Brother for Son (Sinhala සිංහල)
by premalalp©
පුතාට මල්ලියෙක්
සන්ධ්‍යා කලුවර කෙමෙන් හාත්පස වෙළාගනිද්දී ජයනාත් තම නිවසේ ආලින්දයට වී ඔහේ පාර දෙස බලා සිටියේය. ජයනාත්හට අවුරුදු පනස් පහකි. තව දුරටත් පවුල් බරක් නැති නිසා හා කෙටි කාලීන රැකියා මගින් ගෙදර සිටම යමක් උපයා ගත හැකි නිසා වසර තුනකට පෙරදීම විශ්‍රාම යාමට ලැබුණ විශේෂ අවස්ථාවක විශ්‍රාම ගත්තේය. . අවාසනාවකට ඇය වසර හතරකට පමණ පෙර හෘදයාබාධයකින් මිය ගියාය. එනමුත් වරින් වර තම මල්ලියා, ඔහුගේ මතකයින් හා හැඟීම් අවුස්සා වද දෙන එක නතර කළේ නැත. එබැවින් ඔහු වෙනත් ගැහැණුන් දෙස වඩ වඩා ඇස් යවන්නට පටන් ගත්තේය. බස රථවල යන විටදී කාන්තාවන්ගේ ඇඟේ ඇතිල්ලීමත් ජැක් ගැසීමත් වැඩි විය. එනමුත් ඒ සෑම විටම, තමාට අවනත වූවද, නොවූවද ඔවුන්ගේ ගෞරවයට හානි නොවන පරිදි හැසිරීමට ප්‍රවේසම් වූවේය. මේ නිසාම යන්තමින් ඉඩ දෙනු ලැබූ ලඳුන් වුවද ක්‍රමයෙන් වඩ වඩා ඔහුට ඉඩ දුන්නෝය.
දිනෙක පාසැල් ඇරෙන වෙලාවේ ජයනාත් බසයකින් නිවසට එමින් සිටියේය. නිවෙස් වලට යන දරුවන් හා දෙමව්පියන් නිසා බසය පිරී ගොසිනි. එබැවින් දියණියක් කැටුව යන වයස තිස් පහක පමණ කාන්තාවකට නිදහසේ හේත්තුව දමන්නට ඔහුට අවස්ථාව ලැබිණි. ඇයද ඔහුට රිසිසේ සැප දුන්නාය. ගමන අවසානයේ ඇයත් ඔහු සමගම බසයෙන් බැස ගත්තාය. ඇයට ඉදිරියෙන් යන්නට දී ඔහු පසු පසින් ගෑටුවේය. පසුපස බලමින් දියණිය හා ගමන් කල ඇය ඔහුගේ නිවසට නිවෙස් දෙකතුනකට පෙර නිවසකට ඇතුල් වූවාය.
"අහ්..! මේ අර ඇනෙක්ස් එකට අලුතින් ඇවිත් ඉන්න කට්ටියනේ" ජයනාත්ට සිහිවිය. බසයේදි හරි හරියට සැප දුන් වැඩිහිටියා තම නිවෙස පසු කරමින් ගොස් යාබද නිවෙසකට ඇතුල්වෙනු ගේට්ටුවෙන් එළියට ඔලුව එබූ කත දැකගත්තාය.
පසු දිනෙක උදයක ඔහු අසල කඩයට යනවිට එලඳ ගේට්ටුව අසල සිටියාය. ඔහු දුටු ඈ මුව පුරා සිනාවක් පෑවාය. පෙර දින සිද්ධියේ මතකයත් සමග හැඟීම් අවදිවුණ ජයනාත් පෙරලා කාමුක සිනාවක් පෑවේය.
"බෑරක්ද" ඇය පිළිවිසියාය.
"කඩේට පොඩ්ඩක් යනවා"
"ගෙදරත් තනියමලු නේද ඉන්නෙ වැඩිපුර?" ඔහුගේ ගත කිලිපොලා යන තරම් සුකුමාල ලෙස ඈ සිරුරෙනුත් කතා කළාය. "ගෙට ගොඩ වෙලා තේ ටිකක් එහෙම බීලා යනවද?"
ඉබ්බා දියේ දැම්මම ඇන්නෑවේ කිව්වලු.
"කවුරු හරි දැක්කොත් ඔයාට හොඳ නෑ නේද?"
"ටැග් ගැහි ගැහි හිටියොත් නම් දකියි." කට ඇද කරමින් ඈ කීවාය. "මේ වෙලාවෙ කවුරුත් වැඩිය ගෙවල් වල නෑ. මාත් වටපිට හොඳට බලලා කතා කලේ"
කිසිත් නොකියාම ඔහු වහ වහා ඇගේ ගෙදරට රිංගුවේය.
"අම්මෝ තියෙන හදිස්සියක් මෙයාට තේ එකක් බොන්න. කාළෙකින් තේ බීලා නෑ වගේනේ" කියමින් ඈ ද ඔහු පසු පසින් ගෙට ඇදුනාය. තරමක් දොර අඩවල් කල ඈ කුස්සිය දෙසට පිය මැන්නාය. "ඉන්න වතුර තියලා එන්නම්"
"මාත් එන්නද කුස්සියට"
"ඒකට මක් වෙනවද?"
නලවමින් යන අසල්වාසීනිය පසු පස ඔහු ඇදුනේය. වතුර කේතලය ලිප තබන අතරතුර ඈ හිස හරවා ඔහු දෙස කාමුක බැල්මක් හෙලුවාය. එයින් දැවී ගිය ඔහු ඈ පසුපසින් ලංවී ඈට හේත්තු වූවේය.
"හෝව්! හෝව්!! මේ බස් එක නෙමෙයි."
"අනේ! සොරි ඈ! මේ චූටි කුස්සියේ හැරෙන්නවත් ඉඩ නෑ නෙව?" තවත් ඇයට තෙරපෙමින් ඉණ වටා දෑත් යවමින් ඔහු කීවේය.
"හිර වෙන තැන් වලටමයි කැමති නේද?"
"නැතුව නැතුව? හිරවෙන තරමට සැප වැඩියි නේ"
"බබාලත් ඉන්න අපි හිර ඇද්ද මංදා මෙයාලට"
"ටෙස්ට් කරලම බලමු" ඇගේ දෙතන ග්‍රහණය කර ගනිමින් ඔහු කීවේය. "ඉඩ තියෙන තැනකට යමුද?"
"පස්සෙ තේ බොමු එහෙනම්" ලිප නිවමින් ඈ පැවසුවාය. "අපේ කාමරේටම යං එහෙනම්"
ජයනාත්ගේ දිවියේ නව පරිච්ඡේදයක් එළෙස ඇරඹිණ.
********
මාස කීපයක් ඇය හා ඔහු අතිශය සක්‍රීය ලිංගික ඇසුරක් පැවැත්වූවේය. දෙදෙනාම බොහෝ සේ රති ක්‍රීඩා ප්‍රගුණ කළෝය. ඇගේ සැමියා හට දුර පෙදෙසකට මාරුවී යන්නට සිදුවීම නිසා නිවෙස අතහරින්නට සිදුවන තෙක්ම ඈ විශ්‍රාමිකගේ රමණයට විශ්‍රාම නොදුන්නාය. වසර ගනනාවක විවාහ දිවියෙන් නොලද රති සුවයක් වැඩිහිටියා අත් වින්දේය. ඈ ගිය පසු වරින් වර දුරකථන වලින් ඔවුන් ගත කල එම සුන්දර රති සමය මතක් කර ගත්තෝය. ඇගේ නව පෙම්වතා හා රමණය කරන හැටිද ඇය රස කරමින් ඔහුට පැවසුවාය. නව සඹඳතාවයකට තවම ඉඩක් නොලද ජයනාත් තනි ඇඳේ සුසුම් හෙලුවේය.
******
ජයනාත්ගේ විසිහත් හැවිරිදි පුත්‍රයා ද වසර දෙකකට පමණ පෙර විවාහ වී ඒ දෙපලම ඔහු සමගම වාසය කරති. එනමුත් නිවසේ තිබූ පාලුව, බිරිඳගේ අඩුව එයින් යන්තමින්වත් නැති වුනේ නැත. ලේළිය ද රැකියාවක නියුතු බැවින් ඇය ගෙදර එන්නේ ඇඳිරි වැටෙන ජාමයටයි.
එදින සවස මදාරා තරමක් වේලාසන ගෙදර ආවාය. ඇය ගෙදර එනු දුටු ජයනාත්ට කිසිදාක ඇය වෙත ඇති නොවූ කාම සිතුවිල්ලක සේයාවක් පළමු වරට මතුවිය. පිට අඟනන් දෙස කොතෙකුත් කාමුක ඇසින් බැලුවද, තම ගෙදරම සිටින, තම දියණියක් හා සමාන ලේළිය, තම එකම පුත්‍රයාගේ බිරිඳ ගැන කිසිවිටෙක ඔහුට එවැනි සිතුවිල්ලක් පහල වී නොමැත.
සුලු සිතුවිල්ලක් පමණක් වූ එය පහසුවෙන් යටපත් කරගත් ඔහු එය සහමුලින්ම නොසළකා හැරියේය. නමුත් දෛවය ඔහුට එළෙසට ඉඳින්නට ඉඩ නොදුන්නේය. ගෙදර දුරකථනය නාද වීම නිසා එයට පිලිතුරු දීමට යන විට, ඇඟ සෝදාගෙන ලොකු තුවායක් පමණක් ඇඟවටා දවටගෙන සිටි මදාරා සාලයේ වූ දුරකථනය වෙත පැමිණ සිටියාය. එය දුටු ඔහුගේ කාම ගින්න යලිත් දැල්වී කෙමෙන් කෙමෙන් දළු ලන්නට විය. ඒ අතර දුරකථනය ඔහුට පාස් කළ ලේළිය යලිත් කාමරය දෙසට නාරී ලාලිත්‍යයෙන් පිය නැගුවාය. පෙරදී කිසිවිටෙක නිරීක්ෂණය නොකල අන්දමට ඔහුට ඇගේ තුනු රූප ලක්ෂණ ඇස ගැටින. කාම ගිනි දැල් වඩ වඩා ඔහු වටා එතෙන්නට විය.
පුතා විවාහ වූ අලුත තනිකමත්, කුතුහලයත් නිසා ඔහු කීපවරක් රාත්‍රීයේ ඔවුන්ගේ කාමරයේ දොර අසලට වී සවන් දුන්නද තම පුත්‍රයාගේ ගෙරවිලි හඬට වඩා දෙයක් අහන්නට නැති වීමෙන් ඔහු එය නවතා දැම්මේය. ඔහුට සිතුනේ ලේළිය ලිංගික හැඟීම් නැති උදාසීන කාන්තාවක් ළෙසටය. සිත් ඇදගන්නා සුලු ඇඳුමක් පවා මදාරා අඳිනු දැකපු බවක් ඔහුට මතකයක් නොවීය. පුතාද කෙමෙන් කෙමෙන් ගෙදර එන්නට වඩ වඩා පමා විය. පසුව පැමිණීමට බොහෝ රෑ බෝ වූ අතර ඇතැම් දිනවල ගෙදර පැමිණියේම නැත. ලේළිය අතිශයින්ම උදාසීන බව තහවුරු වෙන්නට එය කදිම ශාක්ෂියක් විය. ගෙදර සිටියදී පවා දෙදෙනා අතර වැඩි කතා බහක් හෝ කිසියම් හෝ ආල හැසිරීමක් දකින්නට නොලැබිණ. ඒ නිසාම ඔවුන් හට මෙතෙක් දරුවෙක් පිළීඹද කිසිම අදහසක් නොමැති වීම ගැනද ජයනාත්ට ගැටලුවක් නුවූවේය.
මෙතෙක් දිනක් කාම පිපාසයෙන් පෙලුණු ජයනාත්ගේ කාමාග්නිය තම ලේළි කෙරෙහි බුරා වැඩෙන අතර තුර එය සමනය කර ගැනීමට ජයනාත් බොහෝසේ වෙර දැරුවේය. ඔහු එක් එක් දේ කිරීම මගින් එම සිතුවිලි පළවා හැරීමට උත්සහ කළත් දියෙහි එබූ රබර් බෝලයක් මෙන් එය යලි යලිත් මතු වූවේය. අවසානයේ දැඩි වතුර පිපාසයක් ඇතිවූ ඔහු වතුර බීමට කුස්සියට ගියේය.
ඔහු උගුර හිරවී මිය නොඇදුනා පමණි. ශරීර හැඩය මතුවෙන බලවුසයක් හා ලිහිල් සායක් ඇඳගෙන මදාරා ඔහුට පිටුපා කුස්සියේ උයමින් සිටියාය. සැබැවින්ම ඈ හැඳ සිටි ඇඳුම කෙසේවත් ශෘංගාරය උපදවන එකක් නොවුන මුත් ඔහු සිටි තත්වය මතද, මෙතෙක් කලක් ඇය උවමනාවෙන් නිරීක්ෂණය නොකළ බැවින්ද එය ඔහුට දැඩි බල පෑමක් ඇති කළේය. වතුර බොන අතර ඔහු ඈ දෙස බලා සිටියේය. ඔහු සිටින බව දත් ඈ ද බෙල්ල හරවා ඔහු දෙස බලා පියකරු සිනාවක් පා යලිත් තම වැඩය කරගෙන ගියාය. වැඩි කතා බහක් නැති පිය පුතු යුවල හා ඒ හා සමාන ජීවිතයක් ගතකරන්නට ඇයද පුරුදුව සිටියාය.
ඔහුට ඈ දෙස තව දුරටත් බලා සිටීමට උවමනා විය. නමුත් කවදාවත් නැතුව එළෙස සිටීම සුදුසු නැති බැවින් ඔහු ඒ සඳහා මගක් කල්පනා කලේය.
"මොනවද උයන්නෙ?'
ඇගේ පාළු දිවියේ බොහෝ කාලයකට පසු ගේ තුල ඇසුන ඒ වදන් පෙළ කණට මී ඔවන්නාක් බඳු විය.
"අද ටිකක් කලින් ආපු නිසා මොනවා හරි වැඩියෙන් හදන්නයි හැදුවේ. ඒත් තාම හිතා ගන්න බෑ මොනවද හදන්නේ කියලා. තාත්තා මොනවටද කැමති" සංවාදය වැඩි දුර පවත්වාගෙන යාමට රිසියෙන් මදාරා විමසුවාය.
ඇය වෙත ලං වෙන්න ඔහු ඒ අවස්ථාව ප්‍රයෝජනයට ගත්තේය.
"කෝ බලමු මොනවද තියෙන්නෙ කියලා" පිටු පසින් ඇයට ලංවූ ඔහු ඇගේ කරට උඩින් හිස පොවා බැලීය.
මේසය මත බලන අතර කාමුක ඇස් ඇගේ හැට්ටය තුලින් දෙතන දකින්නට උත්සහ කලත් හොඳින් ඇඳුමෙන් ආවරණය වී තිබුණද, ඔහුගේ සිත් ඇදගන්නා තරමට පමණක් විශාලවු උල්ව පිහිටි දෙතනක් ඇයට ඇති බව පමණක් නිරීක්ෂණය කළ හැකිවිය.
"තාත්තට ඉඳි ආප්ප හදලා දෙන්නද?"
ඇගේ යෝනියේ තම ලිංගය රුවා ඉඳි ආප්ප වංගෙඩිය මිරිකන්නාසේ තෙරපන්නට ඔහුට ආසාවක් පැන නැගිණ.
"මාත් උදවු කරන්නද?" අසමින් ඔහු ඇගෙ ඉණ දෙපසිත් අත් දෙකෙන් අල්වා ගත්තේය.
ක්ෂණික විදුලි සරයකින් ගත කිලිපොලා ගියත් ඒ බව නොපෙන්වූ ලේළී යලිත් කතාවට පිවිසියාය. මාමණ්ඩිය කිසි ළෙසකින් වත් වලත්තයෙන් යැයි ඈ නොසිතුවාය. බිරිඳ මිය ගියත් ආදර්ශවත් ලෙස ජීවත් වෙන ගුණවත් පිරිමියෙක් ලෙසින් ඈ ඔහුව දුටුවාය.
"තාත්තා උයන්නත් දන්නවද?"
"එච්චර දන්නෙ නම් නෑ. ඒත් ඔය මොනවා හරි පොඩි පොඩි දෙයක් කරල දෙන්න පුලුවන්නේ."
මෙතෙක් පාළුව පමණක් රජකල විජිතයේ මාමණ්ඩිය රඳවා ගැනීම පිණිස කුමක් ඔහුට පැවරිය යුතු දැයි ඇය කල්පනා කළාය. ඒ අතර ඈ පසු පසින් සිටින ඔහුගේ උනුසුම් ප්‍රාශ්වාස ඇගේ ගෙලමතට වැදී නුහුරු ආශ්වාදයකින් ඇය පෙළෙන්නට පටන් ගත්තාය.
"පුතා එන්න අදත් රෑ වෙනවද?'
"අදත් ගෙදර එන එකක් නෑ මයෙ හිතේ" ඇය අමනාපයෙන් කිව්වාය.
"මේ යෝධයා කොහෙ යනවද මංදා රෑ තිස්සෙ"
"මං හිතුවෙ තාත්තා දන්නවා ඇති කියලා"
"මං මෙලෝ දෙයක් දන්නෙ නෑ. කොහෙද ඔය යන්නේ? වැඩද?'
මුවින් නොබැන ඇය බිම බලාගෙන අතට අසුවු කිසිවක් කඩමින් සිටියාය.
"කොහෙ යතත් මේ තරුණ බිරිඳක් ගේ ඇතුලෙ තනියම දාලා යන එක වැරදියිනේ"
"මාව එක්ක යන්න බැරි තැනක යනවා ඇති තාත්තේ" ජයනාත්ගේ පැණයෙන් උදම් වූ මදාරා කීවාය.
"මිනිහා විනොද වෙනවා ඇති. ඉතිං කවුද ඔය ළමයා ගැන බලන්නේ" කියමින් ජයනාත් තව ඉදිරියට ගියේ ඇයගෙ ඉණ මේසයට තද කරමින් ඇයගේ පසු පසට සෙමෙන් හේත්තු වෙමිනි.
"මාව බලන්න ඕන නෑ තාත්තේ" උඟුරේ හිරවූ කෙළ පිඬු අතරින් ඈ කෙදිරුවාය. "මම වැඩක් ඇති කෙල්ලෙක් නෙමෙයි නෙ"
"හ්ම්ම්.. එහෙමද ?" කණට මුව ලං කරමින් ඔහු ඇසුවේ ඇගේ ගෙල පෙදෙස තවත් උනුසුම් සුසුමකින් කුල්මත් කරවමිනි. "බලමුකො එහෙනම්"
ඔහුගේ අත් ඇගේ බලවුසය තුලින් ඇතුලුව ඉණේ සිට ඉහලට අත ගාන්නට විය. කිසිවිටෙක ඔහුගෙන් එවැනි දෙයක් බලාපොරොත්තු නොවුනද, ඇයට එය මරු කතරකට වැටුනු දිය බිඳුවක් මෙන් විය. තවත් උනුසුම් සුසුම් කීපයක් ඇගේ ගෙල මතට මුදා හැරි ඔහු තම දෙතොල් ඇගේ ගෙල මතට ගෙනාවේ මෙතෙක් දෙපසින් පමණක් ස්පර්ශ කරමින් තිබුණ අත් තනපට මතින් පියයුරු මතට ගෙන එන අතර තුරය. මදාරා විදුලි සැර දහසක් වැද ප්‍රකම්පිත වූවාය. දනිස් පණ නැතුව ගිය ඈ මේසය මත දෑත තබා ඒ මතට වාරූ වූවාය.
"එහෙනම් රෑට ඉඳි අප්ප හදමු" තනපටට පිටින් තන පොඩි කරමින් ජයනාත් කීවේය.
"මං හිතුවෙ තාත්තා ආප්ප ඉල්ලයි කියලා" ඔහු නොදැන සිටියද කටකාර කෙල්ලක වූ ඈ සරදම් ස්වරයෙන් කීවාය.
"ආප්ප වල ලුණු ඇඹුල් බැලුවම ඇති" ජයනාත් ඇඟට පතට නොදැනී කීවේය. "බඩ පිරෙන්න ඉඳි අප්ප කමු"
"එහෙනම් පිටි තම්බ ගන්න වෙයි" එම වදන් වලින් තවත් ගිනියම් වූ මදාරා තම තට්ටමේ ඇතිල්ලෙමින් තිබූ මාමණ්ඩියගේ උකුලට තවත් තද වෙමින් කීවාය.
"හාල් පිටි වලින් හදමු එහෙනම්" සරමට යටින් පිබිදෙමින් තිබෙන රහසඟ ඇගේ තට්ටම් වල මැද යටි පැත්තෙන් හේත්තු කර ගනිමින් ඔහු කීවේය. දිනපතා සෙනග පිරි වෙලාවල බස් රථයෙන් රැකියාවට යනෙන ඇය හට, මෙවැනි දේවල් නුහුරු නුපුරුදු නොවීය.
"අනේ.. හාල් පිටිත් නෑනේ ගෙදර" බස් රථයේදී පිරිමින් ජැක් ගසන වීටදී කරන්නාක් මෙන් මදාරා යන්තමින් කකුල් පළල් කරමින් කීවාය.
"ඉතින් අපි හාල් ටිකක් කොටමු" සෙමෙන් ඇගේ තට්ටම් මත ඇතිල්ලෙමින් ජයනාත් තිව්වේය.
"මොකෙන්ද තාත්තේ කොටන්නෙ" මාමා තම බ්ලවුසයට ඇතුලෙන් අත දමාගෙන පොඩි කරන දෙතන දෙස ඇදූමට පිටින් බලමින් ඈ ඇසුවාය
"මෝල් ගහයි, වංගෙඩියයි හොඳයි" ඇගේ කණ ආශ්‍රිත පෙදෙස සිඹිමින් සිටි ඔහු එක් අතක් තනපට තුළින් යවමින් කිව්වේය.
මදාරා ගේ මුලු ගතම කිළිපොලා යන හැටි පසු පසින් හේත්තු වී සිටි වැඩිහිටියාට දැනින. මුලු ගතෙහිම රෝමෝද්ගමනය වී ඇය ගොලුවී ගියාය. තම සැමියාගේ පියා, සැමියාට පමණක් උරුම තම දෙතනෙන් එකක් අයිති කරගනු දැනුනු ඈ ගල් ගැසී සිටියදී, ඔහු උරුම කර ගත්තේ එක තනයක් පමණක් නොවන බව ඉක්මනින් තේරුම් ගත්තාය. ඉක්මනින්ම තනපට ඉහලට තල්ලුවි ගිය අතර මාමාගේ දෑතට නිරාවරණය වූ වටකුරු ජම්බෝල ගෙඩි දෙක ක්‍රමයෙන් ඉදිමෙන්නටත් ඝන වෙන්නටත් පටන් ගත්තේය. තම තාත්තා මෙන් වු ජයනාත් අතින් දෙතන සුරතල් වෙන හැටි දියණිය හොඳහැටි විඳ ගත්තාය.
"අපේ ගෙදර මොල්ගහකුයි වංගෙඩියකුයි නෑනේ තාත්තේ" එකවර ඇතිවු උද්වේගය ක්‍රමයෙන් එකාකාරී වු පසු ඈ පැවසූවාය.
"මෝල් ගහක් නම් තියෙනවා" පුතුගේ බිරිඳගේ දෙතනෙහි නව හිමිකරු පැවසීය. " ඇයි ඔයා වංගෙඩියක් ගෙනාවේ නැද්ද?"
"නෑ නේ තාත්තේ" මෙතෙක් නිසලවූ තම තට්ටම් සෙමෙන් ජයනාත් මත අතුල්ලමින් මදාරා කීවාය. " දැං බ්ලෙන්ඩර් තියෙන හින්දා වංගෙඩි මොකටද?"
"හ්ම්.., බ්ලෙන්ඩරුත් හොඳයි තමයි" ලේලීගේ දෙතන් වලට උපරිම වින්දනයක් දෙන අතර තුර ඔහු පැවසුවේය. "ඒත් ඔයාගෙ අම්මයි තාත්තයි ඔයාට දෑවැද්දට වංගෙඩියක් දුන්නේ නැද්ද?"
"අනේ නෑනේ තාත්තේ" පටලැවිල්ලට පත් මදාරා කිව්වාය. "එහෙම දෙනවද?"
"ඔව් ඔව් එහෙම දෙන්න ඕනේ නේ" කියමින් පියයුරු යුවල හා තනපුඩු සුරතල් කරන අතර ඇයව තවත් තමන් දෙසට ඇදගත් මාමා කිව්වේය. "ඒ ගැන නම් ටිකක් හොයලා බලන්න වෙනවා"
"එහෙනම් අපේ ගෙදරට කෝල් එකක් දීලා අහමු." දනිස් වල පණ නැතිව ගිය ගතිය පහව ගිය බැවින් අත් වාරුවෙන් මිදෙමින් ඇය පැවසුවාය.
"කෝල් කරන්න ඕනේ නෑ"
"එහෙනම්?"
"ඉන්න මං බලන කම්" කියූ ජයනාත් එක් අතක් ඇගේ සුමුදු බඩ මතින් පහලට ගෙනාවේය. ඉන් පසු සෙමෙන් සායේ වාටිය අතරින් අත යවා ජංගියට පිටින් ඇගේ යෝනි මත තැබුවේය.
ජයනාත් එය සොයා බලන්නෙ කෙලෙසදැයි ඇතිවූ කුතුහලය යටපත් කරමින් යළිත් ඇයට විදුලි සර වදින්නට විය. දහසක් විදුලි සැර මැද ගත සිත දෙකම කිළිපොලා යන අතර තුර ජයනාත්ගේ අතැඟිලි යෝනිය මත දිව යන්නට විය.
"හ්ම්ම්.. වංගෙඩියනම් මේ තියෙන්නෙ අපූරුවට" යෝනි තොල් අතර ඇඟිල්ලක් තද කරමින් ඔහු පැවසීය.
"ආ නේ.." මෙවර ජයනාත්ගේ දෙපිට කැපෙන වචනය ඇය තේරුම් ගත්තේ එවිටය. "ඉතින් තාත්තේ ඕකේ හාල් කොටන්න පුලුවනෑ?
"එහෙනම් හාල් නොදා කොටමු"
"එතකොට පිටි?"
"බ්ලෙන්ඩර් එකෙන් කොටා ගමු"
"එහෙනම් මොකුත් නැතුව වංගෙඩියෙන් කොටලා වැඩක් තියෙනවයැ?"
"ඕනෙ නම් ඉතිං හාල් ටිකක් දාලා කොටමු. ඒත් එතකොට රිදෙයි නේද?"
"හාල් ඕනේ නෑ" විහිලුවෙන් සිනාගිය මදාරා එක් අතක් ඔහුගේ හිස මතට ගෙනැවිත් කෙස් අතර ආදරයෙන් අතැඟිලි යවමින් පැවසුවාය.
ඇගේ ආදර බර පිරිමැදීම් වලට ඉඩදී පයෝධර සත්කාරය තව දුරටත් කරගෙන ගිය ජයනාත් මඳ වෙලාවකට පසුව ඇයව දෑතට ගෙන තම කාමරය දෙසට රැගෙන යන්නට විය. ඔහුගේ බෙල්ල වටා දෑත දමා ගත් මදරා ඔහුගේ උරහිසෙහි හිස රුවා ගෙන පොඩි එකියක මෙන් බලා සිටියාය.
දෝතින් රැගෙන ආ තම ලේළියව ඇඳමත තැබූ ජයනාත් පසෙකින් වාඩිවී ඈ දෙපසින් අත් දෙක තබා එයට වාරු වී ඈ දෙස බලා සිටියේය. වරක් දෙවරක් තම සැමියාගෙ පියා දෙස බැලූ මදාරා යලි යලිත් ඇස් පහතට නැඹුරු කරගෙන යටි පතුල් එකිනෙක පිරිමදිමින් ඒ දෙසම බලා සිටියාය. ඔහුගේ මුහුණ දෙස කෙලින් බලන්නට තරම් ඇය හට තවම ධෛර්‍යයක් නොමැති විය. ඇයගේ ලැජ්ජාව තේරුම් ගත් ජයනාත් ඇයව පසෙකට හැරවූවේය. මදාරා එයින් අස්වැසුමක් ලද අතර ජයනාත් ඇඳමත දිගාවී තමාගෙ පිට මත අතක් තබාගත් බව ඇයට දැනින. මොහොතකින් යලිත් තරුණ සුකොමල දෙතන වැඩිහිටියාගෙ බුහුටි අතැඟිලි වලට නතු විය. මඳ වෙලාවකින් පසු ඇගේ උඩ ඇඳුම කිහිලි තෙක් එසවූ ජයනාත් ඇගේ පිට ඉඹිමින්, ලොවමින්, උරමින් දෑතින් පියයුරු සුරතල් කරන්නට විය. ඇඳුම තව දුරටත් බාධාවක් වූ තැන ජයනාත් බ්ලවුසය හා තනපට දෙකම එකවර අල්ලා ගලවා දමද්දී මදාරා දැත් දිගුකර එයට උපරිම සහය දුන්නාය. මොහොතකින් මුලු පිට, ගෙල, ඉණ , බඩ, පියයුරු යනාදී සියල්ල ජයනාත්ගේ මුව හා දෑතේ පහසින් උත්තේජනය විය.
"හාල් පෙඟෙන්න දැම්මද?" ජයනාත් කණට කෙඳිරුවේය
"අර මොකටද?" ඈ සුමුදු ලෙසින් ලතාවකට විමසුවාය.
"පිටි කොටන්න"
"තෙමිල බත් වෙලා තියෙන්නෙ දැං" ඇයද නොදෙවෙනි වූවාය.
"හාල්ද?"
"නෑ...!, වංගෙඩිය"
ඒ සමගම ඇගේ මුහුණ උඩු බැලි අතට හරවා ගත් ඔහු තම දෙතොල් තරුණියගේ පිපාසිත තොල් මත තැබීය. පුතාට පමණක් අයත් දෙතොල් සඟල එලෙස පියාද අයත් කර ගත්තේය. කෙමෙන් වැඩි දියුණු වූ හාදු මාලාව අතරෙදි මදාරාගේ ලැජ්ජා ගතිය කෙමෙන් පහව ගියේය. උඩුකය නිරුවත් තරුණ-මහලු යුවල එකිනෙකා පිරිමදිමින්, තුරුළු වෙමින්, මිරිකා ගනිමින්, බොහෝ වේලාවක් සිප ගත්තෝය. සිප ගැනීම් තොල් වලට පමණක් සීමා නොවී, දෙදෙනා අසුවන අසුවන තැන ඉඹින්නටත් උරන්නටත් පටන් ගත්හ. ඒ අතර තුර ජයනාත් අතින් ලේළියව සම්පූර්ණයෙන් නිරුවත් කෙරුන ලද අතර තම සරම කොහේදවත් ඔහුවත් නොදත්තේය. සැමියාගේ පියා අතින් තමා පළමු වරට නිරුවත් වෙන අයුරු ඇතුලු සියලුම සිදුවීම් ගලේ කෙටූ අකුරු මෙන් මදරාගේ මතකයේ තැන්පත් විය. තම ගිනිගෙන දැවෙන සිරුර ඉහල සිට පහලට ඉඹිමින් යන මාමණ්ඩිය දෙස මදාරා නුරාව පිරි දෑසින් බලා සිටියාය. දෙකලවා යනාදිය සිපගත් ඒ හිස දෙකකුල් අතර තම යෝනිය වසා ගෙන පහත් වෙද්දී ඇගෙ තට්ටම් නොදැණීම එසවිනි. ඔහුගේ පළපුරුදු දෙතොල් හා දිව ඈට සුර සැප ගෙනෙද්දී, ඇගේ මහ හඬින් වූ කෙඳිරිලි, හඬනැගීම් හා සුසුම් වලින් මුලු ගෙයම දෙදරා ගියේය. සිරුර පුරා විදුලි සැර පිට සැර දිව යද්දී, සිහි නැති වන තරමට ඈ පත්වූවාය. කලෙකට පෙර හමුවූ පියබඳ හා රමණයේ කලාව මැනවින් ප්‍රගුණ කර සිටි ඔහු කිසිවිටෙකත් ඇයට සුරතාන්තයට පත් වන්නට ඉඩ නොතබා ඇයව පොපියන චමත්කාරයෙ අද්දරම තැබීය. ඇයට තව දුරටත් ඉවසා ගත නොහැකි තැන ජයනාත් ගේ කෙස් දෑතින් අල්ලාගෙන හිස තම රස ගුල වෙත අදිමින් තට්ටම් ඔසොවමින් පිස්සුවෙන් මෙන් දැඟලුවාය.
"අනේ තාත්තේ..!, අනේ තාත්තේ...!" කෙඳිරිලි මැද ඇය කියෙව්වාය. එකවරම ඇ මතට ගොඩ වුනු ජයනාත් මල්ලියෙකු ඉල්ලා මොර දෙන තරුණ නංගියා තුළට තම නාකි මල්ලියා ඇතුල් කලේය. ඇය ක්ෂණයකින් සුරතාන්තයට පත් නොවුනා පමණි. අනපේක්‍ෂිත ශිෂ්ණ ප්‍රහාරය, ඈවත් ඇගේ යෝනියත් මොහොතකට ගල් කරන්නට සමත් විය. ඇයව තව තවත් උමතුවෙන් උමතුවට පත් කරමින් පිපාසිත යෝනීය ගිනිගෙන දවමින් ඔහු ඈ මත රුකුල් පැද්දෙය.
"අනේ තාත්තේ..!, අනේ අම්මේහ්.....! " තවත් කිසිවක් ඉවසා දරාගත නොහැකි තරුණිය හීල්ලුවාය.
අවසානයේ ඔහු තම මුගුර එලියට ඇදගත් අතර, මුළු සිරුරම ගැහෙමින් විකාර වදන් පවා වෙව්ලිලි මැද කියමින් මදාරා ජීවිතයේ පළමු වතාවට තම රති දිය විද ඔහුගේ ගත සෝදා හැරියායා. රමණය මේ තරම්ම රමණීය බවක් ඈ කිසිවිටෙකත් දැන නොසිටියාය. මඳක් ඈ සංසුන් වනවාත් සමගම, කිසිදු අනුකම්පාවකින් තොරවම ඔහු තම සල්ලාල මෙවලම ඇගේ කෝමල ආවාටය තුලට යළි එබුවේය. අධික විදුලි සැරයකට බඳුන් වූවාක් වන් වූ එයින් ඇගෙ සිරුරේ ස්පන්දනයක් යලි සියගුණයකින් පමණ උත්සන්න වූ අතර ඇය උන්මත්තක විලාශයෙන් දැඟලුවාය, හඬ තැලුවාය, ඒ මේ අත ඇඹරුණාය. යලි තරමක් ප්‍රකෘති තත්වයට පත් වන විට ඔහුගේ පහරවල් යළි යළිත් බලවත් වී නැවත ඈගේ රස දියරය විදලන්නට සැලසුවේය. මෙලෙස යළි යළි කිහිප වතාවක් ඇගේ නුරා දියර දොවා ගත් ඔහු යකෙකු මෙන් ඈ මත පැද ඇයටද පලමු සැසියේ අවසාන සුරතාන්තය අත්කර දී දින ගනනාවක් තිස්සෙ මෝරමින් තිබූ ශුක්‍රාණු ප්‍රවාහය ඈ තුලට විද හලේය.
දෙදෙනාම තුරුළුව මෘදු හාදු වලින් සන්තර්පණය වෙමින් හති අරින අතරෙහි, යෝනී පත්ලට වැදි කලල ජනක බීජයන් ඩිම්බයක් සොයා හිස් ලූ ලූ අත දිව යන්නට විය. ශුක්‍රාණු එන තෙක් බොහෝ කාලයක් පෙර මග බලා හිඳ අවසන බලාපොරොත්තු කඩකරගත් ඩිම්බ ගණනාවකට පසු පැමිනි ඩිම්බය මෙවර බලාපොරොත්තුව ඉටු කර ගැනීමට සමත් විය. තමා වෙතට ඇදී ආ දහසක් ශුක්‍රාණු හා වෙලී ගිය ඩිම්බය එකෙකු සාදරයෙන් පිළිගෙන බදා වැලඳගත්තාය. මොහොතින් මාමණ්ඩියට දාව දරු කළලයක් ලේළිය තුල ජනිතව යෝනිය තුල තැන්පත් වූයේ ඒ පිළිඹඳ මාමා හා ලේළිය තුල හාංකවිසියකවත් දැනුමක් නැතුවය. මෙළෙසට තම පුත්‍රයාගෙ බිරිඳව සැමියාගෙ පියා විසින් දෙදෙනාගේ මංගල රමණයේදීම පලමු වරට ගැබ් ගන්වන ලදි.
"කොටපු කෙටිල්ලට වංගෙඩියෙ පතුරු ගියාද කොහෙද?" ටික වෙලාවක සිප ගැනීම් සමග තත්වය සමහන් වූ පසු මදාරා, ජයනාත්ගේ කණට කෙඳිරුවාය.
"මට පේන්නෙ මොල් ගහෙත් පතුරු නෑ!"
"අයියෝ, අපරාදේ..."
"අපරාදේ වෙන්නෙ කොහොමද? හරිහමං වංගෙඩියකුයි මොල්ගහකුයි සෙට් උනාම පතුරු යනකම් කොටනවා තමයි"
"වංගෙඩිය හොඳයි ද තාත්තේ?" තමාගේ ලිංගික හැකියාවන් ගැන කිසිම විශ්වාසයක් නොතිබූ යෞවනිය පැවසුවාය "ඇත්තටමද?"
"හොඳ කියන්නෙ හොඳම එක. පිරිමියෙක් වාසනා කරන්න ඕනේ එහෙම එකක් ලැබෙන්නත්"
"තාත්තා කෙසේ වෙතත් මමනම් අද හරිම වාසනාවන්තයි" සතුටින් උදම් වූ මදාරා කීවාය. "ඔයාට ගොඩක් පිං තාත්තේ, මාව ගෑණියෙක් කලාට"
"ඇයි, මීට කලින් ඔයා ...?" අවුලට පත් ජයනාත් අහන්නට පටන් ගත්තේය
"නැතුව නෙමෙයි, ඒත් නිකංම නිකං රූපයක් විතරයි" එක්වරම අතීත මතකයන් වලින් හැකිළුණු මුහුණ යලි විකසිත වෙන අතර ඇය කීවාය. "අද තමයි දැනුනෙ මං ගෑනියෙක් කියලා"
එයින් නිහඬවවූ දෙදෙනා යලිත් වරක් දීර්ඝව මුව සිප ගත්තෝය
එකිනෙකා හා තුරුළුව පැයක් පමණ විවේක ගත් පිපාසිත යුවල යළිත් වටයක් රමණය කළෝය. කාලයක් කාම පිපාසයෙන් පෙළුණු පළපුරුදු වැඩිහිටියාත්, විවාහ වෙනතුරුත් ඉන් පසුව තවත් අවුරුදු දෙකක් පමණත් රති පවසෙන් වෙළි වියළී සිටි කෝඩු කාරියත් යන දෙපොළගේ එක්වීම මල්වෙඩි මුර වැනි විය. මෙවර පලකට නොමැති ශුක්‍රාණු වලින් පෙම් වල පිරවූ පසු දෙදෙනා මඳක් විවේක ගෙන රාත්‍රි අහාරය එහෙන් මෙහෙන් පිළියෙල කර ගෙන ඉක්මනින්ම කා දමා යලිත් ඇඳට ගොඩ වුනහ. දෙදෙනා නිදි නැතුව එලිවන තුරු මල්ලවපොර ඇල්ලුවෝය.
තම පුතා සමලිංගිකයෙකු බවත් විවාහ වූ දා පටන් මේ වන තෙක් කීප වරකට වඩා ඔවුන් එක්වී නැති බවත්, එයිනුත් වැඩි වාරයක් ඇයව ගැබ් ගැන්වීම සඳහා පමණක් වූ එකතු විම් බවත් එදින ජයනාත් දැන ගත්තේය. පිපාසිත ලේළිය ගෙයි සිටියදී ඔහු මෙතෙක් කාළයක් කාලය කා දැමීම ගැන කණගාටු වුවත්, මදාර නම් තම ඉවසීමේ නියම ප්‍රථිඵල අත්විඳීමෙන් උද්දාමයට පත්ව සිටියාය. ඇය මවක් වූ බව නිකමටවත් දැන සිටියානම්, අඩුම තරමේ එවැනි දෙයක් සිදුවිය හැකිව තිබූ බව මතකයට වත් නැඟුනා නම් ඇය ඊට වඩා කීප ගුණයකින් සතුටු වනු ඇත. මෙතෙක් දිනක් යටි හිතින් දෙස් දෙවොල් තැබුවද සැමියා හැමදාම පාහේ ගෙදර නොඑන්නේනම් මැනවයි ඇයට පලමු වරට හිතින.
ඇවිද ගැනීමටවත් බැරි වෙන තරමට මෙතෙක් කල් වු හිඟ පාඩුව පියවා ගනිමින් කාමයේ හැසුරුනු මදාරා පාන්දර ජාමයේ සෙමෙන් තම ඇඳට ගෑටුවාය. නිදා ගන්න ලැබුණේ පැය තුන හතරක් වුවද ජීවිතයේ තමන් ලද සුවදායකම, තෘප්තිමත්ම නින්ද එය වූයේය. මහත් ප්‍රබෝධයෙන් යුතුව යලි නැගිට ගත් ඇය වැඩට යාමට බෙහෙවින් පමා බැවින් ලෙඩ නිවාඩුවක් ගත්තාය. ප්‍රණීත තේ එකකුත් හදාගෙන මාමණ්ඩියගේ කාමරයට ගිය ඈට දකින්නට ලැබුණේ සුව නින්දක වැටී සිටින ජයනාත්වය. ඇහැරවන්නට දුකෙන් ඇය ඔහු දෙස මහත් ආදරයෙන් බලා සිටියාය. රෑ එළිවන තූරා ඈ හට සතුට කැන්දූ, මෙතුවක් කලකට ඇයට සිහිනයක්ම පමණක්ව තිබූ රති සැපය ළොව කිසිම කාන්තාවක් ලැබ ඇති උපරිමයට දෙවැනි නොවන පරිද්දෙන් ලබා දී ඇගේ මනදොළ පිරවූ තම පියෙක් වන් මේ අපූරූ මිනිසා දෙස ඈ වැඩිවෙමින් උතුරා යන මහා සෙනෙහසකින් බලා සිටියාය. ඔහුගේ තුරුල්ලේ සතුට ලබන අතරදී මිය ගියත් කම් නැතැයි ඇයට හැඟුණි. ඔහුව බදාගෙන ඉඹගෙන යන්නට ඈට සිත් වූවාය. ඇහැර වන්නට ලොබින් එළෙස බලා සිටියදී ඔහු අතින් සන් කොට ඇයව කැඳවනවා පෙණින. අසුරු සැනින් වහවහා ඇඳ වෙත ඇදුනු ඇය ඇඳ මත වාඩිවී තේ කොප්පට ඔහුට පිරිනැමුවාය.
"මොකො ගිලින්න වගේ බලා ගෙන හිටියේ"
"තොත්ත බබා. දන්නෙම නෑ වගේ ගෑනියෙක් ගෙ හැඟීම්?"
"මීට කළින් කවදාවත් කවුරුවත් ඔහොම බලා ඉඳලා නෑ"
"ඇත්තමද?" ඔහුගේ මොන යම් දෙයකින් හෝ පළමු වෙනියා වෙන්නට ලැබූණූ උද්දාමයෙන් ඈ තෙපලාය. "ඇයි අම්මා"
"අපෝ නෑ! එයත් එක්ක මේ තරම් සතුටින් එකතු වෙලාත් නෑ. එතකොට මමත් නිකං ඔබනව කරනවට වැඩිය දෙයක් දන්නෙ නෑ."
"මට පේන්නෙ අම්මා නැතුවුනාම තාත්තා වටේ ගිහින් තියෙනවා වගේ"
"නරක් වෙලා තියෙයි ගියාට? ගියෙ නම් නෑ. දෙන දෙයියෝ ගෙදරටම ගෙනත් දෙනවා" බී අවසාන කල තේ කෝප්පය පසෙකින් තැබූ ඔහු ඈව තමා වෙතට ඇදගනිමින් පැවසුවේය.. "ඊයේ රෑත් ගෙදරටම ගෙනත් දුන්නේ"
"මාව නම් ඉතින් තාත්තට කිසි ගතියක් තියෙන්න නැතුව ඇති" ඔහුට තුරුලුවී බදාගනිමින් ඈ පැවසුවාය. "මෙලෝ හසරක් නොදන්න ගෑනියෙක් නෙ මම"
රාත්‍රියේ ඈව වර්ණනාකල බව අමතක නොවුනත් යළි යළිත් තමන්ගේ පුරුෂයා අතින් වර්ණනා අසන්නට ප්‍රිය කරන ගැහැණු ගතිය ඈ තුලත් අඩුවක් නැතුව තිබිණ. පෙර දින රාත්‍රීයේ පටන් තම මාමණඩිය ජීවිතාන්තය දක්වා තමන්ගේ පුරුෂයා බවට පත්වී තිබුණේය.