સંકોચે કહેવા લાગ્યા. આમ એમનું લગ્ન જીવન સુખી હતું રોજ રાત્રે ઓછામાં ઓછું એક વખત એ ઘચઘચાવી ને સરોજબેનને ચોદતા હતા. ત્રણેક મહિના પહેલા દુખાવાનું ચાલુ થયું. જયારે વસંતભાઈ ઊંડો ધક્કો મારી ને લંડ ઘાલી દેતા તે વખતે સરોજબેન ને દર્દ થતું . શરૂઆત માં એમણે ગણકાર્યું નહિ. વસંતભાઈ એ ઊંડે સુધી લંડ ઘાલવાનું બંધ કરી ઉપર ઉપરથી ચોદવાનું ચાલુ રાખ્યું.
મેં અધ વચ્ચે પુછ્યું , "ઉપર ઉપરથી એટલે કેવી રીતે ?".
"જોયું ? તું કુંવારી છો એટલે સમજવા માં મુશ્કેલી પડે છે ને ? ઉપર ઉપર થી એટલે ચૂત માં લંડ ઘાલ્યા વગર ફક્ત ભોસ પર લંડ ઘસી ને ."
મને પૂરી સમજ પડી ન હતી પણ કાલ ની જેમ ભોસ સુજવા લાગી ને પાણી વહાવા લાગી, સ્તન ભારે થઇ ગયા. એમના મોં એ લંડ ભોસ જેવા શબ્દ સાંભળી ને એક બાજુ મને શરમ આવતી હતી તો બીજી બાજુ મીઠી મીઠી ગુદ ગુદી પણ થતી હતી.
"એ કેવી રીતે બને ?"
"તારા વર ને પૂછજે, એ ચોદી બતાવશે."
"બહુ ડાહ્યા, આગળ બોલો."
"પછી તો ટૂંક સમય માં જ દર્દ વધી ગયું. હવે દર્દ ચાલુ ને ચાલુ રહેવા લાગ્યું, અને ભોસ ને પણ અડકી ન શકાય એટલું વધી ગયું."
"બિચારા સરોજબેન".
"બિચારા સરોજબેન , મારું કંઈ નહિ ?"
"સરોજ બેન ને તો દર્દ સહન કરવું પડતું હતું. પેલું કરાવવાનું મન થાય અને કરાવાય નહી એના જેવી કરુણતા બીજી કયી?"
"એમ ? તો મને મન નહિ થતું હોય 'પેલું' કરવાનું ?"
મારા વાંસા પર ફરતો એમનો હાથ મારા કુલા સુધી જતો હતો અને જતા આવતા બ્રાંની પટ્ટી સાથે રમત કરતો હતો.કોણી ના ટેકે મસ્તક મૂકી એ પડખા ભેર થયા અને ખસી ને મારી નજીક આવ્યા. એમના પેટ અને જાંઘ ના ખૂણા માં મારા કુલા ગોઠવાઈ ગયા. મેં ત્યાં થી ખસી જવા વિચાર્યું પણ મારા કુલા પર એમનો ટટાર લંડ દબાયેલો હતો અને એમનો હાથ હવે મારી જાંઘ પર ફરવા લાગ્યો હતો એ એટલું મીઠું લાગતું હતું કે મારા થી ઉઠી શકાયું નહિ.
"બિચારા વસંતભાઈ...." કહી ને હું ખીલ ખીલ હસી પડી અને જરા પાછી ખસી જેથી લંડ કુલા પર દબાઈ ગયો.
"તમે મરદ લોકો સ્ત્રીને શું વીતે છે એની પરવા કર્યા વિના પોતાના આનંદ માટે 'પેલું' કામ તો કર્યા જ કરો છો ."
"હું એટલો નિષ્ઠુર છું એમ તને લાગે છે?"
એમના મોં પર ના ભાવ જોઈ મને કોણ જાણે શું થયું કે નીચા નમીને મેં એમના ગાલ પર હાથ ફેરવી કહ્યું, "ના ના તમે નિષ્ઠુર નથી, ઘણા સમજુ છો. બીજો કોઈ હોત તો સરલાબેન ને ક્યાર ના ય પિયર મોકલી દીધા હોત, સાજી થાઉં ત્યારે આવજે, કહી ને."
પછી મારા મનમાં જે વિચાર આવ્યો તેના થી હું શરમાઈ ગઈ. સ્મિત કરતાં મેં નીચલો હોઠ દાંત વચ્ચે લઇ કરડ્યો. મારી નજર ઝુકી ગઈ, ચહેરો લાલ લાલ થઇ ગયો. મારી શરમ વસંતભાઈ થી છુપી ના રહી શકી. એમણે પણ મારો ગાલ પંપાળી ને કહ્યું, "તું શરમાય છે ત્યારે બહુ રૂપાળી લાગે છે. શું વિચારતી હતી જેથી શરમ આવી ગઈ ?"
મેં મારો ચહેરો ઢાંકી દીધો. મારા હાથ ખસેડી એ બોલ્યા, "મારા સમ જો ના કહે તો."
સમ દીધા એટલે શું કરું ? હું બોલી, "મેં પ્રભુ ને પ્રાર્થના કરી કે તમારા જેવો વર આપે ."
હું બોલી તો ખરી પણ મને ખુબ શરમ આવી ગઈ. વસંત પણ જવાબ સાંભળી ને ચોંકી પડ્યા અને બેઠા થઇ ગયા. મને બાથ માં લેવા જતા હતા ને કુંદન ભાભી નો અવાજ સંભળાયો. હું ઝટ પટ બીજી રૂમ માં જતી રહી. ઊંઘવા નો ડોળ કરી વસંત સુઈ ગયા.
ક્રમશ :
.